คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 26

ชายหนุ่มขับรถมาเรื่อยๆ เขาได้ออกจากกรุงเทพฯมาและมุ่งหน้าไปที่ที่หนึ่ง

ตอนนี้ก็ค่ำมืดมาก คาดว่ากว่าจะไปถึงที่นั่นก็คงเกือบเที่ยงคืน แต่เขาก็ไม่ได้หยุดพักที่ไหน ยังขับรถไปที่ที่คิดว่าเธอจะอยู่..ยังไงต้องตามหาเธอให้เจอ

สุขายะคิดว่าจะมาถึงก่อนเที่ยงคืน แต่ไม่ใช่เลย ปาเข้าไปตีสองแล้ว รถคันหรูได้เลี้ยวเข้าไปซอยเล็กๆ ที่เขาเคยเข้าไปกับเธอครั้งก่อน..มองไปดูป้ายรีสอร์ทนั้นยังอยู่ที่เดิม เขาก็เลยนึกขำ สงสัยลุงยังไม่ได้ออกมาเก็บ หรือออกมาแล้วแต่ลืมเก็บอีกตามเคย

รถมุ่งตรงเข้าไปในซอยแคบ แต่เขาก็ไม่ได้กลัวเพราะรู้ดีว่าซอยนี้จะไปสิ้นสุดที่ไหน

สุขายะหยุดรถไว้ตรงที่เคยติดหล่ม แล้วก็หยิบเอากระเป๋าสัมภาระที่จำเป็นเดินเท้าเข้าไป

เข้ามาเพียงไม่นานก็เห็นกระท่อม หลังที่เขาเคยพาเธอมานอน และตอนนี้ก็ใกล้รุ่งสางมากแล้ว

"ใครมาน่ะพ่อ" ป้าได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาก็รู้สึกตัว นางก็เลยปลุกสามีที่นอนอยู่ข้างกาย

"ใครวะ" เสียงลุงตะโกนออกมาถามคนที่เพิ่งจะเดินมายืนที่หน้ากระท่อม

"ผมเองครับลุง" ชายหนุ่มดีใจมากที่เห็นป้ากับลุงนอนอยู่ด้านนอก แสดงว่าด้านในต้องมีคนนอน เขาภาวนาให้เป็นเธอ

"พ่อหนุ่มเองเหรอ" ลุงกับป้ารีบลงมาต้อนรับ

"สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า" สุขายะยกมือขึ้นไหว้

"มาตามหาเมียล่ะสิเรา"

"เธอมาที่นี่ใช่ไหมครับ"

"อยู่ในห้อง"

น้ำตาแทบจะร่วงเมื่อรู้ว่าเธออยู่ที่นี่จริง ๆ ถ้าไม่เจอเธอที่นี่ เขาก็ไม่รู้แล้วว่าจะไปตามหาที่ไหน

"ทะเลาะกันมาเหรอ" ป้าแอบกระซิบถามสุขายะเบา ๆ เพราะตอนที่เห็นพิมพ์ญาดาป้าก็ได้ถามแล้วแต่เธอไม่ยอมตอบ บอกแค่ว่าคิดถึงก็เลยมาหา

"ครับ" เขาตอบไปตามความจริง

"พอดีเลย ฟ้าสว่างแล้วป้ากับลุงจะออกไปหากับข้าวก่อนนะ เดี๋ยวสายๆ จะกลับเข้ามา" ที่จริงป้ากับลุงเปิดโอกาสให้ทั้งสองคนได้ปรับความเข้าใจกัน

แอด~ แอด~ เสียงฝีเท้าคนตัวโตเดินขึ้นกระท่อม ขนาดย่องสุดแล้ว แต่ยังมีเสียงให้ได้ยิน

แกร้ก! มือหนาเปิดประตูเข้าไปด้านในได้อย่างง่ายดาย เพราะไม่มีที่ให้ล็อก

"ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน ผมก็จะตามหาคุณให้เจอพิมพ์ญาดา" สุขายะค่อย ๆ วางสัมภาระลงอีกฝั่งหนึ่ง แล้วเขาก็ค่อยๆ เอนกายลงนอนข้างคนตัวเล็ก เพราะทำแรงไม่ได้ถ้าตื่นมาคงโวยวายแน่

เขาเหนื่อยกับการเดินทาง หัวถึงหมอนหลับเป็นตาย

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

"ใคร!?" พิมพ์ญาดาตกใจเธอกำลังจะลุกขึ้น แต่มือไปโดนตัวใครบางคนที่นอนอยู่ด้านข้าง

"คุณ!!" หญิงสาวถอยหลังออกห่างโดยอัตโนมัติ เมื่อรู้ว่าผู้ชายที่นอนหลับอยู่ตอนนี้คือใคร

พอตั้งตัวได้พิมพ์ญาดาก็ค่อยๆ ชะโงกหน้ามองเขาแบบเต็มตา

"คุณมาทำไม คุณรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่" หญิงสาวพูดคนเดียวเบา ๆ

"คุณตามฉันมาทำไม" ที่จริงเธอมาเพื่อที่จะตัดใจ ถ้าได้กลับไปอีกครั้งเธอจะเซ็นใบหย่าให้เขา

ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้น พิมพ์ญาดาไม่ทันระวังตัว คนที่กำลังนอนหลับอยู่ได้ลืมตาขึ้นมา สายตาของทั้งสองสบกันเข้า