คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 432

บทที่432 กลุ่มท่านอาวุโสตัดสินลงโทษลู่เฉิน

“พ่อ ไม่ว่าจะเป็นลู่เฉินหรือว่าลู่หมิงล้วนเป็นหลานของท่าน ความขัดแย้งที่มีมาแต่ก่อนของพวกเขาผมไม่อยากพูดถึงแต่เขาให้คนทำร้ายลู่หมิงจนกระดูกมือหักเห็นชัดว่าไม่อยากให้ลู่หมิงแข่งกับเขาเพื่อตำแหน่งผู้สืบทอดผู้นำครอบครัว”

ในอีกคฤหาสน์หนึ่งของตระกูลลู่ พ่อของลู่หมิงลู่หานถือไม้เท้าเข้ามายังที่พักของลู่หลิงเซียวกำลังพูดกับลู่หลิงเซียวถึงเหตุการณ์ที่ลูกชายของเขาถูกตี

ลู่หลิงเซียวอดีตผู้นำครอบครัวเป็นพ่อของลู่หานและลู่เทียนสิง ตอนนี้เกษียณแล้วเข้ากลุ่มท่านอาวุโสและเป็นท่านอาวุโสใหญ่ของตระกูล

“ที่จริงแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลู่เฉินไม่ใช่วันนี้เพิ่งจะมาหรือ” ลู่หลิงเซียวมองลู่หาน

ท่านอาวุโสหลายคนต่างมองไปที่ลู่หาน พูดตามตรงพวกเขากำลังปรึกษากันถึงกฎการแข่งขันเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำครอบครัวและลู่หมิงเป็นผู้ที่พวกเขาเห็นว่าดูดีที่สุดในบรรดาวัยรุ่น

“เรื่องที่แท้จริงผมยังไม่ค่อยแน่ชัด ผมเพียงได้ยินว่าพวกเขาเกิดเรื่องเข้าใจผิดกันในสนามกอล์ฟ จากนั้นลู่เฉินให้บอดี้การ์ดของเขาตีลู่หมิงจนกระดูกมือหัก” ลู่หานพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่ในใจเขากลับนึกอยากจะฆ่าเสียให้ตาย

แม้ว่าเขาจะไม่สบายไม่เหมาะสมที่จะอยู่ในตำแหน่งผู้นำครอบครัวต่อไปแต่เขาก็อยากมอบตำแหน่งผู้นำครอบครัวให้กับลูกของเขาลู่หมิง คิดไม่ถึงว่าลู่เทียนสิงจะกลับมาทำให้ท่านอาวุโสใหญ่เปลี่ยนความคิดนำตำแหน่งผู้นำครอบครัวของลูกของเขาให้กับลู่เทียนสิง ในใจเข้าถ้ายังมีความสุขดีก็คงแปลก

วันนี้ลู่เฉินลูกนอกสมรสกล้าตีมือขวาลูกของเขา เขาจะปล่อยลู่เฉินไปได้อย่างไร

กฎของตระกูลลู่เข้มงวดมาก ลู่เฉินกล้าให้บอดี้การ์ดของเขาตีลู่หมิง เขาไม่เพียงต้องรับการลงโทษอย่างสาหัส บอดี้การ์ดของเขาจะต้องตาย

“เสี่ยวหมิงมีฝีมือใช้ได้ไม่ใช่หรือ ทำไมแม้แต่บอดี้การ์ดก็สู้ไม่ได้” ลู่หลิงเซียวพูดด้วยความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

ทั้งสองต่างก็เป็นหลานของเขา แม้ว่าลู่เฉินไม่เคยกลับมาที่ตระกูลแต่สิ่งที่ไหลเวียนอยู่ภายในคือเลือดตระกูลลู่ อีกอย่างตอนนี้ลู่เฉินมีอิทธิพล เขามีความรู้สึกไม่อยากลงโทษลู่เฉิน

แต่เรื่องที่ลู่เฉินให้บอดี้การ์ดทำร้ายลู่หมิง ถ้าไม่ลงโทษกฎของตระกูลไม่ศักดิ์สิทธิ์

“เสี่ยวหมิงคงไม่ทันระวังตัว ด้วยฝีมือของเสี่ยวหมิงทำไมจะสู้บอดี้การ์ดคนเดียวไม่ได้”

ท่านอาวุโสสองพูดขึ้น

“แต่ว่าเรื่องนี้ต้องลงโทษไม่อย่างนั้นกฎจะไม่ศักดิ์สิทธิ์ ท่านอาวุโสสามพยักหน้า

“อึม พวกคุณคิดว่าพวกจัดการอย่างไร” ลู่หลิงเซียวก้มหน้า ตระกูลลู่หลิงเซียวได้จัดทำกฎขึ้นบังคับใช้สืบทอดต่อกันมากว่าพันปี

“ในความคิดของผมให้เขามอบบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีให้กับตระกูล จากนั้นก็ฆ่าบอดี้การ์ดผู้นั้นซะ” ท่านอาวุโสสี่พูดขึ้น

“ดีที่สุดคือตัดสิทธิ์การเข้าแข่งขันเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำครอบครัว ไม่เห็นกฎของตระกูลอยู่ในสายตา คนแบบนี้แม้ว่าเขามีความสามารถแต่ก็ไม่สามารถดูแลตระกูลได้” ท่านอาวุโสสามพยักหน้าพูดขึ้น

“ผมรู้สึกว่าเงื่อนไขที่ท่านอาวุโสสาม พูดมารุนแรงไป พวกคุณลองนึกดูลู่เฉินไม่ได้เติบโตในตระกูลตั้งแต่เด็ก วันนี้ก็เพิ่งกลับมาตระกูลรู้กฎเกณฑ์ของตระกูลเพียงน้อยนิด ถ้าเขารู้ถึงสถานการณ์เป็นอย่างดีและยังกระทำการไร้ความปรานีอย่างนี้ การตัดสิทธิ์การเข้าแข่งขันก็เป็นเรื่องสมควร แต่ผมรู้สึกว่าเขาคงไม่รู้กฎของตระกูลแน่นอน”

เมื่อเห็นท่านอาวุโสใหญ่ขมวดคิ้ว ท่านอาวุโสสองรู้สึกว่าในใจของลู่หลิงเซียวไม่อยากตัดสิทธิ์การแข่งขันของลู่เฉิน เขาถึงพูดแบบนั้น

ที่สำคัญคือเขาเห็นว่าลู่เฉินมีคุณสมบัติที่จะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำครอบครัวได้หรือไม่

ตอนเย็นยังมีงานเลี้ยงของตระกูลและยังมีพิธีทำความเคารพบรรพบุรุษของเขา แม้ว่าตอนนี้เขาไม่มีความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลลู่แต่เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขาเป็นเลือดตระกูลลู่ การทำความเคารพบรรพบุรุษจึงเป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้

เมื่อกลับถึงบ้านลู่เฉินเห็นลู่จงวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

“ท่านน้อย คุณท่านให้ท่านไปพบ ใช่แล้วพาพวกเขาไปด้วย” ลู่จงลังเลเล็กน้อย มองไปทางหลินตงพร้อมพูดขึ้น

หลินอี้จุนหน้านิ่วคิ้วขมวดพร้อมถามขึ้น “ลุงจง เรื่องที่หลินตงไปทำร้ายคน พวกเขาได้ไปบอกผู้อาวุโสของตระกูลลู่แล้วใช่ไหม”

ลู่จงพยักหน้าพร้อมพูดขึ้น “ใช่แล้วคุณนายน้อย ท่านอาวุโสห้านำคนจากห้องดำเนินการลงโทษมาหลายคน ตอนนี้อยู่กับคุณท่านที่นั้น ต้องการลงโทษท่านน้อย”

หลินอี้จุนใบหน้าซีดเผือด นางรู้ว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน เพราะก่อนหน้านี้ลู่เห้าพูดว่าเป็นการผิดกฎตระกูล อีกอย่างลู่เฉินเพิ่งกลับมาคนที่นี่ไม่มีความรู้สึกที่ดีกับเขาแน่นอนว่าต้องยืนอยู่ข้างลู่หมิง

“วางใจเถอะ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก” ลู่เฉินลูบมือของหลินอี้จุนพร้อมยิ้มให้นาง

“อึม ฉันเชื่อคุณ” หลินอี้จุนพยักหน้าแต่ในใจยังคงมีความกังวล

ลู่เฉินตอนอยู่ที่ยวี่โจวสามารถเอามือปิดแผ่นฟ้าได้แต่ที่นี่คือประเทศพรูลันเซีย คือดินแดนของตระกูลลู่ ผู้คนจะเห็นแก่หน้าของลู่เฉินหรือไม่ยังไม่รู้

“ไปเถอะ ไปดูกัน” ลู่เฉินพูดกับตู้เฟยพร้อมกับให้ลู่จงนำทาง