คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 38

"อะไรนะครับคุณหมอ..?" ทีแรกเขาคิดว่าเธอแกล้งเป็นลม แต่พอปลุกยังไงก็ไม่รู้สึกตัว หิตายะก็เลยพามาที่โรงพยาบาล เพื่อตรวจร่างกาย แต่คำตอบที่ได้รับจากหมอคือ..เธอท้องได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว

"ร่างกายของเธออ่อนเพลียมาก ก็เลยทำให้วูบบ่อย หมออยากจะให้คุณดูแลเธอให้ดีกว่านี้ อย่าเครียดมากเพราะไม่งั้นจะเป็นผลร้ายต่อเด็กในท้องได้"

"ครับ" หิตายะรับคำจากหมอแบบงงๆ สายตาชายหนุ่มมองจ้องมาที่หญิงสาว ตอนนี้เธอรู้สึกตัวแล้ว และก็ได้ยินทุกคำที่เขาพูดกับหมอ

ดาวพระศุกร์ถึงกับพูดไม่ออก ตอนนี้ในท้องของเธอมีเจ้าตัวเล็กอยู่งั้นเหรอ หญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะลูบท้องของตัวเอง เธอไม่อยากมีความผูกพันกับเด็กคนนี้มาก ยังไงถ้าคลอดออกมาแล้วคงไม่พ้นต้องให้เขาไปดูแล

"คุณหมอตรวจไม่ผิดแน่นะครับ" หิตายะสงสัย.. เพราะกับภรรยาเก่า เขาปล่อยมาโดยตลอด กว่าจะได้ลูกก็ผ่านไปเป็นปี แต่กับเธอแค่ครั้งเดียว..มันใช่เหรอ?

"ผลการตรวจเลือดร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วครับ"

ดวงตาทั้งสองสบกันเข้าโดยบังเอิญ แต่หญิงสาวไม่ยอมหลบ เพราะเธออยากจะอ่านแววตานั้น ว่าเขามีความรู้สึกกับเด็กคนนี้ยังไงบ้าง แต่ก็ไม่เจออะไรในแววตาดุดันนั้นเลย

..บนรถ..

"ถ้าคุณไม่แน่ใจว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของคุณจริง พอฉันคลอดเขาออกมาแล้ว คุณค่อยตรวจ DNA แล้วกัน" หญิงสาวเห็นเขาถามหมอก่อนที่จะออกมา เรื่องที่แน่ใจแล้วเหรอว่าเธอท้อง ดาวพระศุกร์ก็เลยตีความไปว่า เขาคงจะสงสัยว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของเขาแน่

แต่ชายหนุ่มไม่ตอบยังขับรถต่อไป..เขาไม่จำเป็นต้องตรวจหรอก..เพราะยังไงหิตายะก็รู้แล้วว่าเด็กคนนี้คือลูกของเขาจริง เธอจะไปท้องกับใครได้..เพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

หลังจากนั้นไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากของทั้งสอง และมันก็ทำให้เธอน้อยใจที่เขาไม่พูดอะไรบ้างเลย

จนชายหนุ่มพากลับมาที่บริษัท เพื่อมาเอารถของเธอที่จอดอยู่ที่นี่

หญิงสาวรีบลงจากรถคันนี้แล้วตรงไปที่รถของเธอ แต่ถูกชายหนุ่มคว้าตัวกลับมาก่อน

"เราจะไม่คุยกันก่อนเหรอ"

"คุณจะคุยอะไรกับฉัน" หัวใจดวงน้อยๆ เต้นแรงขึ้นมาทันที เพราะคิดว่าคงจะคุยเรื่องตรวจ DNA แน่ ถ้าพูดเรื่องนี้..นั่นแสดงว่าเขาไม่ไว้ใจคงคิดว่าเธอสำส่อน

"ก็เรื่องเด็กไง" ที่เขาไม่คุยบนรถ เพราะไม่อยากเสียสมาธิเวลาขับ

"ถ้าวันไหนไปฝากท้อง ฉันจะโทรมา" จบคำพูดหญิงสาวก็ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วขับออกไป

สายตางามคู่นั้นจ้องมองกระจกหลัง เพื่อดูผู้ชายที่ยืนอยู่ในกระจกนั้นให้เต็มตา เพราะอยู่ต่อหน้าเธอไม่กล้ามอง

พอดาวพระศุกร์ละสายตาจากหิตายะ หญิงสาวก็มองต่ำลงมาที่ท้องในขณะที่ยังเหยียบคันเร่งอยู่ แต่ก็ไม่มีคำพูดหรือความคิดใดๆ ที่เกี่ยวกับเด็กคนนี้เลย

เอี๊ยดดด~ แต่พอเงยหน้าขึ้นมา เธอต้องได้รีบเหยียบเบรกจนหัวกระแทกกับพวงมาลัย

"อะไรวะ!! ไม่เห็นคนข้ามถนนหรือไง!! จะรีบไปตายเหรอ!!" ผู้ชายคนนี้เกือบถูกเธอชน แต่โชคดีที่เขากระโดดหลบได้ทัน

ก๊อก!! ก๊อก!!

"ลงมา!!" เขาโมโหมาก เดินมาทุบกระจกรถเพื่อให้เธอลงมาคุยกัน

แต่ดาวพระศุกร์ไม่กล้าเปิด ไม่กล้ามองเลยด้วยซ้ำ เพราะตกใจมาก มือไม้สั่น ตัวสั่นไปหมด หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าฟุบกับพวงมาลัยไว้

ก๊อก~ ก๊อก~

"ผมเอง"