คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 344

บทที่ 344 เฉิงกงหมิงข่มขู่ฮัวหลุน

ลู่เฉินออกมาจากยวนโจวกรุ๊ป แต่กลับไม่พบคนของเฉิงเฉวียนทำให้เขารู้สึกแปลกใจบ้างเล็กน้อย

เขาจำได้ว่าเฉิงเฉวียนบอกไว้ว่าจะมีคนดักเล่นงานพวกเขาอยู่ด้านนอก

อีกทั้งพนักงานของยวนโจวกรุ๊ปก็มีท่าทีอ่อนน้อมเปลี่ยนไปจากเดิม ช่างน่าขำยิ่งนัก

“มองดูแล้วฮัวหลุนให้ความสำคัญกับคำแนะนำของคุณมากนะคะ” หลินอี้จุนเห็นสถานการณ์แบบนี้จึงได้พูดขึ้น

ฮัวหลุนคงกำชับกับพนักงานไว้พวกเขาจึงได้ปฏิบัติต่อทั้งสองคนอย่างมีมารยาทเช่นนี้

อีกทั้งคนของเฉิงเฉวียนน่าจะถูกฮัวหลุนขับไล่ออกไป

ตระกูลเฉิงถึงแม้จะยิ่งใหญ่ในต้าหลี่ แต่อำนาจของฮัวหลุนก็ไม่น้อยไปกว่าเขา

หากเขาต้องการจะต่อกรกับตระกูลเฉิงก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำให้ลู่เฉินเห็น ช่างคุ้มค่าต่อการปฏิบัติ

“ข้อเสนอแนะของผมมีผลประโยชน์ต่อบริษัทของเขามาก การที่เขาเลือกทำแบบนี้ก็ถือว่าปกติ” ลู่เฉินพูดออกมา

คาดว่าฮัวหลุนจะโทรศัพท์มาหาเขาภายในสองวันนี้แน่นอน

เขาไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไป

ทั้งสองคนเดินขึ้นรถ พวกเขาไปหาซื้อชุดสูทแล้วตรงไปที่ร้านถ่ายรูปงานพรีเวดดิ้ง

วันนี้เจ้าของร้านถ่ายรูปรู้แล้วว่าลู่เฉินไม่เพียงแต่เป็นเศรษฐี แต่เป็นมหาเศรษฐีผู้มั่งคั่ง！

ดังนั้นจึงปฏิบัติต่อลู่เฉินอย่างเกรงอกเกรงใจ

ส่วนเรื่องที่ลู่เฉินมีปัญหากับเฉิงเฉวียนนั้นเธอไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย

การทะเลาะเบาะแว้งของคนในระดับเบื้องบน ไม่เกี่ยวอะไรกับคนธรรมดาอย่างเธอ เธอเขียนแค่เป็นผู้ชมอยู่ด้านข้างก็พอแล้ว

แน่นอนว่าถ้าสามารถได้รับประโยชน์จากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็คงเป็นการดี

ดังนั้นเมื่อลู่เฉินและหลินอี้จุนเดินเข้าไปในร้าน เจ้าของร้านจึงได้ให้การต้อนรับพวกเขาอย่างดี บริการต่างๆประทับใจเสียจนบอกไม่ถูก

แต่ลู่เฉินเพียงแค่ต้องการจ้างช่างถ่ายภาพมืออาชีพเท่านั้น

ที่นี่เป็นร้านถ่ายรูปที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองต้าหลี่ ดังนั้นเขาจึงต้องการช่างถ่ายภาพมืออาชีพไปถ่ายภาพให้เขาเท่านั้นเอง

เจ้าของร้านได้เรียกช่างถ่ายรูปมืออาชีพที่ดีที่สุดสามคนของร้านมาให้ลู่เฉินเลือก ลู่เฉินไม่รู้ว่า 1 ใน 3 คนไหนที่มีฝีมือมากที่สุดดังนั้นเขาจึงได้จ้างทั้งสามคน

หลินอี้จุนเปลี่ยนเป็นชุดแต่งงานนกยูง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข

วันนี้หลินอี้จุนงดงามราวกับนกยูงที่กำลังรำแพน......

ไม่เพียงแต่คนในร้านถ่ายรูปตกตะลึงกับความงามของเธอ แม้แต่ลู่เฉินเองก็ดวงตาเป็นประกาย เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าหลินอี้จุนจะงดงามเพียงนี้

วินาทีนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบใส่ชุดแต่งงาน

ชุดแต่งงานสามารถบ่งบอกถึงความงดงามออกมาได้จากภายใน

“ฮัวหลุน ตอนนี้คุณปีกกล้าขาแข็งจริงๆนะ ผมมารอคุณอยู่ตั้งหนึ่งชั่วโมงแล้วคุณถึงยอมออกมาพบ” เมื่อเจอหน้าฮัวหลุน เฉิงกงหมิงก็พูดออกมาอย่างไม่เกรงใจ

“แหมคุณท่านเฉิงครับพูดอะไรกัน ท่านมาโดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้าผมจะรู้ได้อย่างไร？ นี่ผมก็รีบมาที่สุดแล้วนะครับ” ฮัวหลุนพูดเหมือนต้องการขอโทษที่เขามาสาย แต่ในน้ำเสียงของเขานั้นไม่ได้แฝงไปด้วยคำขอโทษแม้แต่น้อย

ถูกต้องแล้วเขาต้องการให้เฉิงกงหมิงรอ！

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาก่อตั้งบริษัทเขาได้เอาอกเอาใจประจบประแจงตระกูลเฉิงไม่น้อย แต่บัดนี้เขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป ดังนั้นจะให้ทำตามอำเภอใจของตระกูลเฉิงทุกอย่างคงเป็นไปไม่ได้

ตระกูลเฉิงวางอำนาจในต้าหลี่มาเป็นเวลานานแล้ว ตอนนี้พวกเขาได้ทำให้เถ้าแก่เทคโนโลยีอี้ฉีต้องขุ่นเคืองใจ ถึงเวลาที่ตระกูลเฉิงจะต้องลงจากจุดนั้นเสียที

ในหัวของฮัวหลุนมีแผนการอยู่แล้ว

หากว่าลู่เฉินสามารถเอาชนะตระกูลเฉิงได้ เขาก็จะทำความร่วมมือกับลู่เฉิน ถ้าเช่นนั้นในอีกหลายสิบปีหน้าหรือนานกว่านี้ ในต้าหลี่ก็คงจะเป็นเขาที่มีอำนาจสูงสุด

“เหอะๆ ฮัวหลุนคุณคงลืมไปแล้วสินะว่าตอนที่คุณก่อตั้งบริษัทใครกันที่คอยช่วยเหลือคุณมา？” เฉิงกงหมิงเอ่ย

“ผมไม่เคยที่จะลืมขอบคุณคุณท่านเลยนะครับ ทุกๆปีผมก็ได้มอบของขวัญชิ้นหรูแก่คุณท่านไม่ใช่เหรอ？ หรือคุณยังรังเกียจว่าไม่มากพอ？” ฮัวหลุนพูดแล้วยิ้ม

เฉิงกงหมิงจ้องไปทางเขาแล้วพูดว่า “สิ่งที่ผมพูดไม่ใช่เรื่องนี้ เรื่องที่หลานของผมถูกคนรังแกในงานประมูลของคุณ และได้อับอายขายหน้าต่อสาธารณชน คุณไม่เพียงแต่ไม่ช่วยเขาอีกทั้งยังขับไล่คนของเขา คุณไม่เห็นตระกูลเฉิงในสายตาแล้วใช่ไหม เรื่องนี้คุณต้องให้คำตอบที่ชัดเจนกับผม！”

“นายท่านถึงครับ เข้าใจผมผิดไปหรือเปล่า？” ฮัวหลุนทำท่าทางฝืนยิ้มออกมา “ก่อนอื่นผมกับลูกค้าคนนั้นไม่คุ้นเคยกันมาก่อน เขาตั้งใจโกงราคาประมูลหรือไม่นั้นผมไม่รู้ อีกอย่างตอนนั้นผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ประเด็นที่สองบริษัทของผมมีกฎเกณฑ์ว่า คนภายนอกไม่มีสิทธิ์ก่อเรื่องทะเลาะเบาะแว้งที่ในและรอบบริษัท พนักงานของผมทำตามกฎของบริษัทจึงได้พลาดพลั้งไปทำร้ายคนของคุณชายเฉิงเข้า ผมเองก็เสียใจเหมือนกัน”

“เอาอย่างนี้ไหมครับ หากคนกลุ่มนั้นรู้สึกว่าตนเองไม่ได้รับความยุติธรรม ผมจะจ่ายค่าเสียหายให้กับพวกเขา” ฮัวหลุนมองไปยังเฉิงกงหมิง

“ฮัวหลุน คุณคิดว่าผมไม่รู้จริงๆหรือว่าคุณกำลังจะทำอะไร？ คุณคิดว่าตอนนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ คิดว่าตัวเองจะกำจัดตระกูลเฉิงไปได้หรือยังไง？”

เฉิงกงหมิงมองไปยังฮัวหลุนด้วยสายตาเยือกเย็นแล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ผมขอบอกไว้ ณ ที่นี้เลยว่า ผมให้คุณติดต่อไปที่ไอ้หมอนั่นแล้วให้เขามาคุกเข่าขอโทษหลานชายผมด้วยตัวเอง ถ้าไม่อย่างนั้นคุณก็คอยดูแล้วกันว่าผมจะทำให้คุณล้มละลายได้ยังไง！”