คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 18

Chapter 18 ซ่านไปถึงทรวงใน

“ข้าไม่เคยต้องการหญิงคนใดนอกจากเจ้าอิงเอ๋อร์”

เขายังคงเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะจับเรียวขาทั้งสองข้างของนางรวบเข้าหากัน ดันให้ปลายเท้าชี้ขึ้นฟ้า เผยให้เห็นเครื่องเพศอวบอูมฉ่ำแฉะเต็มสองตา

เขาก้มลงใช้ปลายลิ้นเลียความอวบอิ่มนั้นจนฉานอิงถึงกับหวีดร้องออกมาด้วยความซ่านเสียว

“อ๊า!”

นางบิดเร่าสะท้าน ส่ายสะบัดใบหน้าแรงๆ จนแทบผวาก่อนที่เขาจะจับเรียวขาทั้งสองข้างรวบชิดแล้วพาดวางไปทางด้านซ้าย จนนางอยู่ในท่านอนหงายป้ายขาทั้งสองไปทางหนึ่ง ซึ่งท่านี้ยังคงเปิดเปลือยกลีบอวบอูมและร่องแฉะให้ปรากฏแก่สองตาของสามีเช่นเคย

“งดงาม”

จือหยวนรำพันเสียงพร่า ก่อนจะจับท่อนเอ็นยาวใหญ่แล้วถอกมันด้วยมือหนาไปมาจนมันยิ่งขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น...

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ใจหนึ่งนั้นคัดค้านอยากจะร้องท้วงหาคำสัญญาที่เขาเคยบอกว่าจะไม่ล่วงเกิน ทว่าอีกใจนั้นกลับกระสันอยากจนตัวสั่น อยากให้เขาทิ่มแทงเข้ามาในกายนาง สอดประสานกระแทกกระทั้นก่อเกิดความเสียวซ่านให้สาสมกับไฟราคะที่กำลังแผดเผานางจนแทบไหม้เป็นจุณ

ความคิดฟุ้งซ่านสะดุดกึก แปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวามไหวจนกระเส่ากังวาน

“อะ...อา อาห์”

เขาจับปลายหัวหยักถูไถบริเวณรูสวาทที่ฉ่ำเยิ้ม ถูไถ ถูไถ แล้วดุนดันราวกับจะเสียบแทงเข้าไปแต่ก็ชักออกแล้วถูไถไปมาจนหัวใจของฉานอิงกระตุกแรงเต้นไม่เป็นจังหวะ

แล้วโดยที่นางไม่ทันตั้งตัวเขาก็สอดท่อนเอ็นเข้ามา... สอดเข้ามาระหว่างกลีบอวบอูมและต้นขาที่แนบชิด ก่อนจะเริ่มกระเด้าเอวสอบเป็นจังหวะเนิบช้า

เขารักษาสัญญา... แต่ทำไมนางถึงรู้สึกเสียดายกันเล่า บ้าจริง! ข้าช่างไร้ยางอาย!

ใบหน้าของอู่ฉานอิงแดงก่ำ เขินอายกับความคิดลามกของตนอยู่เพียงเสี้ยวอึดใจก็ต้องเผยอริมฝีปากครางเสียงหลงเมื่อเขาถูไถท่อนเอ็นเสียดไปกับต้นขาและเมล็ดสวาท

“อื้อ อื้อ อะ...อะ...อาห์”

มือหนากร้านจับสะโพกที่ตะแคงข้างหนึ่งของนางเอาไว้แล้วบีบเฟ้นจนเป็นริ้วแดงขณะที่เอวสอบของเขายังคงอัดกระแทกเข้ามาไม่หยุด

หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความร้อนของท่อนเอ็นที่เสียดสีอยู่บริเวณปากทางรัก ยิ่งเขาเบียดเสียดกระแทกกระทั้นเข้ามามากเท่าไหร่ หยาดน้ำใสภายในร่องเสียวของนางก็ยิ่งไหลเยิ้มเคลือบท่อนเอ็นจนฉ่ำแฉะไปหมด

“ข้าต้องการเจ้าเหลือเกินอิงเอ๋อร์”

เขาโน้มใบหน้าลงมาบดจูบริมฝีปากของภรรยาสาวอย่างดุดัน ปากจูบ ท่อนล่างกระแทกจนร่างเล็กคล้ายกับถูกเขย่าแรงส่งผลให้ทรวงอกสล้างกระเพื่อมไหว

พูดพลางก้มลงจุมพิตที่หน้าผากแผ่วเบา ก่อนจะจับร่างของหญิงสาวให้ลุกนั่ง แม้นางจะเปลือยเปล่าอยู่ภายในห้องครัวที่แน่นขนัดไปด้วยข้าวของเครื่องใช้แต่นั่นไม่อาจทำให้ความงามของนางลดน้อยลงแม้กระผีกริ้น มิหนำซ้ำยังทำให้ท่อนทวนที่เพิ่งปลดปล่อยสารน้ำจนอ่อนแรงไปเมื่อสักครู่กลับมาผงาดได้อีกครั้งอย่างน่าหงุดหงิด

อู่ฉานอิงอดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองท่อนเอ็นอุ่นที่ชูผงาดอยู่กึ่งกลางหว่างขาของผู้เป็นสามี แต่เพียงครู่เดียวนางก็รีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความกระดากอาย

เขางดงามราวกับรูปสลัก และหน้าด้านหน้าทนไร้ซึ่งยางอาย ดูเอาเถอะยืนจังก้าเปลือยเปล่าโดยไม่มีความกระดากเลยสักนิด ผิดจากนางที่ต้องปกปิดทั้งบนและล่างด้วยฝ่ามือเป็นพัลวัน

จือหยวนทอดอารมณ์ยืนมองภรรยาอยู่เนิ่นนาน มองใบหน้าแดงก่ำสลับซีดขาวของนางด้วยความเอ็นดู อยากจะโอ้โลมนางมิรู้หน่าย แต่ดูท่าแล้วจะไม่ได้เพราะสาวใช้จำเป็นต้องใช้พื้นที่ภายในครัวเพื่อปรุงอาหารมื้อเย็นให้แก่คนทั้งบ้าน

ดังนั้นเขาจึงบรรจงเก็บเสื้อผ้าบนพื้นครัวมาสวมใส่ให้ภรรยา

“ส่งมา! ข้าจะใส่เอง!”

นางยื่นมือมาหมายจะคว้าอาภรณ์ไปจากมือเขา ทว่าเขากลับยกขึ้นสูงเหนือศีรษะ จึงทำให้ฉานอิงต้องยื้อแย่ง เขย่งปลายเท้าก่อนจะกระโดดคว้าเสื้อผ้า

และนั่นทำให้จือหยวนยิ่งอารมณ์ดีขึ้นไปอีกหลายส่วน เพราะทุกครั้งที่นางกระโดดทรวงอกก็ยิ่งกระเพื่อมไหว ยอดอกสีชมพูอิ่มขยับขึ้นลงไปพร้อมๆ กับเจ้าก้อนกลมยิ่งเร้าอารมณ์เขาจึงทำให้แก่นกายชี้เหยียดไปเบื้องหน้า

จังหวะที่ฉานอิงทิ้งตัวลงบนพื้น หน้าขาของนางก็ครูดไปกับแท่งเอ็นจนทำให้นางถึงกับเผลอร้องอุทานออกมา