คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 390

บทที่ 390 เหมืองยูเรเนียม

“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ หลังจากกลับประเทศค่อยจัดการเรื่องนี้” ลู่เฉินมองชุยหยุ่งจวิ้นและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

จุดประสงค์ที่เขาเดินทางมายังเจียซือก็คือทรัพยากรเหมืองแร่ของที่นี่ ไม่ได้คิดอยากต่อสู้ชั้นเชิงกับชาวเกาลี่อยู่แล้ว

ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มองชุยหยุ่งจวิ้นอยู่ในสายตา

เล่อเทียนกรุ๊ปเป็นบริษัทที่ยอดเยี่ยมในประเทศเกาลี่ แต่ในสายตาของเขาก็เป็นเช่นนั้น

“หึ พวกเรากลับ!” ชุยหยุ่งจวิ้นฮัมเสียงเย็นชาพร้อมกับหันไปขึ้นรถของพวกเขา

จินจื้อหยุ่งมองหวงไห่ทาวด้วยแววตาล้ำลึกแล้วขึ้นรถไป

“คุณชายชุย เรื่องนี้...” หลังจากที่จินจื้อหยุ่งขึ้นรถก็มองไปทางชุยหยุ่งจวิ้นที่นั่งอยู่ข้างคนขับ

ในขณะที่ชุยหยุ่งจวิ้นกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เขาเห็นว่าเสด็จท่านซางปาโทรมาจึงรับสาย

“ท่านชุยหยุ่งจวิ้น หลังจากผ่านการพิจารณาและมติในพระราชวังของพวกเรา เว้นแต่พวกคุณชาวเกาลี่จะช่วยพวกเราเอาชนะเจ้าผู้ครองนครปาเอ่อแล้ว มิฉะนั้นความร่วมมือทั้งหมดของเราจะยุติลงอย่างเป็นทางการ”

ทันทีที่ต่อสายทางโทรศัพท์ ชุยหยุ่งจวิ้นก็งุนงงเล็กน้อย

เขาเพิ่งลงนามความร่วมมือแสดงเจตจำนงกับเสด็จท่านซางปาเกี่ยวกับแร่หายาก ซึ่งเหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายไม่ใช่หรือ ไม่คิดเลยว่าซางปาจะยื่นข้อเรียกร้องนี้ออกมา

“ไม่ได้ นั่นเป็นสงครามกลางเมืองของประเทศพวกคุณ พวกเราเป็นคนนอกไม่ควรสอดมือเข้าไปยุ่ง” ชุยหยุ่งจวิ้นพูดอย่างเยือกเย็น

ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะส่งผลต่อสงครามกลางเมืองในเจียซือ แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นก็ตามพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปแทรกแซงสงครามกลางเมืองในเจียซือในครั้งนี้ได้

เขามีสายข่าวบอกมาว่าสงครามกลางเมืองเจียซือในครั้งนี้มีพันธมิตรป๋ายเย่าอยู่เบื้องหลังประเทศ M ไม่มีใครสามารถแทรกแซงได้

ดังนั้นเหตุผลที่เขากังวลในการลงนามข้อตกลงกับซางปาก็เพราะต้องการรอให้สงครามผ่านพ้นไปก่อน จากนั้นก็ค่อยๆเจรจาเงื่อนไขกับฝ่ายผู้ชนะ

“งั้นเราก็ต้องขอโทษด้วยที่ข้อตกลงการร่วมมือระหว่างเราสองฝ่ายต้องถูกยกเลิก” อีกฝ่ายพูดอย่างเสียดาย

“เดี๋ยว” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะวางสาย ชุยหยุ่งจวิ้นก็ถามว่า “พวกคุณจะร่วมมือกับใคร? แต่เท่าที่ผมรู้มา ชาวเกาะอิงลอนหรือชาวตงอิ๋งล้วนไม่สามารถเข้ามาแทรกแซงสงครามกลางเมืองของพวกคุณได้นี่”

“พวกเขาขี้ขลาด แน่นอนว่าย่อมกล้าพอ” อีกฝ่ายวางสายไป

ชุยหยุ่งจวิ้นขมวดคิ้วสงสัยว่าใครกันที่กล้าเข้ามาแทรกแซงสงครามกลางเมืองเจียซือ

เบื้องหลังนี้จะต้องเป็นเงาของกลุ่มป๋ายเย่า

“หรือจะเป็นเขา?” ชุยหยุ่งจวิ้นนึกถึงใบหน้านั้นที่ทำให้เขาโกรธ ดวงตาเผยถึงความตกใจ

“เป็นไปได้อย่างไร เขาจะกล้าถึงขนาดแทรกแซงสงครามกลางเมืองของเจียซือเชียวหรือ? แม้แต่หัวเซี่ยยังไม่ยอมแทรกแซงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เขามีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องเค้กของกลุ่มพันธมิตรป๋ายเย่า?”

ชุยหยุ่งจวิ้นเบิกตากว้าง เขาไม่อยากจะเชื่อ แต่เมื่อนึกถึงการหักหลังของลูข่า เขาก็เดาได้ทันทีว่าคนๆนี้จะต้องเป็นคนแซ่ลู่ชาวหัวเซี่ยคนนั้นอย่างแน่นอน

“คุณชายชุย คุณบอกว่าใครจะกล้าเข้ามาแทรกแซงในสงครามกลางเมืองของเจียซือ? ชาวหัวเซี่ยเหรอ?” จินจื้อหยุ่งที่กำลังขับรถถามด้วยความสงสัย

“อืม ก็คนนั้นแหละ ต้องเป็นเขาแน่นอน ฉันสงสัยมากว่าทำไมเขาถึงกล้าเข้าไปแทรกแซงสงครามกลางเมืองเจียซือได้?” ชุยหยุ่งจวิ้นหัวเราะเยาะ

“ประธานลู่ คุณมาเจียซือด้วยตัวเองมันอันตรายเกินไปนะครับ อีกไม่กี่วันก็จะเกิดสงครามกลางเมืองในเจียซือแล้ว” หวงไห่ทาวรินน้ำชาให้ลู่เฉินด้วยตัวเอง

“อืม แต่ที่นี่เฟื่องฟูไปด้วยสินแร่ บริษัทเทคโนโลยีอู๋ฉีของผมกำลังขาดวัสดุหายากอีกเป็นจำนวนมาก จะไม่มาก็ไม่ได้น่ะสิ” ลู่เฉินยกน้ำชามาจิบเบาๆ

“ประธานลู่ คุณรู้สาเหตุหลักของสงครามครั้งนี้หรือไม่?”จู่ๆหวงไห่ทาวก็พูดอย่างมีเลศนัย

“ไม่ใช่เป็นเพราะเจียซือค้นพบแหล่งน้ำมันที่อุดมสมบูรณ์หรอกหรือ?” ลู่เฉินเงยหน้ามองหวงไห่ทาว

หวงไห่ทาวส่ายหน้า เขานั่งโซฟาที่อยู่ตรงหน้าลู่เฉินพลางยิ้ม “หกเดือนก่อนมีนักธุรกิจชาวอิงลอนคนหนึ่งพบแหล่งยูเรเนียมแห่งหนึ่งบนภูเขาเซิ่งซานในเซิ่งหูอาน ว่ากันว่าเหมืองยูเรเนียมมีความอุดมสมบูรณ์มาก

คุณรู้ไหมว่ายูเรเนียมชนิดนี้เป็นวัสดุหายาก มันเป็นวัสดุที่จำเป็นสำหรับการทำปฏิกิริยานิวเคลียร์ ทั้งยังเป็นวัสดุหลักในการผลิตอาวุธนิวเคลียร์ในประเทศใหญ่ๆหลายประเทศ เดิมทีนักธุรกิจชาวอิงลอนคิดจะซื้อภูเขาเซิ่งซานด้วยจำนวนเงินเพียงเล็กน้อย แต่พอพระราชวงศ์เจียซือทราบข่าวดังกล่าว เขาจึงไม่ต้องการขายในราคาต่ำอย่างแน่นอน เมื่อนักธุรกิจชาวอิงลอนเห็นว่าพระราชวงศ์เจียซือทำตัวเป็นสิงโตปากใหญ่โลภไม่รู้จักพอด้วยการเรียกราคาสูงเกินไป ดังนั้นจึงไปสมคบกับเจ้าผู้ครองนครปาเอ่อ และยุแยงให้เจ้าผู้ครองนครปาเอ่อก่อกบฏเพื่อโค่นพระราชวงศ์เจียซือ แล้วสนับสนุนให้เจียซืออยู่ในการปกครองของเจ้าผู้ครองนครปาเอ่อ โดยให้พวกเขาขุดเหมืองแร่ยูเรเนียมฟรีทั้งหมดเป็นการผลตอบแทน”

ลู่เฉินเลิกคิ้ว นี่เป็นความเศร้าสลดของประเทศเล็กๆ หากปราศจากความแข็งแกร่งแม้แต่นักธุรกิจก็สามารถทำลายพวกเขาได้

“งั้นก็แปลว่านักธุรกิจชาวอิงลอนเป็นคนเชิญนายพลหมี่เล่อแห่งภาคตะวันออกกลางมาร่วมด้วยสินะ” ลู่เฉินกล่าว

“ครับ แต่เรื่องนี้ไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น มีความเป็นไปได้อย่างมากที่มีกลุ่มพันธมิตรป๋ายเย่าอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ อย่างที่บอกไปว่าเหมืองยูเรเนียมแห่งนั้นมีขนาดใหญ่มหาศาล”

“งั้นทางด้านเมืองหลวงมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไร?” ลู่เฉินถาม

หวงไห่ทาวส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่มี แม้ว่าพวกเราจะสงสัยถึงความเป็นไปได้ว่ามีเงากลุ่มพันธมิตรป๋ายเย่าอยู่เบื้องหลัง แต่พวกเขาก็ยังไม่เคลื่อนกำลังเลย”

“ใครบอกล่ะว่าพวกเขาไม่ได้เคลื่อนกำลัง?” ลู่เฉินแสดงสายตาขี้เล่น พันธมิตรป๋ายเย่าวางแผนเก่งจริงๆ

แต่หลักๆก็เป็นเพราะพระราชวงศ์เจียซือโง่เกินไป