คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 370

บทที่ 370 เดิมพัน

เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของลู่เฉิน หัวใจของหูชอนก็เต้นแรงขึ้น

เขาจ้องมองไปที่ลู่เฉินแต่ก็ไม่เข้าใจว่าลู่เฉินพูดเล่นหรือพูดจริง

เขาหันหลังกลับไปมองดูการแข่งขันในครึ่งหลัง และไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมลู่เฉินถึงกล้าพนันแบบนี้กับเขา

ทีมซือเวยตามอยู่ถึง 2 ประตู แม้ว่าครึ่งหลังนี้พวกเขาจะแลดูค่อนข้างกระตือรือร้น แต่ก็เห็นได้ชัดว่าทีมซือเวยไม่มีโอกาสที่จะพลิกมาชนะได้

“คุณลู่ คุณพูดจริงเหรอครับ？” หูชอนถาม

ที่จริงแม้ว่าทีมซือเวยจะกำลังถูกลดระดับในฤดูกาลนี้ แต่หากว่าเขาจะลงทุนอีกสักเล็กน้อยและคัดตัวนักกีฬาที่มีความสามารถเข้ามาในทีม ก็สามารถเข้าสู่ซุปเปอร์ลีกได้ และในตอนนั้นคาดว่าจะทำเงินได้มากกว่า 100 ล้านหยวน

“มีอะไรต้องกลัวกัน ก็แค่เงินร้อยล้าน ต่อให้แพ้ผมก็ไม่แคร์หรอกนะ ก็กลัวแค่ว่าคุณจะไม่กล้าเท่านั้นแหละ” ลู่เฉินหัวเราะออกมา

“แหม คุณลู่ครับ คำพูดนี้นี่มันแทงใจดำจริงๆ คุณเป็นถึงมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของประเทศ แน่นอนว่าผมไม่กล้าแข่งขันเรื่องเงินเรื่องทองกับคุณหรอก แต่ก็ไม่ใช่ว่าคุณจะสามารถดูถูกผมได้ ในเมื่อคุณต้องการแบบนั้นผมก็จะร่วมเดิมพันกับคุณด้วย” หูชอนทำทางเบื่อหน่ายออกมา ในวันนี้เขาแสดงได้ดีมากจริงๆ

เขาไม่เหมือนกับลู่เฉิน และในตอนนี้เขาได้ถูกข้อเสนอของลู่เฉินกระตุ้นให้กระตือรือร้น แต่เขาก็กลัวว่าลู่เฉินจะเล่นตลกกับเขา

คนอย่างเขาไม่กล้าที่จะไปกระตุกหนวดเสืออย่างลู่เฉิน แต่การที่ลู่เฉินจะทำการตุกติกกับเขา ตัวเขาเองก็ไม่มีปัญญาทำอะไรได้

ก่อนอื่นเขาต้องปิดปากลู่เฉินเอาไว้ก่อน

“โอเคตกลงตามนั้น ถ้าอย่างนั้นเรามาลองดูกันเถอะ” หูชอนพูด

“ครับ ต้องการทนายความหรือพยานไหม？” หูชอนถาม

ถ้าเขาแพ้เขาคงไม่กล้าจะตุกติก แต่หากลู่เฉินแพ้และผิดสัญญาเขาก็คงทำอะไรไม่ได้

เขาจะไปกล้าสู้กับลู่เฉินได้ยังไง？

เขาไม่กล้าที่จะพูดเรื่องนี้ออกไปด้วยซ้ำ

เพราะเขาเชื่อว่าหน้าที่ตำแหน่งและฐานะของลู่เฉินนั้น การที่ลู่เฉินจะทำให้เขาหมดหนทางเป็นเรื่องง่ายดายขนาดไหน

“คุณคิดว่าจำเป็นไหม？” ลู่เฉินมองมาทางหูชอนแล้วยิ้มขึ้น

หูชอนตกตะลึงและรู้สึกถึงลางไม่ดี

แต่เขาก็ผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็ว

เขารู้สึกว่าอย่างไรก็ตามในวันนี้เขาคงไม่พ่ายแพ้ เนื่องจากทีมฟุตบอลของเขาได้นำหน้าไป 2 ประตูต่อ 1 แล้ว มีเวลาอีกเพียงครึ่งหนึ่ง ต่อให้ลู่เฉินให้กำลังใจกับทีมของเขาแล้วแต่นักกีฬาพวกนั้นก็ใช่ว่าจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้ตามต้องการ

ดังนั้นขอเพียงแค่เขาไม่พ่ายแพ้ เขาก็จะไม่ขาดทุนและยังอาจจะได้รับเงินของลู่เฉินด้วย

เมื่อคิดได้ดังนั้นหูชอนก็ไม่ได้ไปจริงจังกับเรื่องนี้อีก หากว่าสุดท้ายลู่เฉินแพ้และไม่ยอมมอบทีมฟุตบอลให้ แต่คาดว่าลู่เฉินก็คงจะให้อย่างอื่นเป็นการสิ่งทดแทน

การแข่งขันและการเดิมพันของทั้งสองดำเนินไปเรื่อยๆ ผู้ช่วยที่นั่งอยู่ข้างๆเริ่มรู้สึกถึงความหวาดกลัว

นี่เป็นการเดิมพันที่กำหนดชะตากรรมของทีมทีเดียว！

ณ สนามแข่งขัน

ตอนนี้นักกีฬาทีมซือเวยทุกคนกระตือรือร้นยิ่งกว่าใดๆ หลายต่อหลายครั้งที่พวกเขาทำให้นักกีฬาอื่นต้องบาดเจ็บแต่ก็ไม่ให้ทีมจงไห่ได้ลูกดีๆไป

การแข่งขันเริ่มดุเดือด ทุกคนคล้ายกับหมาบ้าที่คอยวิ่งไล่ลูกบอล

ไม่ว่าบอลจะไปที่ไหนนักกีฬาที่อยู่ใกล้ลูกบอลที่สุดของทีมซือเวยก็จะวิ่งเข้าไปอย่างสุดชีวิต ไม่ให้ทีมจงไห่มีโอกาสแม้จะแตะลูก