คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 74

บทที่ 74 ภาพถังโป๋หู่ของแท้

ให้ตายสิ！！！

ข้างในยังมีอีกชั้นหนึ่ง

เมื่อลู่เฉินฉีกภาพนั้นออกมา ทุกคนก็มองเห็นว่าด้านในยังมีอีกชั้นหนึ่งถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี เมื่อภาพโบราณนั้นถูกปรากฏต่อหน้าสายตาผู้คนก็ทำให้พวกเขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

เฉพาะอย่างยิ่งหยูเจิ้งเทา เล่ยหมิงเฉาและหวงยาวจุนอาจารย์ทั้ง 3 คน พวกเขาคล้ายกับถูกมนต์สะกด สายตามองไปยังภาพนั้นโดยไม่อาจกระพริบตาได้ ขาทั้งสองก้าวเข้าไปโดยไม่รู้สึกตัว

“เสี่ยวลู่ เอามาให้ผมดูหน่อยได้ไหม？” หวงยาวจุนยื่นมือออกไปขอกับลู่เฉิน

“เชิญครับอาจารย์หวง” ลู่เฉินยื่นภาพนั้นส่งไปให้ด้วยความเคารพ

หวงยาวจุนรับภาพนั้นมาอย่างระมัดระวังยิ่ง สายตาของเขามองดูอย่างไม่กระพริบตาและสีหน้าปรากฏบางความรู้สึกที่แปลก ตลาดและอัศจรรย์ออกมา

หยูเจิ้งเทาและเล่ยหมิงเฉาเองก็รู้สึกชื่นชมกับรูปภาพนั้นยิ่งนัก

การแสดงออกของศาสตราจารย์ทั้งสามท่านนี้ แค่มองก็รู้ว่ารูปภาพนี้เป็นของจริงแน่นอน！

หลี่เหวินกวงและจ่าวเทียนหยู่รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากภาพนี้เป็นของแท้ขึ้นมาพวกเขาคงแทบกระอักเลือด

“เอ่อ......อาจารย์หยูนี่มันรูปอะไรกันครับ？” จ่าวเทียนหยู่เอ่ยถามด้วยความระมัดระวัง

บรรดาผู้คนทั้งหลายก็ต้องมองไปที่อาจารย์หยูด้วยความประหลาดใจ

หยูเจิ้งเทาไม่ได้พูดอะไรออกมาคล้ายกับว่ากำลังตกตะลึงในสิ่งที่เห็นอยู่

ผ่านไปเป็นเวลากว่าครึ่งนาที หยูเจิ้งเทาเบิกตากว้างแล้วหันกลับไปมองเล่ยหมิงเฉากับหวงยาวจุน

“ภาพนี้น่าจะเป็นภาพโบราณเจียงถิง ผลงานของถังโป๋หู่ไม่มีผิดเพี้ยนแน่” หวงยาวจุนมองไปยังทั้งสองแล้วเอ่ยออกมา

ผลงานของถังโป๋หู่ของแท้！

บรรดาผู้คนทั้งหลายต่างหน้าปากค้างและไม่กล้าพูดอะไรออกมา

หากเป็นผลงานของถังโป๋หู่จริงๆ หลินดาไห่ก็ได้กำไรไม่น้อยเลยทีเดียว

ผู้ที่สนใจในของสะสมล้วนรู้ดีว่าภาพนี้มีมูลค่ากว่า 40 ล้าน อีกทั้งยังไม่รู้จะซื้อได้ที่ไหน

หลินดาไห่ตื่นเต้นมาก เขาเดินออกมาชื่นชมผลงานนั้น แม้ว่าความสามารถของเขาจะไม่แข็งแกร่งเท่ากับอาจารย์ทั้งสาม แต่บัดนี้เขาเพียงแค่มองดูก็รับรู้ได้ถึงความน่าดึงดูด

“ผมขอดูอีกครั้งหนึ่งสิ” หยูเจิ้งเทารับรูปภาพไปจากหวงยาวจุนและพิจารณาดูอีกครั้งหนึ่ง

ผ่านไปหลายนาที ในที่สุดหยูเจิ้งเทาก็แสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา

ทำเอาผู้คนรอบข้างตกตะลึงไปตามกัน ในใจคิดว่าภาพนี้เป็นของแท้จริงๆใช่หรือไม่！

“ถูกต้องเป็นภาพโบราณเจียงถิงผลงานของถังโป๋หู่ของแท้ หากนำไปประมูลคาดว่าคงได้ราคาไม่ต่ำกว่า 40 ล้าน”หยูเจิ้งเทาพูดกับเล่ยหมิงเฉา

เล่ยหมิงเฉาพยักหน้าตอบรับและเอ่ยกลับไปว่า “นั่นสิ ตอนนี้ผลงานของถังโป๋หู่นับวันยิ่งน้อยขึ้นทุกทีๆอาจจะขายได้ถึง 50 ล้านเลยก็ว่าได้”

“ดาไห่ ยินดีด้วยนะเสียไปแสนห้ากลับได้ผลงานของแท้ของถังโป๋หู่มาไว้ในครอบครอง ลูกเขยของคุณนี่มีความสามารถเฉพาะด้านจริงๆ ผมเองยังต้องนับถือเลย” หวงยาวจุนยิ้มและพูดออกมาอย่างไม่เขินอาย

ในทางกลับกันแววตาของเขาชื่นชมลู่เฉินมากยิ่งนัก

ส่วนเล่ยหมิงเฉาและหยูเจิ้งเทาเพียงแต่แสดงความยินดีกับหลินดาไห่ แต่ไม่หันไปมองลู่เฉินแม้แต่น้อย

ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าลู่เฉินเป็นคนมีความสามารถเพียงใด แต่การกระทำของเขานั้นก็หักหน้าของพวกเขาทั้งสองจริงๆ

“ศาสตราจารย์ทั้งสามครับ รูปภาพนี้เป็นผลงานถังโป๋หู่จริงๆใช่ไหม？” หลินดาไห่ถามและตื่นเต้นจนมือสั่น

เงินทุนแสนห้าขายได้กำไรหลายสิบล้านเชียว

จะไม่ให้เขาตื่นเต้นได้อย่างไร？

หวงยาวจุนหัวเราะและตอบว่า “ถึงแม้พวกเราทั้งสามคนจะไม่ใช่ผู้ประเมินสินค้าที่ดีที่สุดในประเทศ แต่เรื่องของการจำแนกของปลอมของแท้ไม่ผิดอย่างแน่นอน”

บรรดาผู้คนทั้งหลายก็คิดเช่นนั้นพวกเขามองผิดไปจริงๆ

เพราะภายนอกของรูปภาพนั้นไม่ได้งดงามเท่าไหร่นัก นี่เป็นเรื่องจริงทำให้พวกเขามองไม่ออก

เพียงแต่ว่า......