คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 310

บทที่ 310 ลูกปัดวิเศษ

"แกกล้ามาฆ่าฉัน?"

ร่างกายของหลานจั่วเดินสะเปะสะปะ ไม่อยากเชื่อว่าหลานหลินกล้ามาฆ่าเขา

เธอไม่กลัวว่าทั้งตระกูลจะถูกฆ่าหรือ?

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆของหลานจั่วตะโกนออกมาเสียงหนึ่งอย่างโกรธ จากนั้นก็วิ่งตรงไปทางหลานหลิน

แต่วินาทีต่อมา พวกเขาล้วนล้มลงไปกับพื้น มีเลือดดำพ่นออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง

"เอายาแก้พิษมา ฉันจะสามารถให้คุณมีชีวิตอยู่รอดอีกต่อไป มิฉะนั้นสาขาจงหยวนของคุณจะต้องตายทุกคน!"หลานจั่วตวาดใส่

"รอให้คุณสามารถออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยก่อนค่อยมาพูดโม้แบบนี้ละกัน"กว่าที่หลานหลินจะเงยหน้าขึ้นมา และพูดอย่างเย็นชา

"คุณหนูครับ คุณทำอะไรอยู่เนี่ย?คุณอย่าทำเรื่องที่มันบ้าคลั่งนะ!"หลานจริงก็โดนยาพิษ เขาไม่กลัวการตาย แต่เขากลัวว่าถ้าหลานหลินทำแบบนี้ทำให้ตระกูลหลานสาขาจงหยวนย่อยจะต้องตายไปหมดทุกคน

"เฮ่อ แกนึกว่าแค่ยาพิษเล็กน้อยแบบนี้ ก็จะสามารถฆ่าฉันได้เหรอ?แกนี่ช่างดูถูกความสามารถของฉันหรือเกิน"หลานจั่วเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา และเดินหน้าขึ้นมา โมเมนตัมของรอบตัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไม่ออกว่ามีร่องรอยของการโดนยาพิษ

ตามจริงหลานจั่วได้โดนยาพิษแล้วจริงๆ แต่เนื่องจากความสามารถของเขาแข็งแกร่งมาก และกำลังภายในของเขาก็ล้ำลึกมาก ดังนั้นเลยสามารถยับยั้งพิษลงชั่วคราว

อย่างเช่นบอดี้การ์ดหลายคนนั้นของเขา กำลังภายในไม่ได้ดีอย่างเขา ถ้าคิดจะลงมือพิษก็จะจู่โจมเข้าหัวใจทันที

สีหน้าของหลานหลินเปลี่ยนไปทันที คาดไม่ถึงว่าหลายจั่วยังสามารถยับยั้งพิษลงชั่วคราวได้

เธอรู้ความสามารถของหลานจั่วอยู่แล้ว เก่งกว่าเธอตั้งเยอะ เธอเห็นเช่นนี้เลยเปิดหน้าต่างและรีบหนีออกไปจากหน้าต่าง

"คุณจะหนีพ้นได้ยังไงล่ะ!"หลานจั่วเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา จากนั้นวิ่งตามเธอขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

แต่วินาทีต่อไป ร่างกายของเขาก็ถูกขวางด้วยร่างของอีกคนหนึ่ง

"ให้ฉันมาดูว่าตระกูลหลานในตำนานเก่งขนาดไหน กล้ามาแย่งบริษัทของฉันได้ยังไง"

คนที่ขวางอยู่หน้าหลานหลินเป็นลู่เฉินนั่นเอง ลู่เฉินมาตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าหลานหลินปล่อยพิษในห้อง ดังนั้นเขาก็เลยรออยู่ข้างนอก

นี่เป็นหนึ่งในแผนของหลานหลิน ในแผนของหลานหลิน เธอคาดการณ์ได้ว่าแม้หลานจั่วจะโดนยาพิษ แต่ก็ไม่มีผลอะไรมากต่อเขาหรอก

ดังนั้นเธอเลยกระโดดออกมาจากหน้าต่างตามที่วางแผนไว้ ให้ลู่เฉินซ่อนอยู่นอกหน้าต่างเพื่อรอช่วยเขา

"คนอย่างแกกล้ามาขวางทางฉันเหรอ?"หลานจั่วเอ่ยเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นก็ชกหมัดไปทางลู่เฉิน

ตอนนี้แม้ว่าเขายังสามารถยับยั้งพิษอยู่ แต่ก็เกือบจะยับยั้งไม่ได้แล้ว มีแต่จับตัวหลานหบินมาอย่างเร็ว จากนั้นบังคับให้เธอนำยาแก้พิษออกมา

ลู่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ ไม่หลบหลีกหมัดของหลานจั่ว และชกหมัดขึ้นไปเช่นกัน

บัง!

หมัดของทั้งสองคนชนกันอยู่ในอากาศ ลู่เฉินเพียงเอนหลังไปสักนิด แต่ร่างกายของหลานจั่วกลับได้ถอนหลังไปสามก้าวใหญ่ถึงจะหยุดลงมาได้

หลานจั่วเบิกตากว้าง มองไปที่ลู่เฉินอย่างเหลือเชื่อ

เขาคาดไม่ถึงว่าลู่เฉินแข็งแกร่งขนาดนี้

แม้ว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้ใช้แรงอย่างเต็มที่ แต่เขาก็มองออกว่าลู่เฉินก็ไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด

เห็นได้ชัดว่าลู่เฉินเก่งกว่าเขาตั้งเยอะ

เขารู้แล้วว่าทำไมหลานหลินถึงทำเรื่องที่เสี่ยงขนาดนี้ ย้อนกลับมาฆ่าเขา

เพราะหลานหลินเอาชนะลู่เฉินไม่ได้อยู่แล้ว และเธอก็เชื่อว่าลู่เฉินจะสามารถยับยั้งเขาได้

"ไอ้กระหรี่ มึงนี่ไม่รู้จักบุญคุณบ้างเลยนะ!"หลานจั่วยิ่งรีบร้อนในใจ เขาก็ยิ่งรู้สึกจะยับยั้บพิษไม่ได้แล้ว

แต่ลู่เฉินบังอยู่ข้างหน้าของเขา เขาก็จับหลานหลินไม่ได้

"ออกจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน"หลานจั่วมองดูสถานการณ์รอบๆ จากนั้นกันร่างวิ่งไปบริเวณรั้ว

"คนในตระกูลหลานก็แค่นี้แหละ"เมื่อเห็นร่างที่หลานจั่ววิ่งหนี ลู่เฉินยิ้มเยาะขึ้นมา จากนั้นหยิบปืนเก็บเสียงออกมา ยิงไปด้านหลังศีรษะของหลานจั่ว

ชิว!

ปืนเก็บเสียงเปล่งเสียงที่สลัวออกมา จากนั้นด้านหลังศีรษะของหลานจั่วก็มีเบือดไหลออกมา ร่างกายค่อยๆล้มลงไป

เมื่อเห็นว่าหลานจั่วล้มลงไปกับพื้น หลานหลินก็กว่าจะโล่งใจได้

หลังจากหลานจั่วตาย แผนของเธอก็ถือได้ว่าเกือบจะสำเร็จแล้ว

ลู่เฉินเดินมาถึงข้างๆหลานจั่ว และค่อยๆนั่งยองลงไป จากนั้นเอื้อมมือไปค้นพบสร้อยคอในตัวของหลานจั่ว

จี้ของสร้อยคอมีขนาดเท่าไข่นกพิราบ แม้ว่ามันจะห่อหุ้มด้วยเปลือกภายนอก แต่ยังสามารถเห็นแสงประหลาดที่แผ่ออกมาจากมันได้

"นี่น่าจะเป็นลูกปัดวิเศษลูกนั้นนะ"ลู่เฉินนำสร้อยคอเก็บไว้ เตรียมที่จะเอากลับไปวิจัย

ตอนนี้หลานหลินได้เดินกลับไปที่วิลล่าอีกครั้ง คนในวิลล่ายังไม่ได้ตาย แต่ส่วนใหญ่สูญเสียพลังต่อสู้แล้ว

"คุณหนู ทำไมคุณถึงทำแบบนี้"หลานจิงถามอย่างไม่เต็มใจ

"ลุงจิง ขอโทษค่ะ ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ตระกูลเราจะอยู่ไม่รอดสักคน เพื่อนตระกูลหลานในเมืองจงหยวนของเรา ฉันมีแต่ต้องสละชีพพวกคุณ"จากนั้นหลานหลินก็หยิบมือพกอออกมายิงกระสุนไปที่หน้าผากของหลานจิง

เสียดายบอดี้การ์ดคนนี้ที่ติดตัวปกป้องเธออยู่ตลอด แม้กระทั่งเวลาตายยังหลับตาไม่ได้

หลานหลินรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่ในเมื่อที่เธอเลือกทางนี้แล้ว ทุกคนในนี้ล้วนต้องตายหมด มิฉะนั้นแผนของเธอก็จะถูกเผยแพร่ออกไป

พอถึงเวลานั้นตระกูลของเธอล้วนต้องตายไปพร้อมกับหลานจั่ว

เธอเก็บอารมณ์เอาไว้ และยิงทีละกระสุนใส่พวกลูกน้องของเธอ จบสิ้นชีวิตของพวกเขา

คนพวกนี้มีบางคนเป็นมือฆ่าที่หลานจิงฝึกอบรมเอาไว้ มีบางคนเป็นบอดี้การ์ดที่ติดตัวปกป้องเธอตั้งแต่เด็กพร้อมกับหลานจิง

แต่หลานหลินยังคงยิงจบสิ้นชีวิตของพวกเขาอย่างใจแข็ง

ยี่สิบกว่าคนภายในวิลล่า ยี่สิบกว่าชีวิต หลานหลินไม่ได้เหลือชีวิตไว้แม้แต่คนเดียว

เมื่อเวลาที่เธอเดินออกมาจากวิลล่า บนร่างกายกระเซ็นเลือดมากมาย แต่เธอไม่ใส่ใจแม้แต่นิด

อาจเป็นเพราะจิตใจของเธอในตอนนี้มันชาไปแล้วมั้ง

"ฆ่าเสร็จแล้ว?"ลู่เฉินเห็นว่าหลานหลินเดินออกมา เลยถาม

หลานหลินพยักหน้า มองไปดวงตาของลู่เฉิน พูดว่า"คุณได้ลูกปัดลูกนั้นแล้วใช่ไหม หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง"

ลู่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ และพูดว่า"คุณอย่าคิดมาก การที่คุณทำแบบนี้ เพียงสามารถทดแทนความผิดที่คุณทำเอาไว้เมื่อก่อนเท่านั้น แต่ฉันสามารถบอกกับคุณได้อย่างแน่วแน่ว่า ความแค้นระหว่างพวกเราถือได้ว่าจบสิ้นแล้ว"

พูดเสร็จเขาก็เดินไปทางรถของเขาที่อยู่นอกวิลล่า รถของเขาจอดอยู่ข้างๆต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ไม่อยู่ในบริเวณวิลล่าของหลานหลินแล้ว

หลานหลินไม่ได้โกรธ แต่กลับปรากฏรอยยิ้มออกมา

จากนั้นก็เดินขึ้นรถอีกคันหนึ่งที่อยู่ข้างๆอย่างรวดเร็ว

ลู่เฉินโยนกุญแจรถให้หลานหลิน จากนั้นก็ขึ้นรถของตัวเอง

หลังจากหลานหลินขึ้นรถแล้ว เขาก็หยิบรีโมทคอนโทรลขนาดเล็กกดไปทางวิลล่าของหลานหลิน

จากนั้นสตาร์ทรถ พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

หลานหลินเห็นเช่นนี้ เลยไม่กล้าหยุดแม้แต่สักพัก หยาบคันเร่งถึงขีดมากสุด และขับตามรถของลู่เฉินไป

"บัง"