คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 391

บทที่ 391 พระราชวงศ์เจียซือปฏิเสธความร่วมมือ

“เอ๊ะ? ยังไม่มีรายงานมาเลยว่าป๋ายเย่าเคลื่อนกำลัง” หวงไห่ทาวส่ายหน้าพลางมองลู่เฉินอย่างอธิบายไม่ถูก

“พระราชวงศ์เจียซือขอให้อิงลอนเคลื่อนกำลังมาช่วยพวกเขาไม่ใช่เหรอ?” ลู่เฉินพูดยิ้มๆ

หวงไห่ทาวตกใจและตอบสนองทันที

พระราชวงศ์เจียซือกำลังพาหมาป่าเข้าบ้าน!

แต่ที่แน่ๆอิงลอนส่งกองกำลังส่วนหนึ่งไปสนับสนุนพระราชวงศ์เจียซือแล้ว ถ้าเป็นไปตามที่กล่าวไว้ก็น่าจะถึงคืนนี้

เจียซือขอให้กองทัพอิงลอนมาช่วยปกป้องพวกเขา ไม่ใช่ว่าเดินกรีดกรายพาหมาป่าเข้ามา จากนั้นก็โดนหมาป่ากินเสียเองหรอกนะ?

“ประธานลู่ ถ้าสิ่งที่คุณเดานั้นถูกต้อง อย่างงั้นวันนี้พวกเราก็ต้องพากันอพยพออกจากที่นี่ มิฉะนั้นจะไม่ทันการ!” หวงไห่ทาวพูดด้วยความตกตะลึง

ลู่เฉินพยักหน้าและมองดูเวลา “ชาวหัวเซี่ยในเจียซือมีเท่าไหร่? เมืองอื่นๆยังออกเดินทางทัน แต่ในเซิ่งหูอานคาดว่าจะไม่ทันแล้ว”

ตอนนี้เป็นเวลาประมาณห้าโมงเย็นแล้ว ถ้าคนมีจำนวนมากก็ไม่สามารถอพยพได้ทันภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงแน่ๆ นี่เป็นเรื่องกะทันหันเกินไป

แต่ถ้าจำนวนคนน้อยก็พอจะใช้เวลาไล่เลี่ยกันได้

พอกองทัพอิงลอนมาถึงเจียซือในคืนนี้จะต้องลงมืออย่างแน่นอน ถ้าพวกเขาสามารถควบคุมพระราชวงศ์เจียซือได้ก็ยังพอคุยกันได้ แต่ถ้าพวกเขาไม่สามารถคุมตัวพระราชวงศ์เจียซือได้ก็จะเป็นการเปิดศึกสงครามอย่างเต็มรูปแบบ เซิ่งหูอานจะต้องตกอยู่ในท่ามกลางความโกลาหล

“แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ตอนนี้พวกเราจะต้องรวบรวมพวกเขาทั้งหมดมาที่นี่” หวงไห่ทาวพูดด้วยความแน่วแน่

“อืม” ลู่เฉินพยักหน้า

หวงไห่ทาวบอกลาลู่เฉินแล้วออกไปเตรียมการ

การอพยพไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เมื่อสงครามยังไม่เริ่มขึ้นก็ถือว่าโชคดี แต่พอสงครามเริ่มขึ้น สนามบินอาจจะต้องถูกควบคุม ดังนั้นจึงเหลือเพียงการอพยพทางทะเลแล้วให้กองเรือหัวเซี่ยมาช่วยได้เท่านั้น

หลังจากที่หวงไห่ทาวออกไป ในที่สุดเฉินจิงก็โทรศัพท์มาหาลู่เฉิน

ระหว่างคุยโทรศัพท์เฉินจิงบอกว่าในที่สุดเสด็จท่านซางปาก็มาพบเธอและตอบตกลงเงื่อนไขที่ลู่เฉินให้ไว้ก่อนหน้านี้ ตราบใดที่ลู่เฉินช่วยคุ้มกันมณฑลวันทองได้ เขาจะตอบรับเงื่อนไขทั้งหมดที่ลู่เฉินเคยให้ไว้

แต่เงื่อนไขของเขาก็คือคืนนี้เขาต้องได้เห็นกองทัพของลู่เฉิน

สำหรับเรื่องนี้ ไม่ได้เกินความคาดหมายของลู่เฉินเลย เนื่องจากเขารู้อยู่แล้วว่าซางปาไม่มีทางเลือกอื่น

ขอเพียงแค่เขาช่วยซางปาต่อต้านทหารพันธมิตรของปาเอ่อได้สำเร็จ

ลู่เฉินวางสายเฉินจิงแล้วโทรศัพท์หาตู้เฟย

ก่อนหน้านี้ตู้เฟยและคนอื่นๆควบคุมความเร็วมาตลอด คาดว่าจะมาถึงที่ท่าเรือวันทองในเช้าวันพรุ่งนี้

แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เขาจึงต้องให้ตู้เฟยและคนอื่นๆเร่งความเร็วเพื่อให้พวกเขามาถึงล่วงหน้า

“คุณชายใหญ่ พวกเราต้องออกจากเซิ่งหูอานด้วยไหม?”หลินตงถาม

ลู่เฉินส่ายหน้า “ไม่ต้อง”

หลินตงไม่เข้าใจ “ไหนคุณบอกว่าคืนนี้ที่นี่จะมีสงครามไม่ใช่เหรอ พวกเราอยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์”

“การที่พวกเราอยู่ที่นี่จะได้ช่วยคุ้มกันคนในประเทศออกไป อีกอย่างก็จะได้นั่งดูพระราชวงศ์เจียซือทำสงครามกับอิงลอน พอถึงช่วงเวลาสำคัญพวกเราก็ไปช่วยพระราชวงศ์เจียซือสักหน่อยเพื่อถือโอกาสแลกเปลี่ยนความร่วมมือ”เสี่ยวจิงอธิบาย

“แบบนี้นี่เอง” หลินตงพยักหน้าเข้าใจในที่สุด

ลู่เฉินหมายความว่าแบบนี้นี่เอง

เขาอยู่ที่นี่ ด้านหนึ่งเพื่อช่วยอพยพ อีกด้านหนึ่งคือแสวงหาโอกาส

หากมีโอกาสช่วยพระราชวงศ์เจียซือพลิกสถานการณ์ พระราชวงศ์เจียซือจะต้องยอมร่วมมือกับเขา