คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 455

บทที่​455 สองพี่น้อง​ตระกูล​โจว

คนที่เป็นหัวหน้าเป็นชายหนุ่ม​ส่วนสูง​ประมาณ​หนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร​ เขาตะโกนพูดอย่างได้ใจ ก่อนจะยกปืนขึ้นมาเตรียมจะยิงโจวเฉินเฉินที่กำลังจะวิ่งหนีไป

โจวเฉินเฉินได้ยินเสียงปืน จึงหยุดนิ่งไปพร้อมกับโจวเจินเฟ่ย

ทั้งสองคนต่างกลัวรู้สึก​กลัวมาก

พอเห็นพวกคนร้ายเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เห็นแววตาที่บ้าคลั่ง​ของ​พวกเขา ขาของทั้งสอง​พี่น้อง​ก็สั่นเทา​

“เฮ้ยพวกมึง ฆ่าไอ้ผู้ชาย​นั่นก่อน แล้ว​เอามันไปเผาไฟ” คนที่เป็นหัวหน้า​กลุ่ม​พูด ก่อนจะหัวเราะอย่างสะใจ

หลังจาก​นั้นปืนในมือของเขาก็เล็งไปทางโจวเจินเฟ่ย

โจวเจินเฟ่ยชะงัก​งัน เตรียมจะยอมแพ้​

แววตา​ของ​โจวเฉินเฉินเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง​

เธอเงยหน้า​ขึ้น​มอง​ท้องฟ้า ในใจวาดหวัง​ ให้มีวีรบุรุษ​เข้ามาช่วยพวกเธอจากอันตราย​ในครั้งนี้

แต่เธอกลับ​ต้อง​รู้สึก​ผิดหวัง

ทันใด​นั้น​เอง​ ด้านหลังของเธอมีเสียงยิงปืนดังขึ้นมากะทันหัน​ เธอเห็นแค่ว่าผู้ชาย​หลายสิบคนที่ยืนล้อมพวกเธอไว้ต่างก็ล้มลงไปบนพื้น

ทั้งสอง​ต่างก็ตกใจ พอหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าเป็นสาวสวยคน​หนึ่ง​ที่ใส่ชุดเกราะน่าเกรงขาม​กำลังยืนมองมาทางพวกเธอ

ด้านหลัง​ของ​ผู้หญิง​คน​นั้น​ ยังมีชายหนุ่มที่ใส่ชุด​เกราะเหมือนกันยืนอยู่หลายคน

“พี่คะ พี่รู้สึก​คุ้นหน้า​ไหมคะ ผู้หญิง​คน​นั้น​หน้าคุ้นมากๆเลยค่ะ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน”โจวเฉินเฉินเอ่ย​พูด​

“เธอคือหลันหลิง ผู้หญิง​ที่​สวยเป็นอันดับหนึ่งของจงหยวน​ พี่จำเธอได้”โจวเจินเฟ่ยเอ่ย​พูด​

ในตอนนั้น​เขาเองก็เคยคิดจะจีบหลันหลิง แต่น่าเสียดายที่หลันหลิงไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย​

““อ่อ ที่แท้ก็เธอนี่เอง มิน่าล่ะ​หนูถึงรู้สึก​คุ้นหน้า​เธอมาก”

โจวเฉินเฉินพยักหน้า​เข้าใจ​ ก่อนจะโค้งตัวลงเพื่อขอบคุณ​หลันหลิงที่ช่วยชีวิต​พวกเธอไว้

แต่น่าเสียดายที่ตอนเธอเงยหน้า​ขึ้น​มา​ ก็เห็นว่าหลันหลิงเดินจากไปพร้อมลูกน้อง​แล้ว

“หลันหลิง ฉันชื่อโจวเฉินเฉิน ได้โปรด​ช่วยพวกเราด้วยเถอะ” โจวเฉินเฉินรีบตะโกน​ขอความช่วยเหลือ​ออกมาอย่างร้อนใจ

หลันหลิงชะงัก​ เธอไม่ปรากฏ​ตัวในจงหยวนมาหลายปี​แล้ว​ คิดไม่ถึง​ว่า​ยังมีคนจำเธอได้อีก

เธอหันหน้า​กลับมา แล้วมองไปทางโจวเฉินเฉิน ก่อนจะค่อยๆนึกขึ้น​ได้​ที่แท้​ก็คนของ​ตระกูล​โจวนี่เอง สมัยก่อนเคยมีคนเอาเธอกับโจวเฉินเฉินมาเปรียบเที​ยบกัน แล้ว​บอกว่าพวกเธอสองคนเป็นสาวงามแห่งจงหยวนอยู่เลย

แต่เธอไม่เคยได้คุยกับโจวเฉินเฉินเลยสักครั้ง

เธอจ้องมองไปทางโจวเฉินเฉิน โจวเฉินเฉินอยู่ในสภาพสะบักสะบอม​ จนเธอแทบจะจำไม่ได้

พอเห็นว่าหลันหลิงหยุดเดิน โจวเฉินเฉินกับโจวเจินเฟ่ยก็รีบวิ่งเข้าไปหา

“เมื่อตะกี้​ขอบคุณ​มาก​เลยค่ะ” โจวเฉินเฉินกล่าวขอบคุณ​

“ไม่ต้อง” หลันหลิงส่ายหน้า​ ในที่สุด​เธอก็นึกขึ้น​ได้​ว่าทั้งสอง​คน​คือโจวเฉินเฉินกับโจวเจินเฟ่ย

“คุณ​ พวกคุณ​จะไปไหนคะ จะไปที่ยวี่โจวหรือเปล่า​”โจวเฉินเฉินถามขึ้นมากะทันหัน​

หลันหลิงและพรรคพวก​ไม่ได้มีแค่ปืน แต่ยังใส่ชุดเกราะด้วย แค่มองก็รู้ว่าเป็นกลุ่มที่เก่งกาจ​มาก ถ้าหาก​เดินทางไปพร้อมกับหลันหลิงได้ โจวเฉินเฉินคิดว่าเธอมีโอกาสที่จะเดินทางไปถึงยวี่โจว

“ใช่ พวกคุณ​อยากจะไปลุ้นดวงที่ยวี่โจวอย่างนั้น​เหรอ​”หลันหลิงมองหน้าโจวเฉินเฉินแล้วพูด