คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 307

บทที่ 307 ตามนัดหมาย

"คุณเฉิน เสียชีวิตไปแล้วเจ็ดคน จับคนเป็นได้สามคน”

ซ่งไห่ หลินตงและหลายคนรวมไปถึงบอดีการ์ดหลินอี้จุนได้นำตัวชายหนุ่มสามคนมาตรงหน้าลู่เฉิน

ก่อนหน้านี้ซ่งไห่และหลินตงไปนั้น รถของหลินอี้จุนก็มาแล้ว หลังจากนั้นได้เหลือบอดี้การ์ดไว้สองคนเพื่อปกป้องอินอี้จุน หกคนที่เหลือก็ได้เข้าไปร่วมในการต่อสู้ ไม่นานก็ได้กำจัดพวกมันจรหมด

"อืม เอาตัวกลับไปที่ซากุระคลับ ไม่ว่าพวกนายจะใช้วิธีการใดๆก็ตาม ก็ต้องถามมันให้ได้ว่าใครส่วตัวพวกมันมา”ลู่เฉินเหลือบมองเชายหนุ่มที่ได้รับบาดเจ็บทั้งสามคน จากนั้นก็ขึ้นรถหบินอี้จุน

"รับทราบ” ซ่งไห่พยักหน้า จากนั้นก็นำตัวทั้งสามคนขึ้นรถ รอรถหลินอี้จุนไปก่อน จากนั้นหลินตงถึงจะขับตามหลังไป

"คุณไปมีเรื่องกับใครอีก?” บนรถ หลินอี้จุนถามลู่เฉิน

ลู่เฉินดีหมดทุกอย่าง ยกเว้นมีเจ้ากรรมนายเวรเยอะ ทำเอาเธอใจไม่ดีทุกคน แล้วจะใช้ชีวิตอยู่กันยังไง?

ครั้งก่อนที่ถูกจับตัว เธอเคยคิด ชีวิตตอนนี้ดูเหมือนดี

แต่เธอกลับรู้สึกว่ามันไม่มั่นคงเท่าเมื่อก่อนตอนที่ลู่เฉินไม่มีเงิน

"ยังไม่ทราบ คงจะพวกนั้นแหละ”สีหน้าลู่เฉินครึ้ม จากน้ำเสียงการพูดของหลินอี้จุนเขาได้สัมผัสถึงความกลัวของหลินอี้จุนและความเบื่อหน่ายกับชีวิตแบบนี้

"เชื่อผม ผมจะทำให้คุณมีชีวิตสภาพแวดล้อมที่มั่นคงโดยเร็วที่สุด” ลู่เฉินกุมมือหลินอี้จุนแล้วพูด

ครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นใคร ถ้าสือบเจอ แม้แต่ตระกูลใหญ่ทั้งสามเขาก็กล้าเปิดศึก

เขาได้ตัดสินใจแล้ว ครั้งนี้จะต้องฆ่าให้ล้างสิ้น!

"เห่อ ฉันยังไงก็ได้ ขอแค่คุณไม่ทำร้ายฉีฉีฉันก็ดีใจมากแล้ว”หลินอี้จุนถอดหายใจ เธอเป็นห่วงลูกสาวเธอมาดจริงๆ

เธอและลู่เฉินมีลูกสาวแค่คนนี้คนเดียว ต่อมาอยากจะท้องมีคนอยู่หรอก แต่ไม่ท้องสักที และไม่มีเวลาไปโรงพยาบาลตรวจสอบ หลังนั้นก็แบบนี้เรื่อยมา

ในใจเธอ ฉีฉีสำคัญนิ่งกว่าลู่เฉิน หากฉีฉีเป็นอะไรไป เธอก็กล้าสู้กับลู่เฉินเหมือนกัน

ลู่เฉินรู้สึกละอายใจ ในถานะที่เป็นสามี กลับทำให้ลูกเมียต้องระแวงตกใจตลอดเวลา เขายังทำได้ไม่ดีพอ

แต่บางเรื่องเขาก็ทำอะไรไม่ได้

ชีวิตก็แบบนี้แหละ บางเรื่อง ใช่ว่าคุณคิดจะหลบแล้วจะหลบไปได้

สิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้ก็คือปกป้องทุกคนเท่าที่ตัวเองทำได้

ด้วยเหตุนี้ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามจะเป็นสามตระกูลใหญ่ เขาก็จะไม่ใจอ่อนอีกต่อไป

เขามักจะรู้สึกว่าเขาใจอ่อนเกินไป หากว่าก่อนหน้านี้เขาใจแข็งอีกหน่อย ก็เอาชนะตระกูลใหญ่ทั้งสามได้แล้ว

ก่อนหน้านี้เขาเห็นใจความรู้สึกเซ่ซูเจี๋ย ดังนั้นแม้ว่าสามตระกูลใหญ่จะทำให้เขาโกรธมากแค่ไหน แต่ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะจัดการกับมันด้วยวิธีที่อ่อนโยนจึงทำให้สามตระกูลใหญ่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงไปแล้ว

"หวังว่าจะไม่ใช่พวกคุณแล้วกัน ไม่อย่างนั้นครั้งนี้ ต่อให้เซ่ซูเจี๋ย มาขอร้อง ฉันก็ไม่มีทางปล่อยไปเด็ดขาด!”

ลู่เฉินกล่าวอย่างโหดร้ายในใจ

ไม่นานรถก็ได้ขับมาถึงวิลลา หลินอี้จุนไปหาฉีฉีเป็นเวลาแรกเลย หลังจากที่เห็นว่าลูกไม่ได้เป็นไร เธอจึงโล่งอกไปที

ขณะนี้ลูกสาวของเธอกำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา ในจอทีวีกำลังฉายการ์ตูน เธอกำลังนั่งดูอย่างสนุกสนาน

"พี่สะใภ้ กลับมาแล้วเหรอ” หลังจากเห็นหลินอี้จุน เสี่ยวจิงก็ลุกขึ้นมาทักทาย

"อืม” หลินอี้จุนพยักหน้าแล้วพูด: “เสี่ยวจิง สองสามวันนี้พักก่อนเลย ฉีฉีไม่ไปโรงเรียน”

"ทำไมหละ?” เสี่ยวจิงมองหลินอี้จุนอย่างงง

"เห่อ”หลังจากถอดหายใจ เธอก็พูดต่อ “ลู่เฉินไปมีปัญหากับใครก็ไม่รู้ วันนี้มีคนจะมาลักพาตัวฉันไป ฉันคาดว่าวันนี้พวกเขาไม่สำเร็จ พรุ่งนี้ก็อาจจะลงมือกับฉีฉีก็ได้”

"อืม ได้” เสี่ยวจิงพยักหน้า เขาสามารถไปเดทกับพยาบาลตัวน้อยของเขาได้ในวันพรุ่งนี้

ขอแค่ฉีฉีไม่ออกไปจากวิลลาก็ถือว่าปลอดภัย เพื่อความปลอดภัยของฉีฉี ลู่เฉินได้จ้างบอดี้การ์ดสิบกว่าคนเฝ้าอยู่รอบๆวิลลา อย่าว่าแต่คนธรรมดาเลย ต่อให้เป็นกองกำลังพิเศษ ก็ยากที่จะเข้ามา

"งั้นพี่สะใภ้ ผมกลับไปก่อนนะ”เห็นหลินอี้จุนกลับมา เสี่ยวจิงก็เตรียมตัวกลับ

"นี่ยังไม่ได้กินข้าวใช่มั้ย รอกินข้าวด้วยกันแล้วค่อยกลับมาสิ”หลินอี้จุนพูด

"กินแล้วครับ ก่อนหน่านี้กินกับป้าเขาแล้ว”ป้าที่เสี่ยวจิงพูดก็คือวังเสวี่ย ก่อนหน้านี้ลู่เฉินและหลินอี้จุนไม่กลับมาทานมื้อเย็น วังเสวี่ยจึงลงครัวทำเอง

"อืม งั้นกลับเถอะ ขอบใจมากนะ” พูดจบหลินอี้จุนก็หันมาพูดกับฉีฉีต่อ “ฉีฉี สวัสดีลุงเร็วๆ”

ฉีฉีหลังหลังไปมองเสี่ยวจิงที่กำลังจะออกไป แล้วโบกมือให้กับเสี่ยวจิงอย่างเชื่อฟัง: “สวัสดีค่ะ”

"สวัสดีครับฉีฉี” พูดจบเสี่ยวจิงก็เดินออกไป หลังจากที่เดินออกมาจากห้อง ก็เห็นลู่เฉินกำลังคุณโทรศัพท์อยู่ข้างนอก

เขาไม่ได้ก่าจะกลับเลยทีเดียว เขากำลังเตรียมตัวทักมากับลู่เฉินแล้วค่อยกลับมา

แต่ตอนนี้ลู่เฉินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่พอดี เขาหันหลังมาเจอเสี่ยวจิง แล้วพูด: “ยังมีธุระอะไรอีกมั้ย?”

"ไม่มีครับ” เสี่ยวจิงสะบัดหน้า

"งั้นดีเลย ออกมากับฉันหน่อย นายไปขับรถนายมารับฉัน” ลู่เฉินพูดจบก็เดินเข้าห้องไป

"พ่อ”ทันทที่ฉีฉีเห็นลู่เฉิน เธอก็ได้กระโดดลงมาจากโซฟาเลย

ลู่เฉินอุ้มฉีฉีไว้ในอ้อมกอดทันที และยังจูบไปที่หน้าผากเธอ ยิ้ม: “วันนี้เชื่อฟังคุณครูมั้ย ดื้อหรือเปล่า?”

"เชื่อฟังค่ะ วันนี้พวกหนูเรียนเต้นค่ะ คุณครูยังชมหนูฉลาดเลย”ฉี๋ฉี่พูด

"อืม ฉีฉีของพ่อเก่งและฉลาดที่สุดเลย” ลู่เฉินบีบจมูกอันน้อยนิดของฉีฉีแล้วพูด

"พ่อ หนูจะเต้นให้พ่อดู วันนี้ครูเพิ่งสอนพวกหนูค่ะ”ฉีฉีพูดเสร็จก็จะกระโดดลงมาจากอ้อมกอดลู่เฉิน

ลู่เฉินยิ้ม แล้วนำตัวฉีฉีปล่อยลงมา

"พ่อคะ หนูเต้นสวยมั้ยคะ” ฉีฉีเต้นขึ้นมาตรงหน้าลู่เฉิน ราวกับเป็นเอลฟ์ ท่าทางน่ารักมาก

หลังจากฉีฉีเต้นเสร็จ ลู่เฉินถึงปรบมือยิ้ม: “สวยค่ะ สวยมากด้วย ฉีฉีของพ่อเก่งที่สุด”

ฉีฉีดูมีความสุขมากที่ได้รับคำชมจากพ่อของเธอ

และตอนนี้หลินอี้จุนก็ลี่ยนชุดออกมาจากห้องพอดี ลู่เฉินพูด: “ฉีฉี ลูกดูการ์ตูนไปก่อนนะ”

"ค่ะ”ฉีฉีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แล้วกลับมานั่งบนโซฟาอีกครั้ง

"ผมจะออกไปสักครู่ คืนนี้อาจจะกลับมาดึกหน่อย”ลู่เฉินบอกกับหลินอี้จุน

"สืบได้ยังว่าเป็นใคร?”หลินอี้จุนถาม

"อืม”เขาไม่ได้พูดไปว่าอีกฝ่ายนัดเขา เขาไม่อยากให้หลินอี้จุนเป็นห่วง

"ระมัดระวังตัวด้วย”หลินอี้จุนพยักหน้า แล้วกำชับ

ลู่เฉินพยักหน้า แล้วเดินออกไป จากนั้นก็ขึ้นรถเสี่ยวจิง แล้วออกไปจากวิลลา