คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 420

บทที่ 420 นักฆ่า

เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เพียงแค่พลิกข้อมือ คมกริชก็แทงเข้าไปยังจุดอ่อนของลู่เฉินแล้ว

แต่การเคลื่อนไหวของลู่เฉินไวกว่าเขาซะอีก

ตอนที่เขายื่นมือออกไป มีอีกมือหนึ่งจับข้อมือของเขาไว้ ขณะเดียวกันก็ใช้แรงบีบทำลาย ด้วยความแข็งแรงจึงนำกริชที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายแทงเข้าไปที่ช่องท้องของอีกฝ่ายแล้ว

ผู้ชายคนนั้นมีสีหน้าที่ตกใจ ก้าวถอยหลังไปแล้วกว่าหลายก้าว กุมหน้าท้องไว้เตรียมที่จะวิ่งหนีไป

ลู่เฉินไม่พูดพร่ำทำเพลง วิ่งเข้าไปเตะเขาล้มคะมำลงพื้น

ผู้ชายคนนั้นก็กลิ้งอยู่กับพื้น หยิบปืนพกออกมาเตรียมที่จะยิง

ลู่เฉินเตะเข้าไปอีกครั้ง ทำให้ปืนพกที่อยู่ในมือของผู้ชายคนนั้นลอยออกไปแล้ว หลังจากนั้นก็เหยียบไปที่หน้าอกของผู้ชายคนนั้น แล้วค่อยๆก้มหน้าลงไป

“เสวี่ยนต้ายชวนหรือว่าเซียวจื่อซิน？” ลู่เฉินมองด้วยความเยือกเย็นไปยังชายหนุ่มคนนั้น

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเป็นเซียวจื่อซิน แต่หลังจากที่ได้เห็นนักฆ่าแล้ว เขาก็รู้สึกว่าอาจจะเป็นคนของเสวี่ยนต้ายชวน

ถึงอย่างไรเมื่อวานเขาก็ทำให้เสวี่ยนต้ายชวนลำบากไม่น้อยเลย ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังรีดไถเขากว่า10ล้านแล้ว ที่นี่ก็ยังเป็นฐานทัพของเสวี่ยนต้ายชวนอีก ดูเหมือนว่าเสวี่ยนต้ายชวนน่าสงสัยเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มคนนั้นไม่พูดอะไร เพียงแค่แววตาของเขาที่มองไปยังลู่เฉินเหมือนกับมองคนโง่ยังไงอย่างนั้น

“ถ้าพูด ก็จะให้นายได้มีความสุข แต่ถ้าไม่พูด นายก็จะถูกทรมานอย่างช้าๆจนตาย” ลู่เฉินเข้าใจความหมายนัยน์ตาของมือฆ่า แม้จะรู้ว่าปกติแล้วนักฆ่าจะยึดมั่นในจรรยาบรรณของอาชีพพวกเขามาก แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ถามอะไรแล้วจัดการอีกฝ่ายไปเลย

นัยน์ตาของชายหนุ่มคนนั้นเผยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยออกมา ขี้เกียจที่จะพูด บดขยี้ยาพิษระหว่างซี่ฟันของเขาจนละเอียดอย่างไม่ลังเล

นี้เป็นกฎขององค์กรพวกเขา ในการปฏิบัติหน้าที่ จะต้องเตรียมตัวตายไว้ตลอดเวลา ยอมตายดีกว่าจะเปิดเผยความลับขององค์กรและลูกค้า

เมื่อเห็นสีหน้าที่ซีดขาวของชายหนุ่มคนนั้น พร้อมกับอาการชักกระตุกของร่างกายที่ไม่รู้ตัว ในใจของลู่เฉินก็จมลงทันที นี้ก็เป็นวิธีที่เหี้ยมโหดอย่างมาก

ไม่ถึงหนึ่งนาที นักฆ่าก็ขาดอากาศหายใจไปแล้ว

แน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจว่าชายหนุ่มคนนั้นจะเป็นหรือตาย ที่เขาสนใจก็คือเป็นใครกันแน่ที่ต้องการฆ่าเขา

ตกลงว่าเป็นเสวี่ยนต้ายชวน หรือว่าเซียวจื่อซินกันแน่？

ลู่เฉินขมวดคิ้วแน่น ไม่รู้ว่าเป็นใคร หลังจากนี้เขาทำได้เพียงรอจังหวะบุกโจมตีเข้ามาก่อน รออีกฝ่ายเริ่มมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน

“รอผู้หญิงคนนั้นกลับมาตอนกลางคืนก่อน แล้วค่อยไปสำรวจเธอสักหน่อย” ลู่เฉินคิดๆดูแล้ว รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรที่จะมานั่งรอความตายอย่างนี้

หลังจากนั้นเขาก็สำรวจบนตัวของนักฆ่าคนนั้น ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง แม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่มี

สุดท้ายเขาทำได้เพียงนำปืนไรเฟิลที่อยู่ในกล่องบนตัวของนักฆ่าและปืนพกที่อยู่ห่างออกไปกว่า 2 เมตรทำลายทิ้งซะ ถ้าหากสิ่งของเหล่านี้ไปตกอยู่ในมือของคนอื่น ก็จะเป็นอันตรายได้

ตอนที่เขากำลังจะเดินออกมา ก็หันกลับไปมองที่ศพของนักฆ่าอยู่ครู่หนึ่ง บังเอิญไปเห็นกริชเล่มนั้นที่อยู่ข้างมือของนักฆ่า บนกริชเหมือนว่าจะมีลวดลายอะไรบางอย่าง

เขาเดินก้าวเข้าไปพร้อมหยิบกริชขึ้นมา พบว่าบนกริชมีการสลักลวดลายที่แปลกประหลาด นี้เป็นภาพของกริชเล่มหนึ่งเสียบเข้าไปที่กะโหลกศีรษะ

ลู่เฉินขมวดคิ้วแน่น ลวดลายนี้เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย หรือว่านี้จะเป็นสัญญาลักษณ์ขององค์กรนักฆ่าคนนี้เหรอ？

เมื่อเห็นที่นี่ ลู่เฉินก็ไม่สนใจ เขาแค่อยากรู้อยากเห็น ถึงได้ให้เฉินจือหรานช่วยเขาเช็คหาดู

“เซียวจื่อซินกลับมาหรือยัง?” จู่ๆลู่เฉินส่งข้อความถึงเฉินจือหราน

ไม่รู้ว่าเฉินจือหรานกำลังยุ่งอยู่ไหม 1 นาทีหลังจากนั้นก็ตอบเขากลับมาว่า: ยัง คุณมีธุระกับเธอเหรอ?

ลู่เฉินรู้สึกถึงอารมณ์ที่แตกต่างจากข้อความของเฉินจือหราน แต่เขาก็แค่ยิ้มและไม่ได้สนใจอะไร

เมื่อลู่เฉินอาบน้ำและเตรียมตัวจะเข้านอน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกดกริ่ง เขาเดินไปเปิด ก็เห็นเฉินจือหรานรีบเดินเข้ามาทันที

“เกิดอะไรขึ้น?” ลู่เฉินยกคิ้วพร้อมเอ่ยถาม

“เพื่อนฉันเพิ่งส่งมาให้ เป็นข่าวล่าสุดจากประเทศ M คาดว่าจะแพร่กระจายมาถึงประเทศเราเร็ว ๆ นี้” เฉินจือหรานกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

“ข่าวอะไร?” เมื่อเห็นใบหน้าที่หนักใจของเฉินจือหราน ลู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ข่าวจากประเทศ M บอกว่าบริษัทชีวภาพที่ระเบิดในวันนี้ เป็นฐานลับสำหรับการวิจัยและพัฒนาอาวุธชีวภาพและเคมีร่วมกันระหว่างประเทศ M และตงอิ๋ง การระเบิดโดยบังเอิญในครั้งนี้ เป็นไปได้ว่าไวรัสชีวเคมีภายในรั่วไหลออกมา ตามแหล่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องของประเทศ M พวกเขายังไม่แน่ใจว่าอาวุธชีวเคมีในฐานได้รับการศึกษาถึงระดับไหน หากไวรัสชีวเคมีเหล่านั้นไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม มีแนวโน้มสูงที่จะนำหายนะร้ายแรงมาสู่ตงอิ๋งและทั่วโลก แม้ว่าประเทศ M ออกมาลบล้างข่าวลือตั้งแต่แรกแล้ว แต่เรื่องนี้กองกำลังแต่ละฝ่ายล้วนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นฉันคิดว่าเราจำเป็นต้องละทิ้งตลาดตงอิ๋ง ตงอิ๋งเป็นเค้กก้อนโตที่นี่ก็จริง แต่เค้กก้อนนี้น่าจะเป็นพิษ” เฉินจือหรานกล่าว

“อาวุธชีวเคมีเหรอ?”

ลู่เฉินสะดุ้งเล็กน้อย และเกิดภาพซากศพที่น่าเศร้าที่เคยเห็นบนหน้าจอทีวีมาก่อนปรากฏขึ้นอยู่ในความคิดของเขา นั่นไม่ใช่ระเบิดธรรมดาๆอย่างแน่นอน

“ฉันคิดว่ามีโอกาสเป็นไปได้สูง คุณเห็นไหมบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีไม่เพียงแค่เปิดตัวเครื่องบินรบรุ่นที่ 6 แถมยังเปิดตัวขีปนาวุธแม่เหล็กไฟฟ้าความเร็วเหนือเสียง จนทำให้ประเทศ M เจ้าแห่งโลกถูกแทนที่โดยหัวเซี่ย พวกเขารู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะพัฒนาเครื่องบินรบรุ่นที่หกและขีปนาวุธแม่เหล็กไฟฟ้าความเร็วเหนือเสียงเพื่อแข่งขันกับหัวเซี่ยในระยะเวลาอันสั้น ดังนั้นอยากจะแซงตอนทางโค้งมันก็มีความเป็นไปได้นะ ดังนั้นจึงมีเหตุผลพอที่พวกเขาจะยอมเสี่ยงเพื่อพัฒนาอาวุธชีวภาพและเคมี” เฉินจือหรานพยักหน้าและกล่าว