สรุปตอน บทที่ 419 ลอบสังหาร – จากเรื่อง คุณพ่อสายเปย์ โดย ลู่ลู่
ตอน บทที่ 419 ลอบสังหาร ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง คุณพ่อสายเปย์ โดยนักเขียน ลู่ลู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 419 ลอบสังหาร
สำหรับเทคโนโลยีขั้นสูงต่างๆในลูกปัดลึกลับนั้น ลู่เฉินมีความเข้าใจเป็นส่วนใหญ่แล้ว อย่างน้อยส่วนใหญ่ที่ติงต้าเฉิงและกลุ่มวิจัยถอดรหัสออกมาเขาก็ได้มีความเข้าใจอยู่แล้ว
ดังนั้นเพียงแวบแรกเขาก็พบว่าภาพสองสามศพที่แวบขึ้นมาเมื่อครู่นั้นผิวหนังผิดปกติ
เหตุการณ์แบบนั้น ไม่ใช่บาดเจ็บเพราะระเบิด แต่ถูกฉายกัมมันตภาพรังสีทำให้เน่า
บริษัทชีวภาพ ฉายกัมมันตภาพรังสี?
ลู่เฉินขมวดคิ้ว รู้สึกว่าบริษัทชีวภาพลึกลับนี้เกรงว่าจะไม่ใช่แค่บริษัทชีวภาพธรรมดา
“พยายามเอาบริษัทโอตี้ซีของตระกูลเสวี่ยนต้ายมาให้ได้ เกาะจิ่วโจวนั้นไม่ต้องไปแล้ว”ลู่เฉินพูด
สารกัมมันตภาพรังสีอาจรั่วไหลออกมาจากวัสดุนิวเคลียร์ที่พัฒนาโดยบริษัทชีวภาพ ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าหรือหลายสิบปีข้างหน้า ทั้งเกาะจิ่วโจวอาจปนเปื้อนจากนิวเคลียร์ ดังนั้นครอบครัวลู่เฉินไม่สามารถไปที่เกาะจิ้วโจวได้อีกแล้ว
“บริษัทชีวภาพ การวิจัยพัฒนาวัสดุนิวเคลียร์......”
ลู่เฉินค่อยๆขมวดคิ้วขึ้นมา นี่มีความผิดปกติเล็กน้อย
“ถ้ามีเวลาช่วยฉันตรวจสอบสถานการณ์ของบริษัทชีวภาพนี้ด้วย”ลู่เฉินพูดกับเฉินจือหราน เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“ได้”เฉินจือหรานพยักหน้า ไม่ได้ถามจุดประสงค์ของลู่เฉิน
ลู่เฉินเหลือบมองไปที่หน้าจอทีวีอีกครั้ง จากนั้นก็ก้มหน้ากินข้าว
ในเวลานี้ ทันใดนั้นความรู้สึกวิกฤตก็เข้ามากระทบหัวใจของลู่เฉิน นั่นคือสัญญาณเตือนวิกฤตเมื่อเผชิญกับความตาย
หัวใจของเขาเต้นรัว เขาอุ้มเฉินจือหรานขึ้นมาแล้วก็กลิ้งหลบไป
“ฟิว!”
ในช่วงเวลาที่พวกเขาสองคนหลบไป กระสุนปืนหนึ่งนัดลอยผ่านหูของเขาไป ทันใดนั้นก็ชนเข้าที่กำแพงร้านกาแฟ
ลู่เฉินไม่เห็นกระสุน แต่เขารับรู้ได้
นี่คือสัญชาตญาณที่เขาพัฒนาขึ้นหลังจากฝึกฝนวิชารักษาสุขภาพอู๋จี๋ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
และเป็นการแจ้งเตือนในช่วงเวลาที่มีอันตรายมาก
เพราะว่าลู่เฉินอุ้มเฉินจือหรานกลิ้งหลบไป ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น หลุดเสียงกรีดร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว
“???”หลังจากลู่เฉินกอดตัวเองและกลิ้งไปบนโซฟา เฉินจือหรานมองลู่เฉินด้วยความงุนงง
เธอไม่ได้คิดว่าลู่เฉินจะล่วงเกินเธอ
นี่เป็นฉากที่กะทันหันเกินไป ทำให้เธองุนงงมาก
“มีคนจะฆ่าพวกเรา ไม่ น่าจะมาฆ่าผม คุณรออยู่ตรงนี้ก่อนอย่าออกมา ผมไปเดี๋ยวก็กลับ”ลู่เฉินปล่อยเฉินจือหรานพร้อมกับพูด
น่าจะเป็นเซียวจื่อซินที่ยิง เพียงแค่เธอเลือกที่จะใช้วิธีนี้ ประเมินลู่เฉินต่ำเกินไป
เฉินจือหรานไม่ได้สงสัย สำหรับลู่เฉิน เธอเชื่อใจมาโดยตลอด ไม่นานเธอก็เห็นรูเล็กๆในกำแพงที่กระสุนเจาะเข้าไป นี่คือมือปืนที่ซุ่มโจมตีพวกเขา
แวบแรกที่เธอสงสัยคือคนมาจากตระกูลเสวี่ยนต้าย แตกต่างจากความคิดของลู่เฉิน ลู่เฉินลุกขึ้นเพื่อออกไป เหลือบมองไปที่เสื้อคลุมของเฉินจือหราน เขาถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกแล้วโยนไปบนตัวของเฉินจือหราน ไม่ทันที่จะอธิบายได้ แล้วก็ถอดเสื้อคลุมของเธอออก
“หะ?”เฉินจือหรานตกใจ มองไปที่ลู่เฉินอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหวของลู่เฉิน แต่ใบหน้าสวยๆก็แดงไปหมดแล้ว
“ผมจะตามมือปืน ขอยืมเสื้อคลุมคุณหน่อย รอผมอยู่ที่นี่ ผมจะกลับมาให้เร็ว”
ลู่เฉินพูดอย่างจริงจังเพื่อที่จะให้เฉินจือหรานถอดเสื้อคลุม
ตอนที่เขาหมุนตัวแล้วออกไปต่อหน้าเฉินจือหรานนั้น ก็ได้ถือโอกาสหยิบหมวกของลูกค้าคนหนึ่งไปด้วย
เขาใส่หมวกไว้บนศีรษะ บวกกับเสื้อโค้ทของผู้หญิง และเขายังมีร่างกายที่ผอมบาง ไม่ดูดีๆ ยังคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง
ลู่เฉินรีบออกจากร้านอาหาร มองขึ้นไปที่ตึกตรงข้าม เห็นร่างหายตัวที่หน้าต่างบนชั้นสาม
เขารีบวิ่งไปโดยไม่ลังเล เพราะเขาข้ามถนน ทันใดนั้นก็ทำให้รถหลายคันหยุดกะทันหัน เกือบเกิดอุบัติเหตุ
สำหรับเสียงด่าของคนขับรถเขาไม่ได้ยิน ถึงยังไงเขาก็ฟังภาษาถิ่นตงอิ๋งไม่เข้าใจ คิดแค่ว่าตัวเองจะวิ่งเข้าไปในอาคาร
ตึกนี้เพิ่งจะทำเสร็จ ยังไม่ได้ตกแต่ง ลู่เฉินรีบวิ่งไปที่ชั้นสาม เห็นชายหนุ่มใส่เสื้อยืดสีดำอายุประมาณ 30 ปีเดินถือกระเป๋าคล้ายกีตาร์ออกมา
สายตาของชายหนุ่มมองไปที่ลู่เฉิน เมื่อเห็นลู่เฉินสวมเสื้อโค้ทผู้หญิง สวมหมวกที่ผู้หญิงมักสวมใส่ แวบแรกก็ไม่ได้สนใจ
แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยกับเสื้อโค้ทตัวนี้ เหมือนกับเคยผ่านตามาก่อน
เห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเป้าหมายสวมชุดนี้
ลู่เฉินมองดูชายหนุ่มเหมือนกัน ชายหนุ่มนี้แม้ว่าไม่ได้แสดงไอสังหารออกมา แต่เขาก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึง ไอสังหารจางๆจากชายหนุ่ม
ไอสังหารนี้ไม่ได้พุ่งเป้ามาที่เขา แต่เป็นนักฆ่าที่เคยฆ่าคนมาเป็นเวลานานจนกลายเป็นลักษณะนี้
แน่นอน ก็มีเพียงแค่คนที่เคยเห็นความเป็นความตายของคนมาก่อนถึงจะสามารถรู้สึกถึงได้
แต่ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มคนนั้น ชายหนุ่มสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เมื่อเห็นลู่เฉินเดินตรงมา ดวงตาของชายหนุ่มค่อยๆหรี่ลง
เมื่อทั้งสองเดินเฉือนไหล่ผ่านไปนั้น ชายหนุ่มจู่ๆก็มีการเคลื่อนไหว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์