คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 282

บทที่ 282 คุกเข่าลง

เห็นเพียงหลิวชีหมิงลงจากรถด้วยสีหน้าที่ตรึงเครียด จากนั้นก็เดินเข้าไปในชนชาติสแควร์

“สวัสดีท่านหลิว”

“สวัสดีท่านหลิว”

ผู้คนต่างพากันทักมาย แต่สีหน้าหลิวฉีหมิงก็ยังคงตรึงเคลีย ไม่มีกระจิดกระใจที่จะไปสนใจคนอื่น และเขาก็ได้เดินไปในในกลางชนชาติสแควร์ช้าๆ

หากมีความสังเกตก็จะเห็นว่าทุกก้าวเดินของหลิวฉีหมิงหนักแน่นมาก

ท่าทางนั้น เหมือนไม่ได้จะมาขอโทษลู่เฉินเลย แต่กลับเหมือนเข้ามาในโรงฆ่าสัตว์ ทุกก้าวที่เดินนั้นยากเย็นมาก

“นี่ ท่านหลิวมาแล้ว จะดูสิว่านายจะหยิ่งได้อีกแค่ไหน”

“ยังไม่รีบเคารพท่านหลิวอีก นานเป็นเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉี แล้วจะยังไง? ต่อหน้าท่านหลิว นายก็ต้องคุกเข่าลงอยู่ดี”

เวลานี้ หลายๆคนที่เป็นคนจัดงานสมาคมหินอัญมณีจงหยวนได้เยาะเย้ยลู่เฉินขึ้นมา

“ยังไม่ลุกอีก หรือว่าจะให้ท่านหลิวมาเชิญนาย?” หยูลี่เยาะเย้ย

“ลุกอะไรกัน นี่เขากำลังรอท่านหลิวคุกเข่าให้เขาอยู่ ไม่จำเป็นต้องลุก”จื่อเหิงหัวเราะ

จากเดิมที่ไม่มีใครสนใจลู่เฉิน แต่พอได้ยินเสี่ยวจื่อเหิงพูดเท่านั้นแหละ กลับพูดว่า: “ ตอนนั้นที่ฉันไล่นายออกมันเร็วไปหน่อย นายเป็นหนอนในท้องฉัน รู้ด้วยว่าฉันกำลังคิดอะไร”

“แหม นายต่างหากหละที่เป็นหนอนในท้องฉัน นายตายแน่ นายมีความคิดที่อยากจะให้ท่านหลิวคุกเข่าให้นาย? ตระกูลใหญ่ทั้งสามไม่มีทางปล่อยนายไปง่ายๆแน่” จื่อเหิงพูด

“ใช่เหรอ พวกคุณทั้งสองคนเหมือนจะรู้จักกับตระกูลใหญ่ทั้งสามมากนะ

ขนาดนี้หลิวฉีหมิงได้มาถึงตรงหน้าลู่เฉิน เขามองหน้าลู่เฉิน นัยน์ตามีความโกรธแค่นเลื่อนผ่านไป

แต่ไม่ได้เอ่ยปากให้ลู่เฉินคุกเข่าลง

คนรอบข้างนิ่มร้อนยิ่งกว่าหลิวฉีหมิงอีก ต่างเร่งกันขึ้นมา

“ลู่เฉิน นายทำไมไม่ลุก นั่งอยู่ทำไม คนที่อยู่ตรงหน้านายก็คือม่านหลิวนะ”

“ใช่ รีบคุกเข่าขอโทษซะ เรื่องจบด้วยดีทุกคนก็ไม่ติดค้างไร อากาศร้อนแบบนี้ หากไม่ใช่มาดูคนขายหน้า ใครมันจะไปมากัน”

“ท่าหลิว ท่านรีบให้เขาคุกเข่าขอโทษสิ”

ในขณะที่ทุกคนกำลังเร่งนั้น สีหน้าหลิวฉีหมิงก็ดูแย่ไปถึงขั้นสุด ขาทั้งสองสั่นไปหมด

ลู่เฉินยิ้ม พูด: “ท่านหลิว ในเมื่อมาแล้ว ก็อย่าดิ้นรนอีกเลย ท่านดิ้นรนเพิ่ม 1 นาทีหลานของท่านก็จะทุกข์ทรมาน 1 นาทีและตระกูลหลิวของพวกท่านก็จะเสียงอีก 1 นาทีจริงหรือไม่”

หลังจากที่ผู้คนได้ยินลู่เฉินว่าท่านหลิว ก็ต่างชี้ด่าลู่เฉิน

เพียงแต่วินาทีต่อมา......

ปั่ง!

เห็นเพียงหลิวฉีหมิงคุกเข่าลงไปตรงหน้าลู่เฉิน

วินาทีนี้ ทำเอาทุกคนอึ้งไปหมดเลย และคำพูดที่จะพูดในเมื่อครูนี้ก็ต่างเอากลับหมด

“ให้ตาย คุกเข่าแล้ว แต่ เป็นงี้ได้ไง!”

กล่ามกลางผู้คนได้ส่งเสียงอึ้งออกมา ราวกับหยิบบทผิด

ไม่ใช่ว่าลู่เฉินเหรอที่ต้องขอโทษ ทำไมท่านหลิวถึงคุกเข่า?

วินาทีนี้ ทุกคนหน้าอึ้ง ไม่อยากจะเชื่อกับที่เห็น

“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง ตระกูลใหญ่ทั้งสามมีรากฐานที่มั่นคง ไม่มีทางคุกเข่าให้ลู่เฉิน ฉันต้องดูผิดแน่ๆ!” หยูลี่พยายามเช็ดตา ไม่อยากจะเชื่อกับสอ่งที่เห็น

จื่อเหิงหายใจเข้าลึกๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าหลิวฉีหมิงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าลู่เฉิน

คนที่คุกเข่าไม่ใช่ลู่เฉินแต่กลับเป็นท่านหลิว นี่มันอะไรกันเนี่ย