คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 44

บทที่ 44 เงื่อนไขของลู่เฉิน

“เธอมีวิธีแก้ไขวิกฤตนี้？”โมเสี่ยวซานหัวเราะ ปัญหาใหญ่ขนาดนี้ยังมีอารมณ์มาล้อเล่น ช่างตลกจริงๆ

ไม่เพียงแต่โมเสี่ยวซานจะไม่เชื่อ แม้แต่พ่อของเธอเองก็ยังไม่เชื่อ

เงินจำนวนหนึ่งพันล้าน ไม่ใช่หนึ่งล้าน

“ช่วยบอกหน่อยว่าเธอสามารถไปหาเงินมาได้หนึ่งพันล้านหรือเกลี้ยกล่อมธนาคารให้อิงเวลาชำระเงินตามสัญญาเดิมกัน？” โมเสี่ยวหยุนพูดเยาะเย้ย

“หยู่ฮันส์ อย่าทำเป็นเล่นไป” พ่อของเธอดุขึ้น เขารู้ดีว่าลูกสาวตนนั้นมีความสามารถ แต่เขาก็รู้ดีว่าคนที่เธอรู้จักนั้นไม่มีใครสามารถให้หยิบยืมได้

“คุณพ่อคะ หนูไม่ได้ล้อเล่นนะคะ” โมหยู่ฮันส์พูดแล้วหันไปทางหญิงชรา

“คุณย่าคะ หนูมีวิธีจัดการวิกฤตครั้งนี้ได้จริงๆ มีคนยินดีซื้อหุ้นของตระกูลเราและช่วยเราให้พ้นจากวิกฤตครั้งนี้”

หญิงชราครุ่นคิด ตอนนี้พวกเขามีวิธีจัดการอยู่เพียงสามอย่าง

หนึ่งคือเกลี้ยกล่อมให้ธนาคารยินยอมทำตามสัญญาเดิม สองคือหาหยิบยืมเงินจำนวนหนึ่งพันล้าน สามคือขายหุ้นส่วนบริษัท

แน่นอนว่าวิธีที่ดีที่สุดคือวิธีที่หนึ่ง แต่ความสัมพันธ์ในตระกูลทุกคนเธอก็ลองมาหมดแล้วไม่เป็นประโยชน์

ก่อนหน้านี้ตระกูลโมไม่ลงรอยกับผู้คนจำนวนไม่น้อย อย่าพูดถึงหนึ่งพันล้าน เพียงแค่หนึ่งร้อยล้านก็ไม่สามารถหยิบยืมได้ในตอนนี้

ถ้าอย่างนั้นการขายหุ้นส่วนคงเป็นช่องทางสุดท้าย

“บริษัทอะไร？”หญิงชราถามโมหยู่ฮันส์ หากเป็นคนที่ความสัมพันธ์ไม่ดีนัก เธอคงไม่ยินยอมขายให้เพราะหากฝ่ายตรข้ามฉวยโอกาสควบคุมตระกูลโมคงไม่ใช่เรื่องดี สองนั้นหากถือหุ้นมากเกินไปก็อาจค่อยๆกลืนกินทุกอย่างไปได้

“เอ่อ เป็นบริษัทนอกท้องถิ่นแห่งหนึ่งค่ะ”โมหยู่ฮันส์ตอบ

“นอกท้องถิ่น? งั้นลองมาคุยกันดูสิ” หญิงชราพยักหน้าตอบรับ คาดว่าพวกเขาคงต้องการใช้ตระกูลเป็นสะพานเข้าไปในวงการธุรกิจนี้

“ได้ค่ะ หนูจะโทรนัดให้ตอนนี้เลย” โมหยู่ฮันส์ดีใจ รีบหยิบมือถือโทรหาลู่เฉิน

“คุณลู่คะ ก่อนหน้านี้ที่เราคุยกันเรื่องซื้อหุ้นส่วนบริษัทตระกูลโม ไม่ทราบว่าคุณสะดวกวันไหน พวกเราลองมาคุยกันดูไหมคะ？”โมหยู่ฮันส์เปิดลำโพงคุย

“ผมสะดวกทุกเวลา แต่ต้องรอทีมเจรจาของผมมาถึงจึงจะดำเนินการได้” ลู่เฉินตอบ

“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ได้ไหมคะ？” โมหยู่ฮันส์ลองถาม

“ตอนกลางคืนจะสะดวกกว่า เพราะทีมเจรจาผมเดินทางมาถึงที่นี่ตอนบ่าย อ้อแล้วก็รบกวนบอกการประเมินมูลค่าโดยประมาณของบริษัทของคุณให้ผมที”

“บอกเขาไปว่าสองพันห้าร้อยล้าน” หญิงชราพูดขึ้น ที่จริงแล้วมีมูลค่าเพียงสองพันล้านเท่านั้น แต่ที่พวกเขาสามารถกู้เงินได้ถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านเพราะลู่เทียนซิงพ่อของลู่เฉินนั่นเอง

“คุณย่าบอกว่าสองพันล้านค่ะ” เนื่องจากเปิดลำโพงคุย โมหยู่ฮันส์จึงคิดว่าฝ่ายตรงข้ามคงได้ยินก่อนแล้ว

“โอเค รบกวนบอกคุณหญิงหน่อยนะว่า ผมจะใช้เงินสองพันล้านซื้อหุ้นส่วนของตระกูลโมสี่สิบเปอร์เซ็นต์”

อะไรนะ?

สองพันล้าน ซื้อหุ้นส่วนของตระกูลโมเพียงสี่สิบเปอร์เซ็นต์

สมาชิกครอบครัวโมตกใจมากและปฏิกิริยาแรกของพวกเขาก็คือลู่เฉินโกหกแน่นอน

เงินจำนวนสองพันล้านสามารถซื้อหุ้นส่วนทั้งหมดของตระกูลโมเลยด้วยซ้ำ

โมหยู่ฮันส์เองก็งงเช่นกัน

เธอเชื่อว่าลู่เฉินต้องช่วยเหลือตระกูลโมแน่นอน แต่คาดไม่ถึงว่าจะใช้เงินสองพันล้านซื้อหุ้นส่วนของตระกูลโมเพียงสี่สิบเปอร์เซ็นต์

“คุณย่าครับ ไอ้นี่มันเป็นพวกต้มตุ๋นแน่ๆ” โมเสี่ยวซานพูดกับหญิงชรา

“ใช่ๆ ก็บอกไปอยู่ว่าทัรพย์สินตระกูลโมทั้งหมดสองพันห้าร้อยล้าน แต่นี่อะไรกลับใช้เงินสองพันล้านซื้อหุ้นส่วนของตระกูลโมเพียงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าไม่ใช่พวกต้มตุ๋นก็คงบ้าไปแล้วแน่ๆ”

“หยู่ฮันส์ วางสายไปซะไม่ต้องใส่ใจในคำพูดเขาแล้ว คิดว่าตระกูลโมของเราหลอกง่ายหรือไงกัน？”

เมื่อเห็นท่าทางของลูกหลานเช่นนั้น ถึงแม้ตัวเธอจะไม่ได้แสดงออก แต่ลึกๆก็เห็นด้วยเช่นกัน