คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 469

บทที่ 469 แก้ปัญหาระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วง

“สถานการณ์เขตเหมืองแร่อีกสองแห่งก็ไม่ต่างกันมาก เมื่อกี้ผมเพิ่งติดต่อพวกเขา ทางพวกเขาก็กำลังปะทะกับสัตว์ประหลาดเข้ามารุมโจมตีจำนวนมาก ถ้ารอไปอีกสองชั่วโมงเกรงว่าจะสู้ต่อไปไม่ไหว และที่สำคัญที่สุดก็คือสัตว์ประหลาดมีเยอะเกินไป กระสุนของเรามีไม่พอ อย่างมากที่สุดก็รับมือได้อีกแค่หนึ่งชั่วโมง” เสี่ยวจิงกล่าว

“อืม ฉันขอคิดดูก่อน” ลู่เฉินกำลังไตร่ตรอง ต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถดับสนามแม่เหล็กบนดาวอังคารที่รบกวนการทำงานระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วงได้

ลู่เฉินตาเป็นประกายขึ้นมาทันใด จากนั้นเขาก็ปรับช่องความถี่ไปที่ช่องของติงต้าเฉิง ซึ่งเป็นช่องทางที่พวกเขาคุยกันไว้ก่อนที่จะลงมาที่นี่

“ติงต้าเฉิง อยู่ไหม?” ลู่เฉินถาม

“อยู่ครับกัปตัน พูดมาได้เลย”

“ผมพบว่าระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วงมีปัญหา ตัวต้านทานถูกสนามแม่เหล็กบนดาวอังคารรบกวน” ลู่เฉินพูด

“ปัญหานี้นี่เอง จัดการได้ง่ายมาก เราแค่เปลี่ยนสนามแม่เหล็กบนดาวอังคารแล้วกระสวยอวกาศเหล่านั้นจะลอยได้อีกครั้ง” ติงต้าเฉิงพูดด้วยความตื่นเต้น

“ใช่แล้ว ตอนนี้ ผมอยากให้พวกคุณยิงปืนแม่เหล็กสูงไประเบิดที่ขั้วเหนือกับขั้วใต้ภายในครึ่งชั่วโมงทำได้ไหม?” ลู่เฉินถาม

“ไม่มีปัญหา แต่ว่าคุณคาดว่าจะเปลี่ยนแปลงไปถึงขั้นไหนถึงจะสามารถแก้ปัญหาการรบกวนของสนามแม่เหล็กนี้ได้?” ติงต้าเฉิงถาม

“อืม...ผมคิดว่าแค่เปลี่ยนระดับความหนาแน่นสนามแม่เหล็กตอนนี้ให้เป็นไปตามที่ต้องการ ระดับก็จะอยู่ไม่ต่างกันมาก เพราะผมรู้สึกว่าความหนาแน่นของสนามแม่เหล็กบนดาวอังคารส่องผลต่อความต้านทานของตัวต้านทาน” ลู่เฉินกล่าว

ก่อนหน้านี้ตอนที่ถอดรหัสระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วง ลู่เฉินรู้ว่าตัวต้านทานที่มีค่าแรงต้านทานที่ต่างกันสามารถส่งผลกระทบต่อการต่อต้านแรงโน้มถ่วงได้ ตอนที่อยู่บนโลกค่าความต้านทานยังคงที่เนื่องจากสนามแม่เหล็กมีความเสถียร

แต่ตอนนี้ระดับความหนาแน่นของสนามแม่เหล็กบนดาวอังคารอ่อนกว่าบนโลกมากอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นจึงส่งผลกระทบต่อความต้านทานในตัวต้านทาน

“ดูเหมือนว่ายังต้องทำการวิจัยเกี่ยวกับระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วงต่อไปในอนาคต โดยเฉพาะปัญหาเรื่องค่าความต้านทานจะต้องได้รับการแก้ไข”

“บอกพวกเขาว่าอดทนต่อไปอีกครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็เข้ากระสวยอวกาศกลับไปยังยานอวกาศซี-หวั้ง” ลู่เฉิยพูดกับเสี่ยวจิง

“ครับ” เสี่ยวจิงพยักหน้าพลางปรับช่องความถี่และเริ่มถ่ายทอดคำพูดของลู่เฉิน

หลังจากแก้ไขปัญหาระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วงเรียบร้อยแล้ว ลู่เฉินก็ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง

เพราะไม่อย่างนั้นกระสวยอวกาศจำนวนมากมายเหล่านี้ก็ต้องทิ้งไว้บนดาวอังคาร ซึ่งนั่นเป็นการทำลายสิ่งของโดยเปล่าประโยชน์

ต้องรู้ว่าการที่เขามาขุดเหมืองแร่ที่ดาวอังคารครั้งนี้ เขาไม่เพียงแต่ไม่ได้ทรัพยากรใดๆกลับไป แต่ยังสูญเสียอย่างหนัก

ถ้าเป็นเมื่อห้าปีก่อนกระสวยอวกาศจำนวนมากเหล่านี้จะมีมูลค่าหลายหมื่นล้าน เพราะวัสดุหายากที่แท้จริงก็มีมูลค่ามากกว่าห้าพันล้านไปแล้ว

แต่ตอนนี้การที่นำกระสวยอวกาศเหล่านี้กลับไปยังยานอวกาศซี-หวั้งได้ก็ถือว่าเป็นการลดความสูญเสียไปได้มากแล้ว

ลู่เฉินถือปืนกลมือของเขาขึ้นและเดินออกจากห้องโดยสารอีกครั้ง หลินตงกับเสี่ยวจิงประกบอยู่ข้างๆเขาไปติดๆ

ก่อนหน้านี้ตอนที่ลู่เฉินตรวจสอบโปรแกรมกระสวยอวกาศ ทั้งสองก็คอยปกป้องลู่เฉินอยู่ข้างๆ

ตอนนี้ทั้งสามก้าวออกจากกระสวยอวกาศอีกครั้ง ในวินาทีนั้นพวกเขาต่างก็ช็อกกับกลุ่มสัตว์ประหลาดที่มากันอย่างเนืองแน่น

พวกมันกองกันเป็นพะเนินไปทั่วทุกสารทิศ มีสัตว์ประหลาดบนดาวอังคารทุกชนิดทุกประเภท

ในเวลานี้นักศิลปะการต่อสู้หลายร้อยคนกำลังระดมยิงกันอย่างเมามัน

อย่างไรก็ถามไม่ว่าพลังในการยิงจะรุนแรงขนาดไหน แต่สัตว์ประหลาดส่วนใหญ่ก็ฝ่าด่านพลังเพลิงและพุ่งเข้ามาต่อหน้าทุกคนจนได้

จากนั้นนักศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีการตอบสนองก็ถูกพวกสัตว์ประหลาดดูดจนแห้ง

แต่สิ่งที่ทำให้ลู่เฉินโล่งอกก็คือนักศิลปะการต่อสู้พวกนี้ค่อนข้างตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะมีสัตว์ประหลาดที่ฝ่าด่านมาได้ แต่พวกเขาก็แทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บ

“ติงต้าเฉิง ยิงปืนแม่เหล็กสูงหรือยัง พวกเรารั้งต่อไปไม่ไหวแล้ว สัตว์ประหลาดเยอะเกินไป!” ลู่เฉินตะโกนเข้าไปในช่องความถี่ของติงต้าเฉิง

ลู่เฉินผงะไปทั้งตัว นักศิลปะการต่อสู้ร้อยกว่าคนถือว่าเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ บ้าไปแล้ว ครั้งนี้มันเป็นการสูญเสียที่หนักหน่วงจริงๆ

หลังจากที่ลู่เฉินได้ยินที่เซียวจ้านพูด เขาก็ปรับไปที่ช่องลับส่วนตัวและตะโกนเสียงดัง “เราเคยเจอสัตว์ประหลาดที่นายพูดถึงแล้ว ถ้ามันตั้งตรงให้ยิงไปที่เหง้าของมัน ขอแค่เหง้ามันระเบิดเดี๋ยวมันก็ตาย”

“ทำไมไม่พูดตั้งแต่ทีแรกเล่า ทางนี้นักศิลปะการต่อสู้โดนสัตว์ประหลาดฆ่าตายไปห้าสิบกว่าคนแล้ว”

ตอนนี้ลู่เทียนสิงกล่าวด้วยน้ำเสียงตำหนิ

นักศิลปะการต่อสู้เหล่านี้เขาบ่มเพาะมากับมือ แม้ทั้งหมดจะมีกว่า 3000 คน แต่พวกเขาก็มีค่ามาก การสละชีพไปหนึ่งคนก็เท่ากับเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

“ผมพลาดเองที่ลืมบอกพวกคุณก่อนหน้านี้ ขอทุกคนยืนหยัดต่อไปอีก 20 นาที หลังจาก 20 นาทีปืนแม่เหล็กสูงที่ปล่อยจากยานอวกาศซี-หวั้งจะมาถึงดาวอังคาร พอถึงตอนนั้นพวกเราจะนั่งกระสวยอวกาศหนีไป”

ลู่เฉินยอมรับผิดด้วยตัวเอง

เขาพลาดไปแล้วจริงๆ

แม้เขาจะรีบร้อนไปแก้ไขปัญหาระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วงและคิดตกแล้ว แต่นี่ก็ถือเป็นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง

นักศิลปะการต่อสู้หนึ่งร้อยกว่าชีวิต

ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้ลู่เทียนสิงก็ได้คัดเลือกแต่กลุ่มนักศิลปะการต่อสู้ที่โดดเด่นมา เพียงพริบตาเดียวก็สังเวยชีวิตไปถึงหนึ่งร้อยกว่าชีวิต นี่แสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของสิ่งมีชีวิตต่างดาว

“พี่เฉิน แย่แล้ว สัตว์ประหลาดชนิดนั้นมาอีกแล้ว และยังมีอีกมากด้วย!”

ขณะนี้เสี่ยวจิงก็ได้พูดกับลู่เฉิน

ลู่เฉินวางอินเตอร์คอมแล้วหันกลับไป ห่างออกไปเพียง 1 กิโลเมตรจากด้านหน้า สัตว์ประหลาดระดับซูเปอร์ที่เหมือนดอกไม้ตูมหลายสิบตัวกำลังจู่โจมมาทางพวกเขาด้วยความรวดเร็ว

ในขณะนี้ทุกคนถึงกับหายใจไม่ออก