คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 23

พอได้ยินสิ่งที่ชมพู่พูดออกมา สายตางามที่เจือปนไปด้วยน้ำตาคู่นั้น ได้ตวัดมองกลับมาที่ชายหนุ่มร่างสูง ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้า

"เรื่องมันเป็นแบบนี้เองเหรอคะ ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงฉันก็ยกชัยชนะให้คุณไปแล้ว คุณจะย่ำยีมันยังไงก็เชิญ" ความรู้สึกที่ถูกตบหน้ากลางสี่แยกไฟแดง มันยังน้อยกว่าความรู้สึกตอนนี้ของเธอ ไม่ใช่แค่ถูกตบแล้วล่ะ คิดว่าสิบล้อเบรกแตกวิ่งมาเหยียบทับซ้ำมากกว่า

"พิมพ์ญาดา" ทำไมเห็นท่าทางของเธอแบบนั้น เขาถึงรู้สึกใจไม่ดี ถ้าเป็นแต่ก่อนคงสะใจมาก ที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เธอจะได้ไปจากชีวิตของเขาสักที แต่ทำไมตอนนี้ ถึงเป็นห่วงความรู้สึกของเธอนัก

"ฉันขอตัวออกไปทำงานก่อนนะคะ" จะอยู่ต่อไปทำไมให้เขาเหยียบย่ำ หญิงสาวพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด

"เดี๋ยวก่อนสิ" มือหนาเอื้อมไปฉุดคนตัวเล็กไว้ เขาอยากจะอธิบายอะไรให้เธอฟังหลายอย่าง แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง

"คุณยังไม่ทานข้าวอีกแล้วใช่ไหมคะยะ นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว ทำไมไม่ทานคะเดี๋ยวโรคกระเพาะกำเริบอีกหรอก" ชมพู่ไม่อยากให้สุขายะง้อพิมพ์ญาดาก็เลยสุมไฟเพิ่มเข้าไปอีก..

"คุณมาที่บริษัททำไมชมพู่" จังหวะที่เขาหันไปพูดกับชมพู่ แต่มือหนาก็ไม่ได้ปล่อยจากการเหนี่ยวรั้งพิมพ์ญาดาไว้เลย

"ทำไมชมจะมาไม่ได้คะ"

"พิมพ์เดี๋ยวก่อน" พิมพ์ญาดาสะบัดมือเขาแล้วเธอก็เดินออกไป

"ทำไมคุณต้องพูดเรื่องนั้นด้วย" พอพิมพ์ญาดาเดินออกไปสุขายะก็เลยคิดว่าจะพูดกับชมพู่ให้รู้เรื่อง

"ฉันพูดเรื่องจริง คุณอย่าบอกนะว่าจำทุกคำพูดของตัวเองไม่ได้"

ใช่แล้วสุขายะเคยพูด แต่ตอนนั้น ความรู้สึกมันไม่ได้เป็นแบบนี้ เพราะตอนนั้นเขาต้องการอยากจะให้เธอเกลียดและยอมแพ้ไปจากชีวิตของเขาสะ

ดวงตางามหลับลงพร้อมกับกลืนน้ำตาลงคอ เพราะไม่อยากให้มันไหลออกมา สิ่งที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ในห้องสองต่อสอง เธอได้ยินหมด เพราะพิมพ์ญาดายังไม่ออกห่างจากประตูบานนั้นเลย

แกร่ก! แอดดด~ คนที่เปิดประตูออกมาก็คือชมพู่ ส่วนสุขายะคิดว่าค่อยปรับความเข้าใจกับพิมพ์ญาดาใหม่อีกครั้ง เพราะถ้าให้คุยกันตอนนี้คงไม่รู้เรื่องแน่

พิมพ์ญาดาไม่ได้ระวังตัว เพราะเธอไม่คิดว่าชมพู่จะเปิดประตูออกมาเร็วขนาดนี้ หญิงสาวก็เลยยังยืนอยู่ที่เดิม

"หึ!!" ชมพู่กระตุกยิ้มที่มุมปากทันทีที่รู้ว่าพิมพ์ญาดาได้ยินสิ่งที่เธอพูดกับสุขายะด้วย

"คุณยาขาา" ชมพู่กำลังจะเหยียบพิมพ์ญาดาซ้ำ แต่สามีของเธอออกมาจากห้องทำงานก่อน

"คุณทำอะไรอยู่ ไหนบอกจะมาตั้งแต่เที่ยงไง" หิตายะได้รับข้อความไลน์ ว่าเธอจะมาทานข้าวเที่ยงด้วย

"เผอิญว่าติดธุระค่ะ แต่ธุระนั้นจบแล้ว.."

เย็นวันเดียวกัน..ที่บ้าน

"ยังจะหน้าด้านกลับมาอีกอยู่นะ รู้ทั้งรู้ว่าเขาต้องการให้ตัวเองออกไปจากบ้านหลังนี้มาก จนแกล้งทำให้รักให้หลง" ชมพู่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน แกล้งพูดขึ้นให้พิมพ์ญาดาได้ยิน..ที่มายืนรดน้ำต้นไม้ เพราะรอสุขายะแต่คนที่กลับมาก่อนก็คือพิมพ์ญาดา

"เธอหมายความว่ายังไง" พิมพ์ญาดาปิดประตูรถอย่างแรง แล้วเดินตรงเข้ามาหาชมพู่

"ก็พูดแบบที่เธอได้ยินเมื่อกี้นั่นแหละ ทำไม ฉันพูดความจริงก็ผิดด้วยเหรอ"

"เธอคิดว่าจะแย่งเขากลับคืนไปได้งั้นเหรอ ผู้หญิงที่มีสามีแล้วแบบเธอ..กับฉัน" พิมพ์ญาดาหยุดพูดแล้วมองชมพู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

"คนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา แถมยัง..สดกว่า"

"นี่เธอหมายความว่ายังไง" ชมพูกัดปากกัดฟันพูด สายยางฉีดน้ำในมือกำลังจะหันมาที่พิมพ์ญาดา

แต่หญิงสาวแย่งเอาสายยางนั้นมาไว้ในมือ..แล้วฉีดน้ำใส่ชมพู่

"กรี๊ดดด!!" ชมพู่พยายามจะแย่งคืนมา..แต่ก็ไม่ได้ผล