คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 306

บทที่ 306 ทางถอยสุดท้ายของหลานหลิง

"คุณชายลู่ รถพวกนั้นหน้าจะเป็นรถที่ซุ่มโจมตีคุณหลินอี้จุนแน่ๆเลยครับ” ซ่งไห่ที่นั่งอยู่ตรงที่นังคนขับกล่าว

"คุณชายลู่ มีรถA8 คันหนึ่ง กำลังมา แต่เขาก็หยุดรถข้างๆกับรถสองสามคันนั้น พวกเขาน่าจะรอให้คุณหลินอี้จุน มาแน่ๆเลยครับ" หลินตงพูดขณะมองไปที่รถA8 ที่อยู่ข้างหน้า

"ใช้ปืนพก ระเบิดยางทั้งหมดของรถพวกนี้ซ่ะ” ลู่เฉินพยักหน้าและเหมือนมีเจตนาฆ่าแวบขึ้นมาในดวงตาของเขา เขาอยากรู้ว่าใครกันที่ไม่อยากอยู่ร่วมโลกกับเขา

เขาเคยอดกลั้นเพราะเขาไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของเสี่ยวเบชิง และในเมื่อเสี่ยวเบชิงยังเหมือนเดิม เขาก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนความแข็งแกร่งของเขาอีกต่อไป และเขาไม่คาดคิดเลยว่ายังมีพวกไม่ลืมหูลืมตาต้องการหาเรื่องเขาอีก

"โอเค ครับ" หลินตงตอบและขับรถไปข้างๆที่รถพวกนั้นจอดอยู่

ซ่งไห่หยิบ Desert Eagle（ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ）ลดกระจกรถลงแล้วกระแทกกระดานของปืน

กระสุนของ Desert Eagle นั้นทรงพลังมากและคล้ายกับ AK47 ไม่ต้องพูดถึงรถพวกนี้ที่ยังจอดอยู่ ต่อให้จะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงตราบใดที่กระสุนโดนยางยางก็จะปลิวได้เช่นกัน

ตูม!

กระสุนพุ่งทะลุยางรถยนต์คันแรกและจู่ๆยางก็ระเบิด

ยางรถระเบิด “ตูม!” คนบนรถที่ยางระเบิดถึงจะรู้ตัว และทยอยออกจากรถกัน และก็ดึงปืนออกมากราดยิ่งไปที่รถของลู่เฉิน

หลินตงไม่สนใจ เขาก็แค่ขับรถต่อไปข้างหน้าเท่านั้น

ขณะที่พวกเขาขับผ่านรถเหล่านั้นอย่างรวดเร็วซ่งไห่ก็ระเบิดยางของพวกเขาจนหมดเกลี้ยงแล้ว

รวมถึงรถA8 ที่ต้องการเร่งความเร็วเพื่อหลบหนีในสถานการณ์เลวร้ายแบบนี้ แต่ก็ถูกยิงล้อหลังเช่นกัน

"Desert Eagle ใช้ดีจริงๆเลยนะเนี้ย" ซ่งไห่เป่าปากกระบอกปืนที่ร้อนแล้วพูดขึ้น

"เปลี่ยนหัวกระสุนและเตรียมจับเป็นสักคนสองคน"ลู่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

"รับทราบครับ" ซ่งไห่ตื่นเต้นและรีบเปลี่ยนหัวกระสุนใหม่

หลินตงจอดรถข้างทางจากนั้นก็กระโดดลงจากรถพร้อมกับซ่งไห่และพุ่งไปอย่างรวดเร็วที่

รถที่ถูกทิ้งร้างไว้ไม่กี่คัน

คนมากกว่าสิบคนรีบกระโดดลงจากรถ ทุกคนถือปืนพกซ่อนอยู่หลังรถ

"ลูกพี่ครับ พวกเราดูเหมือนจะถูกจับได้แล้ว" ชายหนุ่มโทรบอกหลานจิง

"เกิดอะไรขึ้น? ถ้าภารกิจล้มเหลวพวกแกไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้า!” เสียงของหลานจิงเย็นชามากในโทรศัพท์

พวกเขาเป็นนักฆ่าที่ได้รับการปลูกฝังโดยตระกูลหลานและพวกเขามีความเด็ดขาดมาโดยตลอด

"พวกเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นครับ รถเป้าหมายของเราจะมาถึงในอีกไม่กี่นาที แต่จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาจากด้านหลังเราและระเบิดยางของรถเราหลายคันเลยครับ" เด็กหนุ่มกล่าว

"ไอ่พวกขยะเอ๊ย! พวกแกถูกจับได้แล้วนะสิ กลับออกไปก่อน หากอีกฝ่ายพบเบาะแสใด ๆ ฉันจะเป็นคนแรกที่ฆ่าแก!" หลานจิงอยากจะทุบโทรศัพท์นั้นด้วยความโกรธเพราะครั้งนี้ภารกิจล้มเหลว มันยากที่จะหาโอกาสใหม่ได้อีก

แต่ในขณะนี้เสียงปืนสองสามนัดดังมาจากโทรศัพท์มือถือของเขาจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนล้มลงพร้อมกับเสียงโหยหวนที่เจ็บปวด

"ลูกพี่ครับงั้นแค่นี้ก่อนนะครับ พวกมันมาที่นี่แล้ว" อีกฝ่ายวางสายโทรศัพท์ทันที

เธอไม่เคยต้องการที่จะต่อสู้กับลู่เฉิน แต่ครอบครัวของฉันได้พบยวี่โจวด้วยตัวเองและได้ให้คำสั่งสุดท้ายแก่เธอ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของเธอ ถ้าเธอไม่สามารถทำงานให้สำเร็จได้

เธอเชื่อว่าหลานจัวจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน แม้พ่อของเธอจะมีส่วนร่วมด้วยก็ตาม

"คุณผู้หญิง ฉันคิดว่าความเป็นไปได้ที่เราจะลักพาตัวครอบครัวของลู่เฉินได้ในตอนนี้ต่ำมาก" หลานจิงกล่าว

"แล้วคุณคิดจะทำยังไงต่อไป? ลักพาตัวครอบครัวของลู่เฉิน นี่ก็เป็นความคิดของคุณ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของคุณแล้ว ไม่มีเวลาแล้ว คุณต้องคิดวิธีดีๆให้ฉันแล้วล่ะ

หลานหลิงมองไปที่หลานจิงอย่างโกรธแค้น เธอไม่ได้ตั้งใจจะใช้วิธีนี้ตั้งแต่แรก เพราะเธอรู้ว่าหลังจากที่เธอทำแบบนี้ลงไป จะไม่มีการคืนดีระหว่างเธอกับลู่เฉินอีกต่อไป

แต่เพราะหลานจิงก็เกลี้ยกล่อมเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอต้องเลือกที่จะลักพาตัวหลินอี้จุนเพื่อต่อรองกับลู่เฉิน

แต่ตอนนี้ภารกิจของหลานจิงนั้นล้มเหลวแล้ว และพวกเขาก็ตกใจมาก เพราะขนาดโอกาสที่จะลักพาตัวลู่ฉีฉีให้สำเร็จก็ยังไม่มีเลย

"ฉัน...ฉันจะไปจับตัวลู่เฉินเอง!" หลานจิงพูดอย่างกะทันหันด้วยสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

หลานหลิงมองไปที่หลานจิงและหัวเราะเยาะ: "ลุงจิงไม่ใช่ว่าฉันประเมินคุณต่ำไปหรอกนะ แต่

ความแตกต่างระหว่างคุณกับลู่เฉินมันเทียบกันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย "

เธอยืนขึ้นและพูด: "พอเถอะ อย่ายุ่งกับรื่องนี้อีก ฉันจะจัดการมันเอง"

หลานหลิงมองไปที่หลานจิงอย่างเฉยเมย จากนั้นก็หันหลังเดินออกจากห้องไป

เธอได้คิดหาทางแก้ไขเรื่องนี้เอาไว้แล้ว อาจจะเสี่ยงหน่อย แต่นี่คือทางถอยสุดท้ายของเธอแล้ว