คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 310

บทที่ 310 ลูกปัดวิเศษ

"แกกล้ามาฆ่าฉัน?"

ร่างกายของหลานจั่วเดินสะเปะสะปะ ไม่อยากเชื่อว่าหลานหลินกล้ามาฆ่าเขา

เธอไม่กลัวว่าทั้งตระกูลจะถูกฆ่าหรือ?

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆของหลานจั่วตะโกนออกมาเสียงหนึ่งอย่างโกรธ จากนั้นก็วิ่งตรงไปทางหลานหลิน

แต่วินาทีต่อมา พวกเขาล้วนล้มลงไปกับพื้น มีเลือดดำพ่นออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง

"เอายาแก้พิษมา ฉันจะสามารถให้คุณมีชีวิตอยู่รอดอีกต่อไป มิฉะนั้นสาขาจงหยวนของคุณจะต้องตายทุกคน!"หลานจั่วตวาดใส่

"รอให้คุณสามารถออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยก่อนค่อยมาพูดโม้แบบนี้ละกัน"กว่าที่หลานหลินจะเงยหน้าขึ้นมา และพูดอย่างเย็นชา

"คุณหนูครับ คุณทำอะไรอยู่เนี่ย?คุณอย่าทำเรื่องที่มันบ้าคลั่งนะ!"หลานจริงก็โดนยาพิษ เขาไม่กลัวการตาย แต่เขากลัวว่าถ้าหลานหลินทำแบบนี้ทำให้ตระกูลหลานสาขาจงหยวนย่อยจะต้องตายไปหมดทุกคน

"เฮ่อ แกนึกว่าแค่ยาพิษเล็กน้อยแบบนี้ ก็จะสามารถฆ่าฉันได้เหรอ?แกนี่ช่างดูถูกความสามารถของฉันหรือเกิน"หลานจั่วเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา และเดินหน้าขึ้นมา โมเมนตัมของรอบตัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไม่ออกว่ามีร่องรอยของการโดนยาพิษ

ตามจริงหลานจั่วได้โดนยาพิษแล้วจริงๆ แต่เนื่องจากความสามารถของเขาแข็งแกร่งมาก และกำลังภายในของเขาก็ล้ำลึกมาก ดังนั้นเลยสามารถยับยั้งพิษลงชั่วคราว

อย่างเช่นบอดี้การ์ดหลายคนนั้นของเขา กำลังภายในไม่ได้ดีอย่างเขา ถ้าคิดจะลงมือพิษก็จะจู่โจมเข้าหัวใจทันที

สีหน้าของหลานหลินเปลี่ยนไปทันที คาดไม่ถึงว่าหลายจั่วยังสามารถยับยั้งพิษลงชั่วคราวได้

เธอรู้ความสามารถของหลานจั่วอยู่แล้ว เก่งกว่าเธอตั้งเยอะ เธอเห็นเช่นนี้เลยเปิดหน้าต่างและรีบหนีออกไปจากหน้าต่าง

"คุณจะหนีพ้นได้ยังไงล่ะ!"หลานจั่วเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา จากนั้นวิ่งตามเธอขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

แต่วินาทีต่อไป ร่างกายของเขาก็ถูกขวางด้วยร่างของอีกคนหนึ่ง

"ให้ฉันมาดูว่าตระกูลหลานในตำนานเก่งขนาดไหน กล้ามาแย่งบริษัทของฉันได้ยังไง"

คนที่ขวางอยู่หน้าหลานหลินเป็นลู่เฉินนั่นเอง ลู่เฉินมาตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าหลานหลินปล่อยพิษในห้อง ดังนั้นเขาก็เลยรออยู่ข้างนอก

นี่เป็นหนึ่งในแผนของหลานหลิน ในแผนของหลานหลิน เธอคาดการณ์ได้ว่าแม้หลานจั่วจะโดนยาพิษ แต่ก็ไม่มีผลอะไรมากต่อเขาหรอก

ดังนั้นเธอเลยกระโดดออกมาจากหน้าต่างตามที่วางแผนไว้ ให้ลู่เฉินซ่อนอยู่นอกหน้าต่างเพื่อรอช่วยเขา

"คนอย่างแกกล้ามาขวางทางฉันเหรอ?"หลานจั่วเอ่ยเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นก็ชกหมัดไปทางลู่เฉิน

ตอนนี้แม้ว่าเขายังสามารถยับยั้งพิษอยู่ แต่ก็เกือบจะยับยั้งไม่ได้แล้ว มีแต่จับตัวหลานหบินมาอย่างเร็ว จากนั้นบังคับให้เธอนำยาแก้พิษออกมา

ลู่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ ไม่หลบหลีกหมัดของหลานจั่ว และชกหมัดขึ้นไปเช่นกัน

บัง!

หมัดของทั้งสองคนชนกันอยู่ในอากาศ ลู่เฉินเพียงเอนหลังไปสักนิด แต่ร่างกายของหลานจั่วกลับได้ถอนหลังไปสามก้าวใหญ่ถึงจะหยุดลงมาได้

หลานจั่วเบิกตากว้าง มองไปที่ลู่เฉินอย่างเหลือเชื่อ

เขาคาดไม่ถึงว่าลู่เฉินแข็งแกร่งขนาดนี้

แม้ว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้ใช้แรงอย่างเต็มที่ แต่เขาก็มองออกว่าลู่เฉินก็ไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด

เห็นได้ชัดว่าลู่เฉินเก่งกว่าเขาตั้งเยอะ

เขารู้แล้วว่าทำไมหลานหลินถึงทำเรื่องที่เสี่ยงขนาดนี้ ย้อนกลับมาฆ่าเขา

เพราะหลานหลินเอาชนะลู่เฉินไม่ได้อยู่แล้ว และเธอก็เชื่อว่าลู่เฉินจะสามารถยับยั้งเขาได้

"ไอ้กระหรี่ มึงนี่ไม่รู้จักบุญคุณบ้างเลยนะ!"หลานจั่วยิ่งรีบร้อนในใจ เขาก็ยิ่งรู้สึกจะยับยั้บพิษไม่ได้แล้ว