คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 418

บทที่418 หายนะ?

เสวี่ยนต้ายชวนรู้ว่าลู่เฉินเก่งกาจมาก เขาให้ความสำคัญกับพลังการต่อสู้ของลู่เฉินมากอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงเรียกลูกน้องทั้ง20กว่าคนมาที่นี่ แถมยังพกอาวุธมาด้วยอีก

เดิมทีเขานึกว่าต่อให้ลู่เฉินจะเก่งกาจแค่ไหน เมื่ออยู่ต่อหน้าพรรคพวกเขาที่เยอะแยะขนาดนี้ ก็ต้องถูกรุมตีจนเละเป็นโจ๊กแน่นอน

แต่เขานึกไม่ถึงเลยว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี่

ลูกน้อง30กว่าคนของเขากลับถูกตีเละเป็นโจ๊กภายในเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น

แต่สิ่งที่ทำให้สั่นมากกว่านั้นก็คือ ไม่ว่าจะเป็นเฉินจือหรานหรือว่าเซียวจื่อซิน พวกเธอทั้งสองคนเป็นสาวสวยจากหัวเซี่ยที่เขาอยากจะเอาชนะมาโดยตลอด ฝีมือการต่อสู้ก็รุนแรงเหมือนกัน พอฟาดท่อไปนั้น ลูกน้องเขาก็นอนลงไปกับพื้นลุกขึ้นมาไม่ได้อีก

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้บ้าเหมือนกับลู่เฉิน แต่ว่าก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงที่รุนแรงขนาดนี้

“แก แกคิดว่าไง?” ลู่เฉินเดินเข้ามา เสวี่ยนต้ายชวนก็ตื่นตระหนกไปในทันที

“ฉันจะเตือนอะไรแกหน่อย ที่คือนี่ตงอิ๋งของพวกเรา ไม่ใช่หัวเสี้ย ถ้าเกิดว่าแกกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะทำให้แกกลับหัวเสี้ยไม่ได้อีกเลยเชื่อมั้ย!” เสวี่ยนต้ายชวนพยายามฝืนรวบรวมความกล้าของตัวเองแล้วขู่เขา

“งั้นเหรอ? งั้นแกก็ลองดูว่าแกจะทำยังไงให้ฉันกลับหัวเสี้ยไม่ได้” มุมปากของลู่เฉินมีรอยยิ้มที่เยือกเย็น เขายกเข่าขึ้น แล้วก็เตะสูงใส่เสวี่ยนต้ายชวน

แน่นอน เข่าของลู่เฉินไม่ได้เตะโดนหน้าอกของเสวี่ยนต้ายชวน ไม่ยังงั้น ชีวิตเขาต้องหาไม่อย่างแน่นอน

ลู่เฉินก็แค่แทงเข่าเข้าไปที่ท้องน้อยของเขาเท่านั้น

แต่ว่าต่อให้เป็นแบบนี้ เสวี่ยนต้ายชวนก็ยังคงร้องออกอย่างไม่มีเสียง ขดลงไปที่พื้น กุมท้องอยู่นานแต่ก็เปล่งเสียงอะไรไม่ออก

ชายหนุ่มอีกสองคนเห็นสถานการณ์ดังนี้ ก็ด่าภาษาตงอิ๋งแล้วก็วิ่งหนีไป

ลู่เฉินไม่ได้สนใจพวกเขา เขาก้มตัวลงมองหน้าเสวี่ยนต้ายชวน แล้วก็พูดอย่างเยือกเย็นว่า “นี่คือครั้งสุดท้าย ถ้าเกิดว่าครั้งหน้ายังมายั่วยุฉันอีก ฉันจะให้แกไปลงนรก!”

เขาพูดแล้วก็ไม่สนใจว่าเสวี่ยนต้ายชวนจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ยังไง เขาเหยียบเสวี่ยนต้ายชวนแล้วเดินไปเลย

เฉินจือหรานกับเซียวจื่อซินก็ตามเขาไป

ไม่นานพวกเขาก็เจอโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง ก็เลยเข้าพักที่นี่ก่อน

เซียวจื่อซินนังไม่ได้แสดงท่าทีจะสังหารอะไรตอนนี้ ลู่เฉินก็เลยไม่ได้สนใจเธอสักพัก

หลังจากนั้น เขาก็ให้เฉินจือหรานสืบเกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัทโอตี้ซี

บริษัทโอตี้ซีก็คือบริษัทที่ผลิตหุ่นยนต์อัจฉริยะที่ใหญ่ที่สุดในตงอิ๋ง

ก่อนที่หุ่นยนต์อัจริยะซีรีย์YQจะถูกปล่อยออกมา หุ่นยนต์อัจฉริยะของโอตี้ซีติดอันดับหนึ่งในบรรดาผู้ผลิตหุ่นยนต์อัจฉริยะของโลก หุ่นยนต์อัจฉริยะที่พวกเขาพัฒนาขึ้นมานั้นมันเสมือนจริงมาก

แต่ว่าพออยู่ต่อหน้าหุ่นยนต์อัจฉริยะซีรีย์YQนั้น ก็แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

หุ่นยนต์อัจฉริยะซีรีย์YQนั้นเทคโนโลยีนั้นก้าวหน้าและเจริญเต็มที่มาก ราคาอยู่ที่ประมาณพันกว่าหยวนเท่านั้นเอง หลังจากผลิตเสร็จแล้ว ต้นทุนก็จะต่ำลงไปอีก แค่ประมาณ700กว่าก็พอแล้ว ราคานี้ ยังน้อยกว่า1ใน10ของโอตี้ซีซะอีก

ดังนั้นพอหุ่นยนต์อัจฉริยะซีรีย์YQถูกเผยแพร่ออกมา ก็เป็นฝันร้ายของบริษัทอัจฉริยะทั่วโลก

จนถึงตอนนั้นพวกเขาต้องเลือกว่าจะเปลี่ยนสายอาชีพ หรือว่าถูกคนอื่นซื้อชะตากรรมของตัวเองไป

เพราะว่าเทคโนโลยีของหุ่นยนต์อัจริยะYQ นำพวกเขาไป2-3สมัย ภายในระยะเวลาสั้นๆพวกเขาไม่มีโอกาสที่จะไปถึงระดับนั้นได้อย่างแน่นอน

และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ลู่เฉินมั่นใจว่าจะสามารถซื้อโอตี้ซีได้

ตอนกินข้าวเย็นนั้น ในที่สุดเฉินจือหรานก็หาข้อมูลของโอตี้ซีเจอ แล้วก็ติดต่อกับพวกเขา บอกว่าพรุ่งนี้ลู่เฉินจะไปเยี่ยมโอตี้ซี

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ลู่เฉินประหลาดใจเล็กน้อยก็คือ โอตี้ซีเป็นกิจการลูกของตระกูลเสวี่ยนต้าย

นี่มันค่อยน่าสนใจหน่อย

“เธอลองสืบดูหน่อยว่าตระกูลเสวี่ยนต้ายอยู่ตำแหน่งไหนในเสวี่ยนต้ายชวน” ลู่เฉินพูด

“อืม ก่อนหน้านี้พ่อฉันก็เคยวางแผนจะซื้อบริษัทหนึ่งที่นี่ แต่ว่าสุดท้ายก็คุยกันไม่ลงตัว นโยบายของที่นี่ไม่เป็นมิตรกับคนหัวเสี้ยอย่างพวกเราค่อนข้างมาก” เฉินจือหรานพยักหน้าและพูด

“ปกติ คนหัวเสี้ยเองก็ไม่ได้เป็นมิตรกับคนตงอิ๋งทั้งหมด คนส่วนใหญ่คว่ำบาตรสินค้าจากตงอิ๋ง แต่ว่าคุณภาพของผลิตภัณฑ์พวกเขานั้นก็ผ่านการทดสอบ เพราะฉะนั้นก็มีหลายคนที่ด่าคนตงอิ๋งด้วย แล้วก็ใช้สินค้าของคนตงอิ๋งด้วยเหมือนกัน แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้ มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว” ลู่เฉินยิ้มพร้อมกับพูด

ไม่ว่าจะเป็นรถของตงอิ๋ง หรือว่าเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่นๆของตงอิ๋ง ก่อนหน้านี้มีขนาดใหญ่ในตลาดหัวเสี้ยมาก

แต่เขาเชื่อว่าในสถานการณ์นี้ ผ่านไปปีสองปี ก็จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นตลาดของหัวเสี้ย หรือว่าตลาดตงอิ๋งหรือว่าทั่วโลก ก็จะถูกบริษัทเทคโนโลยีอี๋ฉียึดครองทั้งหมด

ในเรื่องนี้ ลู่เฉินมีความมั่นใจอย่างแท้จริง

เพราะว่าเขานั้นมีเทคโนโลยีชั้นเยี่ยมยอด

“นายดูข่าวสิ” จู่ๆเฉินจือหรานก็ชี้ไปที่ทีวีที่กำแพงห้องอาหาร

ลู่เฉินเงยหน้าขึ้นมอง นักข่าวสาวคนหนึ่งกำลังรายงานบางอย่างด้วยสีหน้าที่จริงจัง แต่ว่าเขาฟังไม่ออกเลยแม้แต่ประโยคเดียว

แต่ว่าไม่นานภาพบนหน้าจอก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นภาพเหตุการณ์ระเบิดหายนะ ศพของคนตงอิ๋งจำนวนมากเละเทะเสียโฉม ดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก

“นี่คือสถานการณ์อะไรกัน?” ลู่เฉินถาม

“เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ บริษัท ชีวภาพลึกลับที่เกาะจิ่วโจวเกิดระเบิดขึ้นทำให้มีผู้บาดเจ็บหลายร้อยคน ส่วนสาเหตุที่แน่ชัดที่เกิดระเบิดยังไม่ทราบแน่ชัด” เฉินจือหรานแปล

ลู่เฉินพยักหน้า ทันใดนั้นก็พบว่าตอนที่ภาพศพหลายศพปรากฏขึ้นที่หน้าจอนั้น มันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยปกติ

ศพพวกนั้นไม่ใช่แผลจากระเบิด ถึงแม้ว่าภาพในหน้าจอจะตัดไปอย่างไว แต่ว่าลู่เฉินก็มองออก ว่าผิวหนังของซากศพเหล่านั้นมีปัญหาอย่างร้ายแรง

เหมือนกับว่าผิวหนังถูกเปลี่ยนแปลงโดยอะไรบางอย่างยังไงยังงั้น น่าหวาดกลัวมาก