คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 98

บทที่ 98 อวดเก่ง

“อวดเก่งอย่างนั้นเหรอ？”

ลู่เฉินหัวเราะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแล้วพูดออกไปว่า “ถ้าวันนี้เฉินกวงซิงไม่ออกมาอธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจน ผมจะรื้อสวนว่านโส้ของพวกคุณซะ”

“ปากเก่งมากจริง กล้าจะรื้อสวนว่านโส้ของพวกเรา อยากจะรู้นักว่าจะมีความสามารถขนาดไหน”

ในขณะนั้นเองสาวงามสองคนเดินออกมา หนึ่งในนั้นท่าทางเย็นชา

“คุณหนูที่สอง”

เมื่อเฉินซานมองเห็นสตรีผู้นั้นก็โค้งคำนับให้ความเคารพเธอ

ลู่เฉินมองไปยังเธอ ผู้หญิงสองคนนี้ก็คือคนที่เขาเจอตอนจอดรถนั่นเอง

และพวกเธอก็คือคุณหนูของบ้านตระกูลเฉิน เฉินเสี่ยวปิงและหลี่ชุน

แท้จริงแล้วทั้งสองคนนี้ได้รับมอบหมายให้ออกมารับลู่เฉิน เพียงแต่ว่าลูกสาวของเฉินกวงซิงชื่อว่าเฉินจือหรานกำลังรับโทรศัพท์อยู่ด้านใน เฉินเสี่ยวปิงและหลี่ชุนจึงออกมาก่อน

“เป็นแกเองเหรอ？” เมื่อเห็นลู่เฉิน เฉินเสี่ยวปิงก็ตกใจและมองด้วยสายตาดูถูก

เธอทั้งสองคนเห็นกับตาตัวเองว่าลู่เฉินขับออดี้เพียงคันละไม่กี่บาทมา

ในสายตาของคุณหนูทั้งสองนั้น ขับรถคันละแค่ไม่กี่แสนก็ไม่ต่างอะไรกับพวกกระจอก

“ไอ้กระจอก แกตายแน่ กล้าลงไม้ลงมือกับบอดี้การ์ดบ้านตระกูลเฉิน วันนี้คุณหนูสองออกมาแล้ว ถ้าไม่ตายก็คงปางตาย” วังซิงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

สำหรับสายตาของผู้คนทั่วไปนั้นวังซิงเป็นเพียงคนธรรมดาที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณชายผู้สำราญเอาแต่ใจ

แต่สำหรับคุณหนูที่สอง ของบ้านตระกูลเฉินอย่างเฉินเสี่ยวปิงนั้น

ในสายตาของคุณชายทั้งหลายเธอไม่ต่างไปกับมัจจุราช

การที่ทำให้เธอโกรธแน่นอนว่าตายไม่ดีแน่

เมื่อ 2 ปีก่อนมีทายาทเศรษฐีคนหนึ่งอยากจะจีบเฉินเสี่ยวปิง เพียงแต่เขาพูดจาไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงทำให้เฉินเสี่ยวปิงเตะเขาเข้าอย่างแรงจนเกือบจะกลายเป็นขันทีเข้าเสียแล้ว

มองออกว่าเฉินเสี่ยวปิงโหดร้ายและเด็ดขาดเพียงใด

“ก็แค่คนกระจอกคนหนึ่งที่ไม่รู้จักฐานะของตัวเอง กล้ามาแตะต้องทำร้ายบอดี้การ์ดของบ้านตระกูลเฉิน วันนี้แกตายไม่ดีแน่”เฉินซานหัวเราะแล้วมองไปยังลู่เฉิน จากนั้นหันกลับมารายงานเฉินเสี่ยวปิงว่า “คุณหนูครับ เจ้ากระจอกนี่ไม่เพียงแต่บอกว่าจะรู้ว่าจะรื้อสวนว่านโส้ของพวกเราอีกทั้งยังทำร้ายร่างกายบอดี้การ์ดด้วย มันช่างหยิ่งผยองเหลือเกิน เขาไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเลย！”

“รนหาเรื่อง！” เฉินเสี่ยวปิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เธอเดินหน้าเข้าไปใกล้ลู่เฉิน

คุณท่านบ้านตระกูลเฉิน เฉินหยาง ได้วางมือจากการจัดระเบียบในตระกูลมา 20 กว่าปีแล้ว เขาสนใจเรื่องของการนั่งสมาธิบำรุงเพ็ญ อีกทั้งยังเปิดศูนย์ฝึกกังฟูอีกด้วย ดังนั้นลูกหลานของตระกูลเฉินล้วนได้ฝึกฝนวิทยายุทธมาจากเขาบ้างเล็กน้อย

ถึงแม้เฉินเสี่ยวปิงและหลี่ชุนจะเป็นหลานสาวของเขาก็ตาม แต่ทักษะการต่อสู้ของพวกเธอไม่ได้ต่างไปจากผู้ชายเลย

เฉินเสี่ยวปิงเรียนรู้ทักษะกังฟูกับคุณปู่มาหลายปี ซึ่งเธอไม่เห็นผู้ชายใดในสายตา และบัดนี้ลู่เฉินในสายตาเธอก็เป็นเพียงแค่ไอ้กระจอกคนหนึ่ง

เมื่อเห็นเฉินเสี่ยวปิงกำลังจะลงไม้ลงมือ แขกคนอื่นๆก็พากันตกตะลึงแต่เฉินซานกลับมีสีหน้าที่ตื่นเต้น

เนื่องจากเขารู้ดีว่าหากคุณหนูที่สองออกมือด้วยตัวเอง ถ้าลู่เฉินไม่โดนทำร้ายร่างกายเสียจนพิการก็คงปางตาย

“ไอ้กระจอกแกเสร็จแน่ๆ”

เฉินซานหัวเราะเยาะเย้ยลู่เฉิน

เมื่อลู่เฉินเห็นเฉินเสี่ยวปิงจะลงไม้ลงมือ ตาเขาก็เป็นประกาย เนื่องจากเขาเองรู้ดีว่าเฉินเสี่ยวปิงเป็นคนที่มีฝีไม้ลายมือ คนธรรมดาทั่วไปสู้เธอไม่ได้

แต่เขาก็ไม่ได้นำมันมาใส่ใจ เมื่อเฉินเสี่ยวปิงเดินหน้าเข้ามาและหยุดต่อหน้าเขา เขาก็ปัดใบมีดพกไปตัดลงบนน่องของเฉินเสี่ยวปิงเข้าอย่างจัง

“โอ๊ย！”

เฉินเสี่ยวปิงสัมผัสได้ถึงความเจ็บ เธอรีบถอยหลังออกมาตามสัญชาตญาณแล้วเอามือจับน่องของเธอไว้