คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 78

บทที่ 78 พวกก่อกวน

จั่วชิงเฉิงชี้ไปทางกล่องด้านหลังของเขาแล้วพูดว่า “ขอเรียนทุกท่านตามตรงว่าในหินเหล่านี้ด้านในมีอัญมณีซ่อนอยู่ทุกก้อน เพียงแต่ไม่รู้ว่าน้ำหนักหรือคุณภาพเป็นเช่นไรเท่านั้น เกมของเราก็คือให้ผู้ท้าพนันสองคนเลือกหินมาก้อนหนึ่ง แล้วดูว่าของใคร เมื่อเปิดออกมาจะมีคุณภาพดีที่สุด อีกทั้งใครสามารถกำหนดประเภทและน้ำหนักของอัญมณีด้านในได้ใกล้เคียงที่สุด ถือว่าเป็นผู้ชนะ อัญมณีทั้งสองก้อนจะกลายเป็นของผู้ชนะไปโดยปริยาย”

“จำนวนเงินพนันแต่ละครั้งไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้าน”

เกมนี้มีความท้าทายมากเหมาะสำหรับพวกชอบพนันยิ่งนัก ทุกคนมองออกว่าภายในหินนั้นไม่มีอัญมณีล้ำค่า ถึงมีก็คงไม่มากนัก

ดูจากสถานการณ์แล้วหนึ่งรอบพนันด้วยเงินรางวัลมูลค่าหนึ่งล้าน จั่วชิงเฉิงน่าจะได้กำไรไม่ต่ำกว่าสองแสนเป็นการค้ากำไรที่ได้ผลตอบแทนดีนัก วันนี้ใครที่ได้อัญมณีล้ำค่าไปก็นับว่าเป็นบุญของเขา

อีกทั้งบรรดาพ่อค้าอัญมณีเครื่องประดับต่างๆเหล่านี้ พวกเขาจะพนันเพียงแค่หนึ่งล้านอย่างนั้นหรือ？

“โอเค ตกลงตามนั้น ขอผมก่อนสิบล้าน ใครจะเล่นกับผมบ้าง？” ชายหัวโล้นคนหนึ่งมองมาทางผู้เข้าร่วมงาน มองก็รู้ว่าเขาผู้นี้ชอบเล่นการพนัน

“ได้เลย ผมพนันกับคุณ” พ่อค้าร้านเพชรพลอยคนหนึ่งเมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้า เขาจึงได้ก้าวออกมา

ผู้คนทั้งหลายต่างมองด้วยความตื่นเต้น พวกเขาอยากรู้นักว่าในรอบแรกจะมีสิ่งใดออกมา

จั่วชิงเฉิงจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพเรียบร้อย จากนั้นให้เจ้าหน้าที่นำโต๊ะมาวางไว้สองตัว อีกทั้งอุปกรณ์ในการประเมินคุณค่า

“พวกท่านทั้งสองจำเป็นต้องหาอาจารย์เพื่อช่วยประเมินหรือไม่？ ค่าตอบแทนครั้งละหนึ่งแสน ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ” จั่วชิงเฉิงทำการโปรโมทผู้ประเมินคุณค่าทางอัญมณีที่เขาเชิญมา

แม้เขาจะจ่ายตอบแทนไปเรียบร้อยแล้ว แต่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าอาจารย์ทั้งหลายจะมีค่าตอบแทนเพิ่มเติม

“ผมขอหนึ่งคน” พ่อค้าร้านเพชรพลอยครุ่นคิดชั่วครู่แล้วเอ่ยออกมา

“ได้ครับสี่ท่านนี้เป็นปรมาจารย์ที่พวกเรา กลุ่มเครื่องประดับ หยุนเฟย เชิญมาให้การประเมินในครั้งนี้ แน่นอนว่าการพนันอัญมณีก็ต้องอาศัยโชคของพวกคุณด้วย ต่อให้เป็นปรมาจารย์เก่งกาจขนาดไหนก็ไม่สามารถเดาได้ถึงส่วนประกอบของอัญมณีที่อยู่ภายในได้อย่างแน่ชัด พวกเขาทําได้เพียงแค่คาดเดา ดังนั้นหากพ่ายแพ้ก็ไม่ควรจะโทษผู้ช่วยประเมิณ เราต้องรู้แพ้รู้ชนะ หากท่านทั้งสองตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ทั้งสี่ท่านขอเชิญเลือกได้เลย” จั่วชิงเฉิงกล่าว

บรรดาผู้ชมต่างพยักหน้า พวกเขาเห็นด้วยกับคำพูดของจั่วชิงเฉิง เนื่องจากการพนันหินอัญมณีเช่นนี้ใครแพ้ก็ไม่ควรจะโวยวายทั้งสิ้น

“โอเค อาจารย์ท่านนี้ผมขอเชิญให้ขึ้นมาช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ หากเราชนะผมจะให้เงินค่าตอบแทนคุณสองแสน” เถ้าแก่ร้านเพชรพลอยพยักหน้าแล้วชี้ไปยังอาจารย์ด้านขวาสุด

เมื่อเห็นเถ้าแก่ร้านเพชรพลอยเชิญปรมาจารย์ขึ้นมาช่วยดู ชายหัวโล้นผู้นั้นก็ไม่ยอมแพ้ เขาเลือกอาจารย์ขึ้นมาท่านหนึ่งเช่นกัน “ท่านปรมาจารย์ครับ ถ้าพวกเราชนะผมจะให้ค่าตอบแทนห้าแสน” ชายหัวโล้นผู้นั้นเอ่ยออกมาด้วยท่าทางมั่นใจ

เจ้าของร้านเพชรพลอยเลิกคิ้วขึ้น หากเป็นอย่างนี้ค่าตอบแทนที่อาจารย์ทั้งสองคนจะได้รับก็ต่างกันมากเสียเหลือเกิน

จั่วชิงเฉิงก็รู้สึกว่ามีเหตุผลเพียงพอจึงได้เอ่ยกติกาเพิ่มเติมว่า “ค่าตอบแทนที่ชำระให้กับปรมาจารย์นั้นต้องไม่เกินห้าแสน หากพนันในราคาต่ำกว่าสิบล้าน จะให้ค่าตอบแทนได้ไม่เกินสองแสน

การตั้งกฎกติกาขึ้นมาเช่นนี้เป็นการป้องกันไม่ให้ปรมาจารย์ทั้งสองคนทุจริต

เจ้าของร้านเพชรพลอยพยักหน้า ถ้าเขาชนะจะให้ค่าประมูลราคาเพิ่มขึ้นเป็นห้าแสน แต่หากแพ้ก็ได้แค่เพียงหนึ่งแสน

พวกเขาทั้งสองแลกเงินที่ใช้สำหรับในการพนัน จากนั้นนำไปมอบให้เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบ

หลังจากนั้นอาจารย์ทั้งสองคนก็ได้เลือกหินมาคนละหนึ่งก้อน เขาหยิบขึ้นมาเขย่า วัดน้ำหนัก ดูด้วยตาจากนั้นใช้นิ้วเคาะ ต่อด้วยรูปสัมผัสภายนอก

พวกเขาพิจารณาอยู่นานถึงสองนาทีเต็ม ปรมาจารย์ฝั่งพ่อค้าเพชรพลอยจึงพูดออกมาว่า “ภายในนี้เป็นDiamondน้ำหนักประมาณ 500 กรัม”

Diamond นั้นไม่มีค่ามากมายนัก แต่พวกเขาพนันกันด้วยน้ำหนักและประเภทดังนั้นจึงไม่รู้ว่าจะแพ้หรือชนะ

เมื่อปรมาจารย์พูดจบลงก็มีเจ้าหน้าที่มาหยิบหินในมือของเขาแล้วผ่าออกแก่ผู้คนทุกท่าน