คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 378

บทที่378 รถโดนขโมยไปแล้ว

“ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาสวยมาก น่าจะเป็นคนจีนสินะ”ชายเกาหลีตะโกนพูด

ชายหนุ่มอีกคนที่เมาเดินมาทางเฉินจิง ก่อนจะพยักหน้า “สวยจริงๆนั่นแหละ ผู้หญิงที่สวยที่สุดในเกาหลีของเรายังสวยไม่ได้ครึ่งหนึ่งของเธอเลยมั้ง”

“โง่รึไง ผู้หญิงคนนี้ก็หน้าตาธรรมดา จะเอามาเทียบกับสาวสวยของเกาหลีเราได้ยังไงกัน แต่รูปร่างนี่สุดยอดไปเลย”ชายหนุ่มคนที่สามส่ายหน้าไปมา ดูเหมือนเขาจะยังไม่ถึงขั้นเมามาก

จริงอยู่ที่เฉินจิงไม่ถึงขั้นสวยล่มเมือง แต่บุคลิกของเธอสง่างาม ดูไปแล้วหน้าตาสวยกว่าดาราหลายๆคนเลย มันก็ไม่น่าแปลกที่ชายเกาหลีจะถูกดึงดูดใจทันทีแบบนี้

“ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเธอหน้าตาไม่คุ้นเลย น่าจะเพิ่งมาได้ไม่นาน เฮ้ยพวกเรา คืนนี้เรามาหาอะไรสนุกทำกันดีกว่า”

ชายเกาหลีกลุ่มนั้นมองไปทางเฉินจิงอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะพูดภาษาเกาหลีระรัวก่อนจะเดินเข้ามาอย่างหาเรื่อง

พวกเขามีความสัมพันธ์ที่กับคนอังกฤษที่นี่ไม่น้อย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เห็นนักลงทุนจากประเทศอื่นในสายตาเลย

อีกอย่างพวกเขาก็มากันเป็นกลุ่ม จึงยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่

ลู่เฉินเหลือบมองไปที่กลุ่มชาวเกาหลี จากนั้นก็เดินเข้าไปที่โรงแรม แค่ตัวตลกเพียงไม่กี่คนเท่านั้นเองเฉินจิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาของเธอเริ่มกังวลเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้พูดอะไร และทั้งสามคนก็เดินเข้าไปในโรงแรมตามหลังลู่เฉินไป

““คนกลุ่มนี้เองก็มาเจรจาร่วมลงทุนกับเสด็จท่านซางปาเหมือนกันค่ะ”เฉินจิงเดินตามหลังลู่เฉินจนทัน ก่อนจะกระซิบบอกลู่เฉิน

ลู่เฉินพยักหน้าให้ แต่เขาไม่มีท่าทีจะสนใจคนกลุ่มนี้เลย

คนเกาหลีกลุ่มนนั้นเห็นพวกเขาเดินเข้ามาในโรงแรม จึงเดินตามหลังมาติดๆ

เฉินจิงเห็นว่าพวกเขาพักอยู่ชั้นเดียวกัน พอเห็นพวกเขาเดินตามหลังมาติดๆ เธอก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา

ไม่ต้องให้ลู่เฉินพูดอะไร พอเห็นชาวเกาหลีเดินตามหลังมา เสี่ยวจิงกับหลินตงก็ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องของเฉินจิงแล้ว

รอจนพวกเขาเดินเข้ามา ทั้งสองคนไม่พูดอะไร จัดการต่อยหมัดใส่พวกขี้เมาจนล้มหงายหลัง ถึงขนาดกล้าพุ่งความสนใจมาที่คนของพวกเขา คนเกาหลีพวกนี้รนหาที่ตายกันหรือไง

“บ้าเอ้ย ไร้น้ำยาถึงขนาดนี้ยังจะกล้าเข้ามาหาเรื่องอีก ถ้าอยู่ที่ยวี่โจว ฉันฆ่าพวกนายไปนานแล้ว”หลินตงสะบัดมือ ก่อนจะพ่นน้ำลายใส่อีกฝ่าย

คนเกาหลีกลุ่มนั้นนอนหงายอยู่บนพื้นทางเดิน ร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวด ตอนนี้พวกเขาหายเมาแล้วเรียบร้อย

พอเห็นสีหน้าท่าทางโหดร้ายของหลินตงกับเสี่ยวจิง พวกเขาก็รีบช่วยกันพยุงตัวลุกขึ้นมา แล้ววิ่งหนีไปทันที

วันต่อมา ลู่เฉินที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขาเดินไปเปิดประตู จึงเห็นหลินตงกับเสี่ยวจิงขมวดคิ้วมุ่งเดินเข้ามา

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น”ลู่เฉินมองหน้าทั้งสองคนอย่างสงสัย

“บ้าเอ้ย รถของเฉินจิงถูกผมขับไปทำหายไปแล้วครับ”หลินตงพูดอย่างอารมณ์เสีย

เงินค่ารถไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร อีกทั้งทางบริษัทเองก็สามารถชดเชยค่าเสียหายให้เฉินจิงได้ แต่้ขาแค่รู้สึกเสียหน้ามาก

เช้าวันนี้เขากับเสี่ยวจิงตื่นเช้ามาก พอเห็นว่าลู่เฉินยังไม่ตื่น ทั้งสองคนจึงขับรถของเฉินจิงออกไปรับลมเล่น

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามาทวีปแอฟริกาใต้ พวกเขาจึงรู้สึกตื่นเต้น พวกเขาจึงขอกุญแจรถจากเฉินจิงมา

ถึงแม้ว่าชาวประเทศเจียซือทั้งประเทศจะยากจน แต่ก็มีของแปลก ๆ มากมาย พวกหลินตงจึงรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที จึงพากันเดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆ เมื่อพวกเขาซื้อของแปลกประหลาดจำนวนมากเสร็จและกลับไปที่ลานจอดรถ พบว่ารถหายไปแล้ว

เสี่ยวจิง โทรแจ้งตำรวจในเวลานั้นทันที แต่หลังจากรอมาเกือบชั่วโมงตำรวจท้องที่ก็รีบเข้ามาจากนั้นตำรวจก็ไม่สนใจ เพราะทั้งสองฝ่ายมีอุปสรรคด้านภาษา

เมื่อเขาได้ฟังเรื่องราวที่หลินตงเล่าจนจบลู่เฉินก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เรื่องค่าเสียหายไม่ใช่ปัญหา แต่เรื่องนี้มันน่าอับอายมาก และไม่สะดวกที่จะออกไปไหนโดยไม่มีรถด้วย