คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 280

บทที่280 วิธีการ

"พ่อ เรื่องนี้ช่างมันเถอะ”

ณ บ้านจาง จางซิงฉวนมองหน้าจางเซิงเฉียวแล้วพูด

"ช่างมัน?”

สีหน้าจางเซิงเฉียวครึ้ม แล้วตะคอก: “ นายลืมไปแล้วหรือไงว่าเมื่อก่อนเขาทำอะไรกับบ้านจาง เราไว้? ทำให้บ้านจาง เราถึงกับต้องเสียหายเงินเป็นพันล้านหยวน ใช้เวลาสิบเพื่อฟื้นฟูยังไม่ได้เลย!

สีหน้าจางซิงฉวนดูแย่มาก เรื่องนี้แหละที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาไม่ถูกกับ*ลู่เฉิน

"จางซิงฉวน นี่เป็นโอกาสที่ดีที่เราจะทำลายลู่เฉินและได้ส่วนแบ่งจากเทคโนโลยีอี้ฉี หากพลาด ต่อไปบ้านจาง เรา ไม่สิ ตระกูลใหญ่ทั้งสี่จะไม่มีทางเอาชนะเทคโนโลยีอี้ฉีได้อีก ตอนนั้นหลังจากที่โรงแรมแกรนด์จวินเยวี่ยได้รุ่งเจริญขึ้น สิบปีมานั้น บ้านจาง เราได้กำไรน้อยไปตั้งพันล้านหยวนเลยน่ะ หรือว่านายอยากให้เทคโนโลยีอี้ฉี ขี่หัวเราอีก?” จางเซิงเฉียวพูด

"พ่อ ที่พ่อพูดมาทั้งหมด ผมก็รู้ แต่ลู่เฉินโทรมาหาผมแล้ว ผมเชื่อว่าเขาทำได้” จางซิงฉวนถอดหายใจแล้วพูด

"เขาว่าไง? ฉันต้องการฟังคำพูดเดิม” จางเซิงเฉียวขมวดคิ้วถาม

"เขาพูดว่าเทคโนโลยีอี้ฉี คือชีวิตของเขา ใครกล้าขู่ชีวิตเขาเขาก็จะสู้กับมันให้ถึงที่สุด เขายังพูดอีกว่าพรุ่งนี้ให้พวกสามคนไปคุกเข่าขอโทษต่อหน้าเขาที่ชนชาติสแควร์ ไม่เช่นนั้นเขาก็จะหักมือของทั้งสามคนนั้น พ่อ เพื่อหน้าตานิดเดียว ถึงกับจะไม่สนชีวิตเลยเหรอ?” จางซิงฉวนพูด

"มันกล้าหรือไง! วางใจเถอะนะ นอกซะจากว่าเขาไม่อยากจะอยู่ในยวี่โจวแล้ว เขาถึงจะกล้าฆ่าหลานฉันจริงๆ” จางเซิงเฉียวกล่างอย่างโกรธ

พ่อ เขาไม่มีทางฆ่าจางดาวเรน แต่เขาจะหั่นมือของจางดาวเรนลงมา หรือสำหรับพ่อแล้วหน้าตาเกียรติยศสำคัญมันไปมากกว่ามือของจางดาวเรน อีก ?” จางซิงฉวนโกรธนิดๆ เสียงก็ดังขึ้นมาหน่อย

ถึงแม้ว่าเขาจะตัดสิทธิ์ในการรับมรดกของจางดาวเรนทิ้งแล้ว แต่จางดาวเรนเอาเข้าจริงๆก็ยังพอมีกำลังอยู่บ้าง

แต่ไม่ว่าความสามารถจางดาวเรนจะยังไง มันก็เป็นลูกชายเขา เขาจะยอมให้ลู่เฉินตัดมือของลูกชายเขาได้อย่างไร

รู้จักลู่เฉินไม่ใช่วันสองวันแล้ว เขาเชื่อว่าลู่เฉินพูดแล้วทำได้แน่นอน

อีกอย่างเขาลองย้อนคิดดู หากให้เขาเป็นลู่เฉิน ตระกูลทั้งสี่ได้บังคับเขาจนถึงขนาดนั้น เขาก็กล้าตัดมือลูกหลานตระกูลใหญ่ทั้งนี่แหละ

พอช่วงเวลาใกล้เป็นใกล้ตาย ใครก็กล้าฆ่าคน

ฉะนั้นเขาไม่สงสัยใดๆกับที่ลู่เฉินเตือนมา

ที่สำคัญ นอกจากลูกชายเขาจะอยู่ในมือของลู่เฉิน เอกสารลับสำคัญของเขาหลายๆอย่างยังอยู่ในมือของเขาเช่นกัน นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ต้องแนะนำให้พ่อเขาอ่อนข้อ

"พ่อ ผมจะบอกความจริงให้กับพ่อ เอกสารลับของเราหลายฉบับอยู่ในมือของลู่เฉิน หากว่าพาไม่คุกเข่าขอโทษ เขาก็จะเปิดเผยเอกสารลับนั่น พ่อก็รู้เรื่องนั้น หากถูกไอ้นั่นเปิดเผย บ้านจาง เราก็จะได้รับผลกระทบอย่างมหาศาลเลย” จางซิงฉวนพูดอีก

ทันใดนั้นสีหน้าจางเซิงเฉียวเปลี่ยนเลย หังใจเต้นแรงมากขึ้น

เขานึกได้แล้ว เมื่อไม่นานมานี้ตอนลู่เฉินเผาอาคารบ้านเขา เขาได้หยิบเอกสารหลายฉบับไป แม้ว่าเอกสารจะมีอายุมากกว่า 20 ปีแล้วก็ตาม แต่มันเป็นความเป็นความลับส่วนตัวของบ้านจาง หากลู่เฉินได้เปิดเผย เราตายแน่

"รังแกกัชัดๆ!” จางเซิงเฉียวตบลงบนผนัง ถึงแม้ความโกรธจะโผล่ออกมาที่ตา แต่ในใจเขากลับมีความขับเคลื่อนเล็กน้อยแล้ว

พ่อจะไม่สนตายร้ายดีของจางดาวเรนก็ได้ แต่พ่อต้องคำนึงถึงความอยู่รอดของบ้านจาง！

"นายโทรหามัน จะให้ฉันคุกเข่าไม่มีทาง แต่ฉันสามารถให้เงินหนึ่งร้อยล้านเพื่อแลกตัวจางดาวเรน และจะไม่ทำอะไรกับบริษัทเขา” ท้ายที่สุดจางเซิงเฉียวก็เป็นง่ายยอมก่อน

จางซิงฉวนพยักหน้า เขาก็รู้สึกว่าข้อเสนอนี้ของลู่เฉินเกินไป ถ้าพ่อไปคุกเข่าพรุ่งนี้ มันก็ทำร้ายบ้านจาง มากเหมือนกันนะ

แม้ว่ามันจะเป็นแค่คุกเข่าเบา ๆ แต่เขาเชื่อ หลังจากนั้นไป บ้านจาง ก็อย่าคิดที่จะเอาหน้าเอาตากลับมาอีก

"ลู่เฉิน เราสามารถยกเลิกการกระทำทั้งหมดที่มีต่อผลเสียต่อบริษัทของคุณ และสามารถที่จะใช้เงินแลกความปลอดภัยของลาฉัน แต่ไม่มีทางให้พ่อฉันไปคุกเข่าขอโทษเด็ดขาด”

ไม่ช้าหลังจากที่ได้โทรติดลุ่เฉิน จางซิงฉวนพูด และเขาก็คิดว่าพวกเขาได้ยอมสุดๆแล้ว หากล่เฉินไม่อยากจะมีปัญหา ก็ต้องยอมๆกันบ้างแล้ว

"น้ำหน้าอย่างจางนั่นนะ ผมไม่เคยจะบนมองมันไว้ในสายตาเลย หรือว่าเรามาเอากันให้ตายไปเลยข้างหนึ่ง ผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด ข้อเสนอผมไม่มีทางเปลี่ยนแปลง ขอคุกเข่าขอโทษหรือจะเอากันให้ตายไปข้างหนึ่งเลือกเอา” พูดเสร็จลู่เฉินก็ตัดสายทิ้ง

สีหน้าจางซิงฉวนแย่ไปอีก ไม่คิดเลยว่าลู่เฉินจะไม่ยอมให้หน้าเลย

หรือว่าไอ้นั่นจะเอากันให้ตายไปข้างหนึ่งจริงๆ?

และในขณะเดียวกันตระกูลจั่วและตระกูลหลิวก็ได้แดงละคลูกชวนให้พ่อไปคุกเข่าของร้องกับลู่เฉิน

ตระกูลจั่วและตระกูลหลิวต่างได้โทรหาลู่เฉิน และได้เน้นย้ำว่าพ่อของพวกเขาจะไม่มีทางคุกเข่าขอโทษเด็กขาด แต่สามารถใช้เงินแลกจั่วชิงเฉิงและหลิวซาน

พวกพวกเขาต้องได้รับสัญญาณตอบกลับบอกจางซิงฉวน

ทัศนคติของลู่เฉินค่อนข้างแข็งกร้าว

ไม่งั้นก็คุกเข่า หรือ สู้กันไปให้ตาย

"มีสิทธิ์อะไร? เขาลู่เฉินถึงต้องยอมตระกูลใหญ่ทั้งสามด้วย?”จั่วเจียเหลียงตบบนโต๊ะ แล้วตะคอกอย่างโกรธ

"จั่วเจียเหลียง อย่าไปเสียเวลากับพวกมันเลย ฉันว่าไอ้นั่นมันไม่กล้าทำอะไรชิงเฉิงหรอก โทรไปหาบ้านจาง และตระกูลหลิว ในเมื่ออยากจะมีปัญหากับเราทั้งสามตระกูลใหญ่ ก็จัดให้” จั่วเจิ้งยี่ โกรธมาก เขาอายุป่านี้แล้ว จะให้คุกเข่าขอโทษลู่เฉินในชนชาติสแควร์ได้ยังไงกัน นี่มันยิ่งกว่าฆ่าเขาชัดๆ?

สีหน้าจั่วเจียเหลียงไม่ค่อยเต็มใจ ใจก็กำลังดิ้นรนอย่างหนัก

หากไม่ใช่ว่าลู่เฉินเปิดศึก ที่สำคัญ เขากล้าเดิมพันมั้ยว่าลู่เฉินจะตัดมือจั่วชิงเฉิงจริงหรือเปล่า

อีกอย่างบริษัทของลู่เฉินก็ยังไม่ได้เปิดบริการ เปิดศึกกับเขาแบบนี้ ไม่ว่ายังไงคนที่เสียเปรียบคือพวกลู่เฉินเขาอยู่ดี

และในขณะนี้ โทรศัพท์จั่วเจียเหลียงได้ดังขึ้น เขาดูแป๊บแล้วรับสาย

หลังจากที่รับสาย สีหน้าจั่วเจียเหลียงเปลี่ยนเลยทันที สายตามีความลุกลี้ลุกลน

"จั่วเจียเหลียง ใครโทรมา เกิดอะไรขึ้น?” หลังจากที่เห็นสีหน้าลูกชายเลี่ยนไป ในใจ จั่วเจิ้งยี่ เกิดรู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที

จั่วเจียเหลียงหายใจเข้าลึกๆ พูด: “ตู้เซฟของบ้านเราถูกคนงัดออก เอกสารลับในนั้นก็ถูกขโมยไปหมด”

"อะไรนะ?ใครกันที่มีความสามารถในการขโมยไฟล์ลับของyตระกูลจั่วเราไป จั่วเจิ้งยี่ พูดอย่างตกตะลึง

"ลู่เฉิน!”

จั่วเจียเหลียงกัดฟัน แล้วพูดชื่อลู่เฉินด้วยเสียงที่ต่ำ