คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 57

บทที่ 57 หลี่เหวินกวง

“ใช่ รูปร่างของลู่เฉินเหมาะที่จะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จื่อเหิงหลังจากที่คุณไปทำงานแล้วให้จัดหาตำแหน่งรักษาความปลอดภัยให้กับลู่เฉินด้วย " หยูลี่ ยิ้ม

เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวจื่อเหิง และหยูลี่หลินอี้จุนก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย ถ้าจะหางานแค่ตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จะต้องให้ช่วยงั้นเหรอ？

นอกจากนี้แม้ว่าลู่เฉินจะเคยทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาก่อน แต่ตอนนี้เขาก็เป็นมหาเศรษฐี ถ้าไม่ใช่เพื่อความมั่นคงในหน้าที่การงาน ฉันก็คงไม่ให้เขาไปทำงานหรอก！

"โอเค ผมเคยทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ตองเจียมาก่อน ดังนั้นขอบคุณรองผู้จัดการเสี่ยวมากๆครับ"ลู่เฉินยิ้ม

“คุณ......คุณจะทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เทคโนโลยีอี้ฉี จริงๆหรือคะ?"หลินอี้จุนถามด้วยความตกใจ

“เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ไม่ได้แย่นักนี่ครับ ทุกอาชีพสุจริตล้วนมีเกียรติในตัวของมันเองใช่ไหม?”

หลินอี้จุนกลอกตามองไปที่ลู่เฉินเรื่องนี้เธอจะกลับไปเคลียกับเขาทันทีที่ถึงบ้านแน่ๆ

เธอเป็นถึงผู้อำนวยการฝ่ายขาย จะให้ลู่เฉินไปเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ยังไง？ แม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในบริษัทเดียวกัน แต่เจ้านายก็คนเดียวกันนี่นา！

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้ลู่เฉินเป็นมหาเศรษฐี ไม่ว่าเขาจะไม่ถือตัวแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ควรไปเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

"เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นอาหารมื้อนี้คุณเลี้ยงพวกเราก็แล้วกันนะคะ ฉันจะให้แฟนของฉันจัดการให้เรียบร้อย" หยูลี่มองไปที่ลู่เฉินอย่างติดตลก แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเงินไม่เท่าไหร่พวกนี้ แต่ถ้าให้ลู่เฉินเป็นคนจ่ายค่าอาหาร เธอคงจะสะใจไม่น้อย

“ไม่มีปัญหา คุณยังไม่ได้สั่งเหรอ?” ลู่เฉินพยักหน้าและถาม

"ยังค่ะ วันนี้พระเอกของงานคือหลี่เหวินกวงรอให้เขามาก่อนค่อยสั่งนะคะ" หยูลี่กล่าว

ขณะนั้นโทรศัพท์ของหยูลี่ก็ดังขึ้น หลังจากรับสายแล้วเธอก็เดินออกไปพาชายหนุ่มเข้ามาในไม่ช้า

ชายหนุ่มสูง 1.75 เมตร แต่งกายด้วยชุดทางการ มองอย่างไรก็ดูดีกว่าชุดลำลองของลู่เฉินมาก

ชายหนุ่มคนนี้คือหลี่เหวินกวงหัวหน้าส่วนของสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์

หลี่เหวินกวงขมวดคิ้วเมื่อเห็นหลินอี้จุนและลู่เฉินอยู่ที่นั่น

“คุณก็มาเหรอเนี่ย！”หลี่เหวินกวงมองไปที่ลู่เฉินและหลินอี้จุน

“ครับ” ลู่เฉินยิ้ม

"หัวหน้าหลี่คะ ได้ยินหยูลี่บอกว่าพวกเขาเชิญคุณมาทานอาหารค่ำที่นี่ ดังนั้นพวกเราจึงมาร่วมสนุกด้วย ฉันหวังว่าหัวหน้าหลี่จะไม่รังเกียจนะคะ"หลินอี้จุนยิ้มขึ้น

“แหม อี้จุนพูดอะไรขอคุณน่ะ คุณเห็นผมเป็นคนยังไงกัน” เขาพูดแล้วหัวเราะขึ้น เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่าทั้งสองจะอยู่ที่นี่ด้วย

ตอนที่เขาตามจีบหลินอี้จุนและพ่ายแพ้แก่ลู่เฉิน เขาจึงได้ไม่ชอบขี้หน้าลู่เฉินนัก

อย่างไรก็ตามหลี่เหวินกวงทำได้แค่เพียงเก็บความรู้สึกไว้ แม้ว่าเขาจะเกลียดใครก็ตามเขาก็จะไม่แสดงมันออกมา

"สั่งอาหารด้วยครับ" ลู่เฉินรีบสั่งอาหารทันทีที่หลี่เหวินกวงมาถึง เขารู้ดีว่าอาหารมื้อนี้คงจะกร่อย รีบกินรีบกลับจะดีกว่า

หลี่เหวินกวงมองไปที่ลู่เฉินด้วยความดูถูก เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมหลินอี้จุนถึงชอบลู่เฉิน

“อ้อ งานเลี้ยงรุ่นวันพรุ่งนี้มีคนบอกคุณสองคนหรือยังครับ？”หลี่เหวินกวงมองไปที่ลู่เฉินและถามขึ้น

การกลับมารวมตัวของเพื่อนในชั้นเรียนครั้งนี้ถูกเสนอโดยเขาและเขาเองเป็นเจ้าภาพ โดยเพื่อนคนอื่นๆคงไม่ได้อยากเชิญทั้งสองมาร่วมด้วย

แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้วเขาอยากให้หลินอี้จุนเสียใจที่เลือกลู่เฉินเป็นสามี

ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะชวนทั้งสองไปร่วมงานด้วย

ลู่เฉินมองออกถึงแผนของหลี่เหวินกวงจึงยิ้มและกล่าวว่า "ฟรีหรือเปล่า？ ถ้าฟรีก็ไป"

หลี่เหวินกวง หยูลี่และเสี่ยวจื่อเหิงต่างก็หัวเราะเยาะ พวกเขารู้ว่าลู่เฉินไม่มีหน้ามีตาในสังคม แต่คิดไม่ถึงว่าจะไร้ประโยชน์ถึงเพียงนี้

ลู่เฉินเห็นมองพวกเขาทั้งสามแล้วยิ้ม

หลินอี้จุนขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหน

"ไม่ต้องกังวล คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายแม้แต่บาทเดียว"หลี่เหวินกวงยิ้ม แต่ในใจเขารู้สึกดูถูกลู่เฉินอยู่

นี่คือผู้ชายคนที่เอาชนะเขาได้ในหลายปีก่อน？