คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 335

บทที่ 335 สุดสวย คุณจริงจังใช่ไหม

"สี่ล้านหยวน" เจ้าของร้านมองไปที่ลู่เฉินและได้พูดราคาที่แท้จริงของชุดแต่งงานออกมา

"แพงเกินไปแล้ว" หลินอี้จุนกล่าวด้วยความประหลาดใจ

แม้ว่าเธอจะเป็นมหาเศรษฐีและเป็นเจ้านายของบริษัทที่มีขนาดใหญ่ แต่จะให้เธอใช้เงินหลายล้านเพื่อซื้อชุดแต่งงานชุดเดียว เธอยังรับไม่ได้

ที่สำคัญคือชุดแต่งงานนี้ แค่ใส่ถ่ายรูปก็พอแล้ว ปกติแล้วใครมันจะไปใส่กัน

เสียดายเงินซะเปล่า

สำหรับสีหน้าหลินอี้จุนแล้ว มันทำเอาเจ้าของร้านขำเลย ทั้งหมดนี้มันอยู่ในการคาดเดาของเธอหมด

หลังจากที่ทุกคนได้ยินราคานี้ เกือบทุกคนรวมไปถึงหลินอี้จุนก็มีลักษณะเช่นนี้

ยิ่งผู้ชายถึงกับตกใจจนถอยหลังเลย

แต่เธอกลับทำให้ลู่เฉินประหลาดใจเล็กน้อย

“ชุดนี้แล้วกัน”ลู่เฉินพยักหน้า เขาเองก็รู้สึกชุดนี้สวยดี เมื่อหลายปีก่อน เขาไม่ได้ให้งานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบหลินอี้จุน แน่นอนว่าตอนนี้เขาอยากจะให้ชุดแต่งงานที่ดีที่สุดกับเขา

เจ้าของร้านมองไปที่ลู่เฉินด้วยความไม่เชื่อ แต่งชุดเรียบง่าย แต่คำพูดทำให้คนอึ้งตะลึงมาก

ชุดแต่งงานสี่ล้านหยวนชุดเขาบอกจะซื้อก็ซื้อ?

ไอ้นี่มันไม่ใช่ว่าเล่นตลกกับฉันนะ?

"คุณแน่ใจหรือว่าต้องการซื้อ?"เจ้าของร้านจ้องไปที่ดวงตาของลู่เฉิน เธอเชื่อว่าหากคนคนจะโกหกอยู่หรือไม่ ดวงตาของเขาจะเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด

ลู่เฉินพยักหน้า หลินอี้จุนสะบัดหน้าแล้วพูด: “ไม่เอา ไม่คุ้ม ใส่แค่ครั้งเดียวนา ไม่จำเป็นต้องซื้อเลย”

ลู่เฉินหัวเราะ: “แค่สี่ล้านหยวนนา ไม่เป็นไร นี่คือสิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณเมื่อสองสามปีก่อน ต่อให้เป็นสี่สิบล้าน มันก็คุ้มค่า”

ตอนแรกลู่เฉินไม่มีอะไรเลย แต่ หลินอี้จุนไม่เพียง แต่แต่งงานกับเขา และต่อให้เขาจะล้มเหลวในการเริ่มต้นธุรกิจ แต่ก็ไม่เคยทิ้งเขาไป แน่นอนว่าลู่เฉินจำความดีของหลินอี้จุนที่มีต่อเขาได้

ตอนนี้เขามีเงินแล้ว แม้ว่าจะต้องใช้เงินหลายสิบล้านหยวนหรือหลายร้อยล้านหยวนก็ตาม ขอแค่ไม่ทำให้เธอเสียดาย เขาก็รู้สึกคุ้มค่าหมด

“ขี้โม้จัง นายอย่าพูดชุดแต่งงานราคาหลายสิบล้านหยวนเลย นายควรเอาพวกนี้ให้ภรรยาก่อนนะ”

ในขณะนี้ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ดูชุดแต่งงานอยู่ข้างๆก็ประหลาดใจกับคำพูดของลู่เฉิน พวกเขามองไปที่ลู่เฉินและมั่นมจมากว่าลู่เฉินต้องกำละงโอ้อวดอยู่

ถ้าลู่เฉินร่ำรวยมากขนาดนั้น เขาจะใส่ชุดละหนึ่งหรือสองพันหยวนเหรอ?

ลู่เฉินสวมชุดลำลองยี่ห้อในประเทศเองและจะใส่ชุดเสื้อนั้นในราคามากสุดก็สองพันหยวน สังคมสมัยนี้ มีคนจำนวนมากเกินไปที่สามารถสวมชุดนี้ได้

ในพนักงานสายตาของบริษัท ลู่เฉินเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว

แต่ในสายตาคนนอก ฉันก็คิดแค่ว่าลู่เฉินเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้นเอง

“นี่น้องชาย ถ้าอยากซื้อชุดแต่งงานราคาหลายสิบล้านหยวน ผมรู้จักอยู่ที่นึง” เจ้าของร้านหัวเราะเยาะ

เธอเองยังรู้สึกว่าลู่เฉินขี้โม้ไม่ดูตัวเองเลย

“ออ อันนี้ผมรู้แน่นอน ในต่างประเทศมีชุดแต่งงานเพรชชุดหนึ่ง ราคา12 ล้านดอลลาร์ "ลู่เฉินพูด

เขาฟังออกว่าเจ้าของร้านกำลังล้อเขา

ไป

1200ล้านดอลลาร์ไม่เป็นอะไรสำหรับเข หากมี เขาซื้อให้หลินอี้จุนแน่

“ไม่ ไม่ใช่เมืองนอก เป็นต้าหลี่เราเอง มีประมูลสิบโมงเช้าวันนี้ ว่ากันว่าชุดแต่งงานนกยูงตัวที่สามของโลกจะถูกประมูลที่นั่น ฉันเดาว่าฉันจะเอาชุดแต่งงานนั้น อย่างต่ำก็คงจะสามสี่สิบล้านหยวน มันคงจะยากมาก” เจ้าของร้านพูด

“ค่ะ ขอบคุณ” หลินอี้จุนพยักหน้า แล้วหันหลังเดินออกไป

เธอในขณะนี้ ดูเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งมาก

ลู่เฉินยิ้ม อุ้มฉีฉีแล้วออกไป

“คุณคิดว่าพวกเขาจะประมูลชุดแต่งงานจริงๆหรือไม่? ชายหนุ่มคนหนึ่งถาม

“คิดมากนา พวกเขาแค่ไม่อยากโป๊แตกนา” เจ้าของร้านหัวเราะ

เธอสังเกตเห็นแล้วว่า สองคนเมื่อครู่นี้ไม่มีเงินเลยและชายคนนั้นก็บอกว่าเขาจะซื้อชุดแต่งงานมูลค่าสี่ล้านหยวนให้เธอซึ่งก็แค่เสแสร้ง

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าจะประมูลชุดแต่งงานราคาหลายสิบล้านหยวน มันหาข้ออ้างให้สามีชัดๆ

“ใช่ คุณพูดถูก พวกเขาไม่มีปัญญาซื้อหรอก ผู้ชายคนนั้นพูดซะขนาดนั้น ภรรยาเขาก็ต้องออกมาช่วย ไม่งั้นหน้าแตกหมด” เจิ้งชิวพูด

เจ้าของร้านพยักหน้า เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นกลั่นแกล้งเธอมาตลอด

“พวกคุณคุยอะไรกันอยู่ มันส์กันชิว?”

และในขณะนั้น ก็ได้มีช่างภาพหนุ่มมาพร้อมอุปกรณ์เข้ามาถาม

“เมื่อครู่มีชายหญิงคู่หนึ่งจะมาถ่ายรูปแต่งงาน พูดจาโอ้อวดว่าจะซื้อชุดที่ร่ำค้าที่สุดในร้านเรา แต่พูดไม่ทันไร หาข้ออ้างหนีแล้ว” เจ้าของร้านพูด

“ผู้ชายหล่อมาก อุ้มเด็กผู้หญิงสามสี่ขวบไว้ ผู้หญิงก็สวยมาก อย่างน้อยก็เป็นแบบที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน ใช่พวกเขามั้ย?” ช่างภาพถาม

“ใช่ พวกเขานั้นแหละ น่าโมโมจริงๆ กล้ามาอวดต่อหน้ากู” เจ้าของร้านพูดอย่างโกรธ

“ถ้าเป็นพวกเขาจริงๆ ฉันคิดว่าพวกเขามีปัญญาซื้อนะ ครั้งก่อนตอนผมมา ก็เจอพวกเขาพอดี ได้ยินมาว่าเขาหยอกภรรยาเขาเล่นว่าสี่ล้านหยวนยังห่าว่าแพง ตอนนี้สี่สิบล้านหยวนไม่ว่าแพงแล้วเหรอ? พวกคุณทายว่าผู้หญิงคนนั้นว่ายังไงต่อ?” ช่างภาพมองทุกคน