บทที่ 94 หวังซินท้าพนันลู่เฉิน
3, 4, 6
13แต้ม
เจ้ามือชนะ!
"ไอ่น้อง รอบนี้นายอีกนิดเดียวเอง" เจ้ามือโยนชิป 90 ล้านชิปของเขาด้วยความตื่นเต้นแทบจะหัวเราะจากหูถึงหู
คนอื่น ๆ ก็อิจฉาจนตาร้อน
เก้าสิบล้าน.
แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะฐานะร่ำรวย แต่เงิน 90 ล้านก็เป็นเงินมหาศาลสำหรับพวกเขา
ลู่เฉินยิ้มจาง ๆ ยืนขึ้นพร้อมที่จะจากไป
หัวใจของหลินต้าฮายรู้สึกเลือดปลิดออก เขารู้สึกคิดผิดที่มางานของวันเกิดของอาจารย์เฉิน
ครอบครัวเดียวที่สูญเสียมากกว่า 130 ล้านในเวลาแค่นี้ นี่คือการตกนรกทั้งเป็น
"พอแล้วพอแล้ว ไปกันเถอะอาจารย์เฉิน ไม่จำเป็นต้องรอกินแล้ว" หลินต้าฮายถอนหายใจยาวด้วยความรู้สึกที่ไม่มีอะไรเลย
จะพูดยังไงดีล่ะเงินสามสิบล้านเหรียญเหล่านี้ก็ไม่ใช่เงินที่พวกเขาได้มาเอง คนหนึ่งคอหวย อีกคนก็ได้รูปโบราณ ถ้าพูดในอีกแง่หนึ่งคือ ทั้งหมดนี้เพื่ออะไรและถ้าคุณสูญเสียคุณก็แค่เสียมันไป
หลินต้าฮายรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อคิดแบบนี้
แต่ความรู้สึกของการตกนรกทั้งเป็นอย่างกะทันหันนี้ยังคงทำให้เขายอมรับยาก
หลินยี่จยารู้กสึกช็อคมากเพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปครอบครัวของเธอจะกลับคืนสู่ครอบครัวเล็กๆที่มีฐานะเหมือนเดิมแบบ แต่ก่อนเธอมีความสุขกับชีวิตที่ร่ำรวยเพียงไม่กี่วันเอง
นั้นเป็นอะไรที่ดีและสบายมาก
แต่ตอนนี้เธอกลับมาเป็นแบบเดิมอีกครั้งและเธอไม่สามารถยอมรับจริงนี้ได้
"นาย นาย นายหมดตัวแน่!" หวังเซียชี้ไปที่ลู่เฉิน
ลู่เฉินยิ้มเยาะ เหตุผลที่เขาสูญเสียเงิน 90 ล้านไปคือการทำลายความคิดของหวังเซียเกี่ยวกับพนันเพื่อหาเงิน
หวังเซียรู้ว่าเขาได้รับรางวัล 100 ล้าน ยังไงเขาต้องเอาเงินจากหลินยี่จยาเพื่อมาพนันต่อแน่นอน แต่เขาตั้งใจที่จะเสีย 90ล้านนี้ เพื่อให้หวังเซียตายใจและจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก
"สิบล้านสุดท้ายรีบเปลี่ยนเป็นชิปมาให้ฉัน!" หวังเซียกล่าวโดยไม่ยอมแพ้
"อยู่ที่หลินยี่จยา ไปเอากับเธอสิ" ลู่เฉินพูดเบา ๆ
"นายบ้าไปแล้วหรอ แกหมดตัวแล้ว แกยังต้องการให้ตระกูลหลินของฉันพังพินาศหรอ?" เมื่อหลินต้าฮายได้ยินว่าหวังเซียต้องใช้เงินสิบล้านก้อนสุดท้ายของลู่เฉินในการพนัน พร้อมกับตบไปที่หน้าของหวังเซียด้วยความโกรธ
หวังเซียตกใจ แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร
นอกจากนี้ยังอาจเป็นได้ว่าการตบหน้าของหลินต้าฮาย ทำให้เธอสงบลงชั่วคราว
หวังเซียมองไปที่ลู่เฉินและเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ
หลินต้าฮายและหลินยี่จยาก็ตามออกไป
ในตอนนี้
อารมณ์ของครอบครัวทั้งสามไม่สู้ดี
เมื่อเห็นครอบครัวของหลินต้าฮายออกไป ลู่เฉินในใจก็รู้สึกซับซ้อน แต่เขาก็ไม่เสียใจ
คนอย่างหวังเซียที่ไม่มีทักษะในการเล่นการพนันและถ้ายังคงปฏิเสธที่จะยอมรับการพนัน พวกเขาอาจจะจะต้องเสียอีกไม่ช้าก็เร็ว
"ลู่เฉิน คุณรวยไม่ใช่เหรอ มาพนันกับฉันสิ" ขณะที่ลู่เฉินกำลังจะออกจากคาสิโนจู่ๆก็หยุด
ลู่เฉินมองกลับไป หวังซิงเป็นคนเรียกเขา
ในช่วงเวลานี้ตระกูลหวังมีปัญหาตลอด และไม่มีเวลามาจัดการกับลู่เฉินฟรอก
แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาลืมความแค้นที่มีต่อลู่เฉิน
ลู่เฉินขอยกเลิกกับหวังเหวินเซียก่อน ให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงกับส่วนล่างก่อน จากนั้นทำให้กลายเป็นขันทีทันที
จากนั้นในงานเทศกาลโบราณที่จัดโดยบ้านโจว ในงานลู่เฉินตบหวังซิงสองครั้งอย่างแรง ทำให้ตระกูลหวังขายหน้า
เพียงแค่เห็นว่าทักษะการพนันของลู่เฉินนั้นแย่มากและเขาสูญเสีย 90 ล้านในครั้งเดียว หวังซินคิดอย่างรอบคอบ
เขารู้ว่าลู่เฉินมีเงินมากอย่างน้อยก็ไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันล้าน
แม้ว่าเขาจะได้รับเงินเพียงหนึ่งร้อยล้านจากลู่เฉิน แต่เขาก็จะรู้สึกสบายใจมาก
ลู่เฉินหันกลับไปที่หวังซิงเลิกหยักคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้ม: "โอเค ถ้านายชอบ ฉันจะเล่นกับนายเอง"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์