คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 292

บทที่ 292 ยกบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียทั้งหมดให้หลินอี้จุน

"คุณจะไปทำอะไรที่ต่างประเทศเหรอค่ะ? แล้วไปประเทศไหนค่ะ?" เมื่อหลินอี้จุนที่กำลังตักกับข้าวให้ฉีฉีได้ยินว่าลู่เฉินจะไปต่างประเทศ จึงรีบหันกลับไปถาม

"ไปเมียนมาร์น่ะ พอดีบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป จะเปิดตัวในอีกหนึ่งสัปดาห์นี้ ผมวางแผนจะไปเมียนมาร์กับตู้เฟยก่อนและซื้ออัญมณีกลับมา” ลู่เฉินพูดขึ้น

ช่องทางการค้าอัญมณีของตระกูลจั่ว ก็คือสมาคมอัญมณีแห่งเมียนมาร์ ส่วนช่องทางการค้าอัญมณีของตระกูลโจวกลับเป็นสมาคมอัญมณีแอฟริกา

แอฟริกาอยู่ไกลไปหน่อย ลู่เฉินจึงวางแผนที่จะไปเมียนมาร์ก่อนแล้วค่อยไปแอฟริกาต่อ

"อื้ม” หลินอี้จุนพยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรต่อ

"อ่อจริงด้วย ผมวางแผนที่จะย้าย เสี้ยจุนไปที่ บริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป คุณจัดการบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียคนเดียวได้ไหม? ลู่เฉินถาม

ก่อนหน้านี้ เขาเคยขอให้ เสี้ยจุนไปช่วยงานที่ บริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป แต่เขาพบว่า ตู้เฟยและคนของเขานั้นไม่มีพรสวรรค์ในการทำธุรกิจเลยจริงๆ เขาจึงเตรียมตัวให้ เสี้ยจุนรับหน้าที่เป็นผู้บริหารที่แท้จริงของบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป ส่วน ตูเฟยและคนอื่น ๆ ก็จะวางตำแหน่งหลอกๆไว้

"หึ คิดว่ามีแค่คุณทำได้รึไง” หลินอี้จุนกล่าวด้วยความไม่พอใจ

ลู่เฉินยิ้มแต่ ไม่พูดอะไร เสี้ยจุนก็สอนงานให้กับหลินอี้จุนมาเป็นเวลานานแล้ว และเขาก็เชื่อด้วยว่าหลินอี้จุนมีความสามารถพอที่จะบริหารด้วยตัวเอง

"ผมจะโอนหุ้นทั้งหมด 70% ของ บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียเป็นชื่อของคุณ” ลู่เฉินมองไปที่ หลินอีจุน เขาได้คิดเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้ว แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดออกมา

หลินอี้จุนตกใจมากและมองไปที่ลู่เฉินอย่างงงงวย แต่ดวงตาของวังเสวี่ยวก็กลับเป็นประกายขึ้น

เธอรู้จักขนาดของ บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียดี ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะเป็นเพียง บริษัท ชั้นสอง แต่หลังจากที่ลู่เฉินได้เข้ามาบริหาร ก็ได้รับคำสั่งซื้อจำนวนมากติดต่อกัน และเทคโนโลยีอี้ฉี ยังช่วยพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ ทำให้มูลค่าตลาดของ บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียในเวลานี้พุ่งขึ้นไปที่หนึ่งพันล้านแล้ว

หากไม่รวมหุ้น 30% ของเสี้ยจุน หรือแม้ว่าจะขาย บริษัท ตอนนี้ หุ้นของหลินอี้จุนก็สามารถขายได้ ถึง700 ล้านเลยทีเดียว

และวังเสวี่ยก็ยังรู้ด้วยว่าด้วยการสนับสนุนของเทคโนโลยีอี้ฉี มูลค่าทางตลาดของอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ และจะมีผลกำไรมากขึ้นอย่างแน่นอน

"ทำไมถึงทำแบบนี้” หลินอี้จุนมองไปที่ลู่เฉินและเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าที่ลู่เฉินพูดหมายถึงอะไร

เธอและลู่เฉินเป็นสามีภรรยากัน และไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลู่เฉินเมื่อเขาร่ำรวย

เธอต้องการที่จะดูแล อิเล็กทรอนิกส์ตองเจียเป็นหลัก เพราะเธอต้องการฝึกฝนและพัฒนาความสามารถของเธอ หรือไม่งั้นเธอก็เป็นภรรยาของคนที่ร่ำรวยมาก ด้วยความมั่งคั่งของลู่เฉิน ไม่ว่าเธอจะล้มเหลวมาแค่ไหน ก็แน่นอนว่ามันจะไม่กระทบต่อเงินของลู่เฉินมากนักหรอก

"ผมหมายถึงว่าผมต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อปรับปรุงความกระตือรือร้นของคุณ คุณไม่ต้องคิดมากหรอก"

เมื่อเห็นหลินอี้จุนมองตัวเองอย่างสงสัยลู่เฉินก็ยิ้มออกมาและอธิบายว่า: "ลองคิดดูนะถ้าผมยกหุ้นของ บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจีย ทั้งหมดให้เป็นชื่อของคุณ แล้วคุณก็ดำเนินการจัดการบริษัทเอง คุณก็จะมีแรงใจและกระตือรือร้นมากขึ้น?จริงไหมล่ะ? "

ความจริงแล้วที่ลู่เฉินทำแบบนี้ เพราะเขามีแผนของเขาอยู่แล้ว

ในกรณีที่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขาจริงๆในสักวันหนึ่ง หรือเทคโนโลยีอี้ฉี ได้รับผลกระทบร้ายแรงหรือเกิดอะไรบางอย่างขึ้น อย่างน้อยคงไม่ทำให้หลินอี้จุนไม่ได้รับอะไรเลย

แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าความคิดของเขามันดูซ้ำซ้อนไปหน่อยก็ตาม

แต่เมื่อคนเราอยู่ในโลกนี้ ทุกอย่างยากที่จะพูดได้

บางทีเราก็ไม่กลัวที่จะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นในหลายๆครั้ง แต่บางทีเราก็กลัวว่าอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว

"ตกลง ยังไงซ่ะคุณก็ไมม่ได้เสียหุ้นของอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียนั้นไป” หลินอี้จุนพยักหน้าโดยไม่ได้คิดอะไรมาก

วันรุ่งขึ้นลู่เฉินไปที่ อิเล็กทรอนิกส์ตองเจียและขอให้ทนายความโอนหุ้นให้หลินอี้จุนและประกาศเรื่องนี้ในทุกฝ่ายได้ทราบกัน

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่มีหุ้นใน อิเล็กทรอนิกส์ตองเจียแต่อิเล็กทรอนิกส์ตองเจียก็ยังคงเชื่อมโยงกับเทคโนโลยีอี้ฉี

สิ่งนี้มีส่วนช่วยในการพัฒนาและการเติบโตของบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจีย

"เสี้ยจุน ต่อไปนี้คุณไม่ต้องเข้าบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียแล้วนะ รอให้อี้จุนจัดการด้วยตัวเขาเอง

เมื่อเขาอยู่ในห้องทำงานของเสี้ยจุน ลู่เฉินก็ได้พูดเรื่องนี้กับเขา

"ตกลง” เสี้ยจุนพยักหน้า ความสนใจทั้งหมดของเขาหายไปพร้อมกับลูเฉิน