คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 281

บทที่ 281 มาแล้ว

ในเวลาตอนเที่ยง แดดเปรี้ยงๆอากาศช่างร้อน เหมือนจะแผดเผาเราได้เลยซะทีเดียว

แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อความกระตือรือร้นของทุกคน

เมื่อวานนี้สื่อหลักรายงานว่าวันนี้เจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉี จะมาที่ ชนชาติสแควร์ เพื่อคุกเข่าและขอโทษผู้เฒ่าผู้แก่ของสามตระกูลใหญ่มหาอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจหรือคนธรรมดาต่างก็มารอชมด้วยความตื่นเต้น

ตามข่าวเวลาคือ 12.00 น. แต่ตั้งแต่ 10 โมงเช้า ชนชาติสแควร์ ก็ถูกผู้คนล้อมด้วยผู้คนจำนวนมากจนแน่นไปทั่วทั้งพื้นที่

หัวหน้าของเทคโนโลยีอี้ฉีและสามครอบครัวมหาอำนาจ

ลูกเล่นนี้เป็นอะไรที่จัดว่าดังมาก มันเป็นรายการที่ฮิตมาก ไม่มีใครอยากพลาดรายการดีๆแบบนี้หรอก

สื่อมวลชนรายใหญ่มาที่ ชนชาติสแควร์ หลังเก้าโมงเช้า ต่างก็รอคอยเพื่อทำข่าวกันอยู่ เพราะหากข่าวใหญ่ดังกล่าวถูกเขียนและส่งออกไปโดยเร็วที่สุดก็จะเป็นผลดีต่อสำนักงานข่าวนั้นๆ

“นี่ก็สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้วนะ ทำไมยังไม่มีใครมาอีกล่ะ หรือว่าเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีจะไม่มาแล้วงั้นเหรอ”

“ไม่มาเหรอ? รอต่ออีกสักหน่อยเถอะ แม้ว่าเทคโนโลยีอี้ฉี จะยอดเยี่ยมและยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถแข่งขันกับสามตระกูลใหญ่มหาอำนาจได้หรอก

ใช่ๆ ดังนั้นวันนี้ลู่เฉินต้องมาขอโทษสามตระกูลใหญ่อย่างแน่นอน

“แต่จริงๆฉันก็หวังว่าเขาจะไม่มานะ เพราะถ้าเขายอมคุกเข่าให้กับสามตระกูลใหญ่มหาอำนาจและละก็ ต่อไปเทคโนโลยีอี้ฉีจะเป็นยังไง นับประสาอะไรกับต่างประเทศ แค่ในยวี่โจวก็ไม่รู้จะรอดรึเปล่า

มีการพูดคุยกันมากมาย คิดกันไปต่างๆนานา บางคนก็คิดว่าลู่เฉินไม่กล้ามาเผชิญหน้าและคุกเข่าขอโทษสามตระกูลใหญ่นี้หรอก ขณะที่คนอื่น ๆ คิดว่าลู่เฉินไม่ควรมาเพราะมันจะมีผลกระทบกับเทคโนโลยีอี้ฉี อย่างมาก

ในเวลา 11:50 น. ในขณะที่ทุกคนกำลังเดากันไปต่างๆนานา ในที่สุดลู่เฉินก็ปรากฏตัวขึ้นที่ ชนชาติสแควร์ ทันทีที่เขาลงจากรถคนรอบข้างก็จำเขาได้ทันที

“มาแล้วๆ เจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉี มาแล้ว！”

ไม่มีใครจัดระเบียบใดๆในขณะที่ลู่เฉินเดินผ่านไปทุกคนต่างก็ยอมขยับเปิดทางให้เขาโดยไม่รู้ตัวเหมือนกับดวงดาวที่พุ่งตรงเข้ามาบนเวที

สีหน้าท่าทีของลู่เฉินดูสุขุมและสงบ ถึงแม้ว่าในสายตาของทุกคนจะมองว่าในวันนี้เขามาเพื่อขอโทษครอบครัวใหญ่ทั้งสาม แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อหน้าเขาเลยแม้แต่คำเดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่มองเห็นบอดี้การ์ดมือสังหารที่อยู่เบื้องหลังของลู่เฉิน นั้นยิ่

งทำให้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย

พวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดา ถึงแม้ว่าลู่เฉินจะต้องก้มหัวให้สามตระกูลใหญ่ก็ตาม แต่พวกเขาก็ตจะลงทุน 5หมื่นล้านหยวนเพื่อสร้างอุทยานวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอันดับ 1 ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ ไม่ว่าพวกเขาจะกล้ายั่วยุอะไร แต่พวกเขาก็จะดูอย่างเงียบๆ

ลู่เฉินมาที่ตรงกลางของ ชนชาติสแควร์ และบอดี้การ์ดที่อยู่ในชุด เสื้อยืดสีดำ กางเกงขายาวและสวมรองเท้าหนังที่ตามเขามาด้วยหลัง เขาเดินออกมาพร้อมเก้าอี้พับและกางร่มคันใหญ่ไว้ด้านหลังเก้าอี้นั้น

"เชิญนั่งครับ คุณชายลู่" หลังจากที่บอดี้การ์ดพร้อมแล้วพวกเขาทั้งหมดก็เคารพลู่เฉินอยู่ด้านหลัง

ลู่เฉินนั่งบนเก้าอี้เอนหลังบนเก้าอี้หลับตาและทำให้ตัวเองสดชื่นขึ้น เหลือเวลาอีกสิบนาทีเขารอจางเซิงเฉียวและทั้งสามคนสิบนาที หลังจากนั้นสิบนาทีหากพวกเขาไม่มาเขาบอกว่า จะตัดมือของจางดาวเรนและคนอื่น ๆอีกสามคน

หลังจากสังหารเสี่ยวเบชิง ดาบอันแหลมคมที่ห้อยอยู่เหนือศีรษะของลู่เฉินได้ถูกเขาหักไปแล้วไม่จำเป็นต้องวางตัวต้อยต่ำ

วันนี้เขาจะใช้โอกาสนี้เพื่อให้เทคโนโลยีอี้ฉี ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของพายุอีกครั้งหนึ่ง

เมื่อเห็นการมาถึงของลู่เฉินในรูปแบบที่ดูสูงส่ง สง่ามงามนี้ ทุกคนในสมาคมอัญมณีก็ทนไม่ได้แล้ว

“ยังต้องมาเสแสร้งอะไรกันอีก ไม่ว่าตอนนี้นายจะเสแสร้งทำตัวสูงส่งแค่ไหน เดี๋ยวสักพักนายก็ต้องคุกเข่าลงเพื่อขอโทษอยู่ดี? "

"ใช่ ตอนนี้ทำเหมือนเจ้าชาย เดี๋ยวสักพักก็ต้องคุกเข่าลงเหมือนหมาอยู่ดีแบบนั้นไม่ยิ่งจะขายหน้าเหรอ ไม่ใช่ว่าเด็กคนนี้มันบ้าไปแล้วนะ"

แตกต่างจากความคิดของคนทั่วไป คนในสมาคมอัญมณีเชื่อว่าสักพักลู่เฉินจะคุกเข่าให้จางเซิงเฉียวและคนอื่น ๆ ในที่สาธารณะ พวกเขาไม่ได้มีลู่เฉินอยู่ในสายตาของพวกเขาอีกต่อไปแล้ว

ในความคิดของพวกเขา ลู่เฉินเป็นหัวหน้าใหญ่ของเทคโนโลยีอี้ฉี แล้วยังไง มีเงินเยอะแล้วยังไง สุดท้ายเขาก็ต้องคุกเข่าลงเหมือนหมาแล้วอยู่ดี

"โอ้ นี่ของเทคโนโลยีอี้ฉีไม่ใช่เหรอ” ตอนนี้ทำเป็นเสแสร้ง ไม่กลัวว่าเดี๋ยวต้องคุกเขาขอโทษพวกเขาแล้วต้องเจ็บแสบใจบ้างรึไง” หยูลี่มาหาลู่เฉินและกล่าวอย่างเย้อหยัน