คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 77

บทที่ 77 วังซิงจอมขี้ขลาด

เมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวของพ่อตา ลู่เฉินได้แต่ยิ้มเขาเดินตรงไปยังวังซิง

เขารู้ดีว่าการที่จะทำให้พ่อตาไม่หวาดกลัวและเชื่อใจเขา100%ได้นั้น จะต้องทำให้เขาเห็นว่าลู่เฉินไม่กลัววังซิง

เมื่อเห็นลู่เฉินเดินไปทางวังซิงด้วยตนเองเช่นนั้น ผู้คนทั้งหลายก็พากันตกตะลึง

เขากินยาไม่เขย่าขวดหรือไง？ วังซิงอุตส่าห์ไม่ติดใจเอาความเขาแล้ว แต่เขากลับเดินเข้าไปหาเรื่องด้วยตัวเอง

“ผมพนันได้เลยว่าเจ้านั่นเดินเข้าไปขอโทษวังซิงแน่นอน” เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นจ่าวเทียนหยู่ก็พูดออกมา

“ใช่ๆต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ” คนอื่นๆก็พากันเห็นด้วย

หลินดาไห่เองก็คิดว่าลู่เฉินเดินเข้าไปขอโทษวังซิงอีกครั้งหนึ่ง ไม่อย่างนั้นเขาจะเดินเข้าไปหาวังซิงเพื่ออะไร？

ในขณะที่ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขา ลู่เฉินก็เดินไปหยุดอยู่ต่อหน้าวังซิง

วังซิงมองดูลู่เฉินด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เมื่อสักครู่ลูกน้องของเขาได้ถูกลู่เฉินทำร้ายต่อยตีจนไม่มีชิ้นดี เรื่องนี้เขารู้ดี บอดี้การ์ดเหล่านั้นเขาได้คัดเลือกมาจากกองทหารเชียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นพวกผู้บริหารชั้นสูงที่มีความสามารถในการต่อสู้และออกรบ

คาดไม่ถึงว่าผู้มีความสามารถแข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งสี่คน จะไม่สามารถต่อสู้กับลู่เฉินแค่เพียงคนเดียวได้ ทำให้เขาโกรธจนแทบจะกระอักเลือด

“ยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ” วังซิงถามออกมาด้วยน้ำเสียงอาฆาตแค้น

เพี้ยะ！ เพี้ยะ！

ลู่เฉินไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาเดินขึ้นเข้าไปและตบหน้าวังซิงเข้าสองที

หะ！！！

เมื่อได้เห็นภาพนี้ทุกคนที่อยู่ในห้องล้วนเงียบสนิท คล้ายกับไม่มีแม้กระทั่งวิญญาณ

ไม่มีใครคาดคิดว่าลู่เฉินจะกล้าตบหน้าวังซิงต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้

พวกเขาเบิกตากว้างและแทบจะไม่กล้าแม้แต่หายใจ

แม้กระทั่งจั่วชิงเฉิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากที่นั่นก็ยังตกตะลึง

เขาเพิ่งเคยพบเห็นคนที่กล้าตบหน้าวังซิงต่อหน้าสาธารณชนแบบนี้เป็นคนแรก

ในเมื่อเขากล้าตบวังซิงต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ เขาคงคิดมาก่อนแล้วว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร

เพราะการกระทำเช่นนี้ไม่เพียงแต่ทำให้วังซิงต้องอับอายขายหน้า แต่เป็นการตบหน้าตระกูลวังทั้งตระกูล

เขาผู้นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

เพียงแต่ว่าถึงแม้จะมีเทคโนโลยีอี้ฉีอยู่เบื้องหลัง แต่เทคโนโลยีอี้ฉียังไม่มั่นคง เกรงว่าจะไม่สามารถต่อกรกับตระกูลวังที่ยิ่งใหญ่ได้

“ท่านจั่วครับ ลู่เฉินตายแน่ๆงานนี้” ตี๋ฟู่แอบกระซิบข้างหู

“อีกเดี๋ยวถ้าหากสถานการณ์บีบบังคับ ส่งกำลังคนมาช่วยลู่เฉินอย่างลับๆ” จั่วชิงเฉิงยิ้มออกมาที่มุมปากแล้วพูดเบาๆ

การที่เทคโนโลยีอี้ฉีและตระกูลวังต่อสู้กันเช่นนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการจะเห็น

ดังนั้นเขาจึงกำลังจัดเตรียมเชื้อเพลิงให้กองไฟ เขาต้องการให้ลู่เฉินและวังซิงเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

ทางด้านหลินดาไห่ขาอ่อนจนกระทั่งลงไปนั่งอยู่ที่พื้น

จบแล้ว......

จบเห่กัน！ ตายแน่ๆ！

เขาเป็นถึงคุณชายผู้สืบทอดสกุลของบ้านตระกูลวังเชียว ลู่เฉินกลับกล้าตบหน้าเขาต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้

หาเรื่องใส่ตัวแล้วไง！

“พ่อคะ ทำยังไงกันดีล่ะทีนี้ พี่เขยหาเรื่องใส่ตัวแบบนี้ทำให้พวกเราเดือดร้อนไปด้วยหรือเปล่าหรือนี่”หลินอี้เจียพยุงหลินดาไห่ขึ้นมา ในใจเธอตอนนี้ก็ไม่ต่างไปจากหลินดาไห่นัก

“ดาไห่ ทางที่ดีผมว่าคุณควรจะพาลูกสาวออกไปจากที่นี่ซะ ไม่อย่างนั้นพวกคุณก็คงจะต้องลำบากด้วย” หวงยาวจุนเอ่ยตักเตือนขึ้นมาด้วยท่าทีเคร่งเครียด

ลู่เฉินแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง เขาไม่อาจเข้าไปยุ่งได้ แต่กับหลินดาไห่ทั้งสองรู้จักกันมาหลายปีแล้ว เขาไม่อยากเห็นทั้งสองคนพ่อลูกต้องเดือดร้อนไปด้วย

ภายในใจของหลินดาไห่สับสน ขัดแย้งกันมาก เขาไม่อยากจากไปเช่นนี้แต่เมื่อนึกถึงความน่ากลัวของตระกูลวัง เขาก็จำเป็นจะต้องจากไป

แต่หากเขาทำเช่นนั้นก็ไม่ถูกต้องเท่าไหร่！

ลู่เฉินเป็นลูกเขยของเขา