คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 376

บทที่376 มาถึงประเทศเจียซือ

หลังจากที่ทำการประมูลจนได้เหมืองแร่ทางโกก้างมา ลู่เฉินก็ทำการจัดส่งคนงานติดต่อไปที่ตระกูลโจวแห่งประเทศเจียซือในแอฟริกาทันที

ในช่วงแรกทางฝั่งประเทศเจียซือใช้ข้ออ้างว่าสถานการณ์ในพื้นที่ยังไม่มั่นคง พยายามยืดเยื้อเวลาไม่ให้ความร่วมมือกับบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป

โชคดีที่ในหลายวันมานี้ คนของบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ปตรวจสอบจนเจอ ว่าที่แท้แล้วเป็นฝีมือของตระกูลโจวอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด

พวกเขาร่วมมือกับราชาเจ้าของที่ดินได้ยินมาว่าคนของตระกูลโจวได้เข้าไปหาราชาเจ้าของที่ดินคนนั้น ไม่รู้ว่าพวกเขายื่นข้อเสนออะไรให้อีกฝ่าย ถึงทำให้เปลี่ยนแปลงความคิดที่จะร่วมมือกับบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป

ทรัพยากรธรรมชาติของประเทศเจียซืออุดมสมบูรณ์มากพอสมควร พื้นที่ที่มีแกรไฟต์มากที่สุดก็คือในแอฟริกา นอกจากและยังมีพวกไมกายูเรเนีนม ตะกั่ว ทองคำ อัญมณี ทองคำ เงิน ทองแดง นิกเกิล บอกไซต์โครเมี่ยม และอื่นๆ

นี่เป็นเหมืองแร่ขนาดใหญ่มาก แต่สำหรับบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีแล้ว มันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก

ที่สำคัญประเทศเจียซือยังมีแร่ธาตุที่หายากอยู่อีกหลายประเภท และนี่ก็เป็นสาแเหตุหลัก ในตอนนี้สำหรับบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีแล้ว มันเป็นวัตถุดิบที่มีความสำคัญและพิเศษมาก ดังนั้นลู่เฉินจึงตัดสินใจเดินทางไปที่ประเทศเจียซือด้วยตัวเอง

หลังจากที่ลู่เฉินโทรศัพท์ติดต่อกับตู้เฟยแล้ว เขาก็พาหลินตงกับเสี่ยวจิงเดินทางตรงไปที่ประเทศเจียซือทันที

ประเทศเจียซือเป็นเกาะเล็กๆเกาะหนึ่ง มีขนาดพื้นที่และประชากรประมาณสามสิบล้านเท่าๆกับมณฑลเสฉวน

เมื่อก่อนประเทศเจียซือเคยตกเป็นเมืองขึ้นของอุงกฤษ หลังจากที่พยายามอย่างต่อเนื่องมาโดยตลอด ทำให้เมื่อยี่สิบปีก่อน จนได้รับเอกราชในที่สุด

แต่หลังจากที่เป็นเอกราช กลับเกิดสงครามภายในกันมาตลอด จนเมื่อสิบปีก่อนถึงได้สงบศึกลงได้ หลังจากสงครามสิ้นสุดลง ความสงบสุขก็กลับมาสู่ประชาชนอีกครั้ง

ในเขตพื้นที่ของแอฟริกา นับว่าจำนวนผู้อาศัยมีเยอะมาก แร่ธาตุ และทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์มากควบคู่ไปกับการก่อสร้างใหม่ กลุ่มนักลงทุนเข้าร่วมการขุดเจาะในครั้งนี้ แล้วยังมีอีกนักลงทุนอีกหลายประเทศที่สนใจทรัพยากรของประเทศนี้ พื้นฐานแล้วจะต้องผ่านขั้นตอนวิธีต่างๆซะก่อน

จีน ญี่ปุ่น เกาหลี แล้วยังมีหลายประเทศในยุโรปต่างกันอยากร่วมลงทุนในประเทศเจียซือ แต่เป้าหมายหลักของพวกเขาอยู่ที่บ่อน้ำมันก๊าซธรรมชาติกับแร่ธาตุเหล็ก หรือขุดค้นหาแร่ธาตุที่ค่อนข้างหายาก

อย่างไรก็ตามประเทศเจียซือที่เพิ่งสิ้นสุดสงครามภายในไปไม่นาน ทางด้านธุรกิจจนค่อนข้างจะล้าหลัง ปัจจุบันจึงมีแต่มีแต่สนามบินหลักในเมืองหลวงของประเทศที่มีสายการบินเดินทางไปได้

ดังนั้นครั้งนี้ลู่เฉินเองก็ต้องเดินทางไปที่เมืองหลวงก่อน แล้วค่อยเดินทางจากเมืองหลวงไปที่เกาะประเทศเจียซือ

หลังจากทำวีซ่าเรียบร้อย วันที่ห้า กรกฎาคม ลู่เฉินกับอีกสองคนก็เดินทางไปที่เมืองหลวงก่อน

และไฟท์บินที่จะไปประเทศเจียซือก็มีเพียงรอบเดียวอีกทั้งยังเป็นรอบกลางคืนด้วย

ทำให้ทั้งสามคนต้องรั่งรอยู่สองชั่วโมงกว่า ถึงจะได้ออกเดินทาง

นี่เป็นครั้งแรกที่หลินตงได้มาเมืองหลวง ตอนที่เดินทางมาถึงยังไม่ทันได้มองสังเกต พอได้มานั่งในพื้นที่ของชั้นเฟิร์สคลาส ก่อนจะมองลงไปที่เมืองหลวง ได้เห็นพัฒนาการทางด้านความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวง ในใจจึงมีความรู้สึกตกตะลึงมาก

อย่ามองว่าเขาเป็นคนโบราณ แต่บางครั้งเขาก็เป็นคนที่ละเอียดมาก โดยเฉพาะหลังจากที่เข้ามาเป็นคนขับรถให้ลู่เฉินแล้ว เขาได้เรียนรู้อะไรอะไรมากมายเลยทีเดียว ทำให้เขาไม่มีวี่แววของหัวหน้ามาเฟียหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย

“เมืองหลวงนี่ใหญ่โตมากจริงๆ ไม่เหมือนกับหยวี่โจวของเรา” หลินตงนั่งอยู่ริมหน้าต่าง แล้วมองไปที่เขตเมืองหลวงด้านล่าง พลางอุทานชื่นชมไม่หยุด

“แน่นอนสิ ไม่อย่างนั้นจะถูกเรียกว่าเมืองหลวงเมืองแห่งความทันสมัยสากลอย่างนั้นเหรอ เสี่ยวจิงรีบพยักหน้าเห็นด้วย เขาอาศัยอยู่ที่เมืองหลวงเป็นเวลาไม่น้อย

ลู่เฉินมองออกไปนอกหน้าต่าง จึงเห็นแค่ถนนหลวงที่คดเคี้ยวไปมากับเทือกเขาไท่หางที่แสนงดงาม เครื่องบินกำลังบินขึ้นจากทิศใต้พุ่งตรงไปทางทิศเหนือ

ทางทิศเหนือของเมืองมีเทือกเขาเย็นซาน อันกว้างใหญ่คอยปกป้องเมืองหลวงและทางทิศใต้ก็บรรจบกับเทือกเขาไท่หาง รวมตัวกันเหมือนมังกรยักษ์

ป่าปกคลุมด้วยภูเขา ภูเขากว้างใหญ่ และมีเมฆปกคลุม แต่ในเวลานี้จากเครื่องบินดูเหมือนมดที่ยืนอยู่ข้างเท้าของช้าง

นอกจากครั้งที่แล้วที่ได้มา เขาก็ไม่ได้มาที่เมืองหลวงหลายปีแล้วเหมือนกัน

ตามหลักแล้ว ที่นี่ถึงจะเป็นบ้านเกิดของเขา ที่นี่ถึงจะมีความทรงจําในวัยเด็กของเขา

น่าเสียดายที่เวลาผ่านไปรวดเร็วเกินไป และไม่สามารถย้อนเวลาได้ออีก

หลังจากที่เครื่องบินบินขึ้นมาเหนือเมฆ ลู่เฉินก็เอนตัวกับพนักเก้าอี้นอนหลับไปเลย

การเดินทางจากเมืองหลวงไปที่ประเทศเจียซือต้องใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมง ตอนที่เดินทางไปถึงประเทศเจียซือ น่าจะเป็นเวลากลางคืนของที่นั่นพอดี คนที่รับผิดชอบงานอยู่ทางนั้นคงจะมารับพวกเขาได้

ประเทศเจียซือถือว่าเป็นเขตร้อน ขนาดที่ตอนเช้าอุณหภูมิก็ยังสูงมาก

เมื่อพวกเขาลงจากเครื่องบิน แล้วออกมานอกสนาบิน ความร้อนที่ปะทะหน้าพวกเขาทั้งสามคนมีอุณหภูมิที่แตกต่างกันมาก ถ้าพวก ลู่เฉินไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ที่ร่างกายของพวกเขาก็แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก คงจะรับไม่ไหวเหมือนกัน

เฉินจิงเป็นผู้รับผิดชอบโครงการทางฝั่งนี้ของบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป เธอเป็นผู้หญิงแกร่งเหมือนกับเสี่ยวซู่ถิง

อายุยังไม่มาก แค่ยี่สิบแปดปี สามารถสื่อสารได้ทั้งหมดแปดภาษา รวมถึงภาษาพื้นเมืองของประเทศเจียซือด้วย

รูปร่างหน้าตาของเฉินจิงถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยระดับต้นๆ แต่น่าเสียดายที่มีบุคลิกที่แกร่งมากเกินไป ทำให้ผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอพากันถอยหลังยอมแพ้ไปจนหมด

รถที่เฉินจิงขับมารับพวกเขาคือฮอนด้าSUV ราคาในประเทศคงจะอยู่ที่ประมาณไม่กี่แสน ถึงแม้จะซื้อมาแค่ไม่กี่วัน แต่รอบตัวรถกลับเต็มไปด้วยคราบฝุ่นเขรอะ

ด้านหลังของเธอ ยังมีบอดี้การ์ดฝีมือดีที่ทางบริษัทจัดให้มาคุ้มครองความปลอดภัยให้เธอยืนอยู่ด้วยหนึ่งคน

เดิมทีแล้วมีสี่คน แต่เฉินจิงได้รับรายงานว่างานว่าทางฝั่งลู่เฉินเดินทางมากันสามคน เธอจึงพาบอดี้การ์ดมาด้วยแค่หนึ่งคน

บอดี้การ์ดทั้งสี่คนของเธอลู่เฉินทำการคัดเลือกมาด้วยตัวเอง ฝีมือการต่อสู้จึงอยู่ในระดับสูงมาก

“บ่ายวันนี้เพิ่งล้างรถไปค่ะ แต่ขับรถเข้าไปบนภูเขา ก็เลยกลายเป็นสภาพแบบนี้ไป”พอเห็นว่าพวกลู่เฉินกำลังจ้องมองรถของเธออย่างสงสัย เฉินจิงจึงระบายยิ้มก่อนจะอธิบาย

“สภาพแวดล้อมของที่นี่แย่ถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ คนของประเทศนี้คงจะป่วยบ่อยๆแน่ๆเลยใช่ไหมครับ ผมคิดว่าถ้าเปิดโรงพยาบาลที่นี่คงจะทำกำไรได้เยอะมากเหมือนกัน”หลินตงพูดด้วยความสงสัย

“นักลงทุนของประเทศอื่นมาที่นี่ก็เพราะต้องการผลิตจากแร่ธาตุ ใครจะมาเปิดโรงพยาบาลที่นี่ล่ะคะ ไม่ใช่ว่าจะอาศัยอยู่ที่นี่ในระยะยาวสักหน่อย”เฉินจิงพูดยิ้มๆ ถึงแม้หลินตงเองก็เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของบริษัทหินธรรมชาติคัยเทียนกรุ๊ป แต่เธอกลับไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

สาเหตุหลักคงเป็นเพราะว่าเธอรู้ว่าผู้ถือหุ้นรายใหญ่หลักๆล้วนแต่เป็นกันเองกับลูกน้องมาก

“แต่ว่าคนของประเทศอังกฤษมาเปิดโรงพยาบาลที่นี่หลายแห่งเหมือนกันค่ะ เพราะเดิมทีที่นี่เคยตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ จึงยังมีคนอังกฤษจำนวนไม่น้อยอาศัยอยู่ที่นี่” เฉินจิงพูดอธิบายต่อ

“โอ้โห ดูเหมือนจะทำกำไรให้ได้จริงๆด้วยสินะครับ” หลินตงพูดยิ้มๆ

““งั้นนายก็อยู่เปิดโรงพยาบาลที่นี่เลยสิ” เสี่ยวจิงพูดล้ออย่างขบขัน

“ขึ้นรถกันก่อนเถอะ ร้อนมากจริงๆ” ลู่เฉินพูดก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถของเฉินจิงทันที

หลินตงกับเสี่ยวจิงเองก็รีบขึ้นรถตามไปติดๆ ส่วนบอดี้การ์ดที่เธอพามาด้วยรับหน้าที่เป็นคนขับรถ”พวกเราจะไปที่ไหนกันเหรอครับ”หลินตงที่นั่งอยู่หลังสุดเอ่ยถาม

“เราจะไปที่เมืองหรื่นหม่ามณฑลวันทองค่ะ เจ้าของที่ดินที่เราจะร่วมงานด้วยอยู่ที่นั่น เราต้องใช้เวลาเดินทางไปเมืองหรื่นหม่าห้าชั่วโมงกว่าค่ะ พวกเราเดินทางกันพรุ่งนี้ดีกว่าไหมคะ”เฉินจิงหันกลับไปถามลู่เฉิน

เธอไม่กลัวเหนื่อย สำหรับสาวแกร่งอย่างเธอแล้ว สมรรถภาพทางกายของเธอค่อนข้างแข็งแรงพอตัว

“ไปที่เมืองหรื่นหม่าเลยเถอะ”พูด

“ได้ค่ะ” เฉินจิงพยักหน้ารับ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกจากสนามบินไป

หลังจากออกมาจากสนามบิน ถนนจึงเริ่มขรุขระมากขึ้น แต่หวังเป่าหลายเองก็มีฝีมือในการขับรถที่ค่อนข้างดี จึงขับรถได้คงตัวมาก

หวังเป่าหลายก็คือชื่อของบอดี้การ์ดเฉินจิง เขาเองก็เคยเข้าสู่สนามรบฝ่าพายุกระสุนปืนและระเบิดมาแล้ว

“รายงานรายละเอียดเกี่ยวกับช่างทางของหินธรรมชาติมาเถอะ”ลู่เฉินเอ่ยพูดออกมา