คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 46

"คุณเป็นยังไงบ้างคะ" พอดาวพระศุกร์จับใจความได้ชัดหญิงสาวถึงกับวูบไป และพิมพ์ญาดาก็ได้ปฐมพยาบาลเธอจนได้สติกลับมา

"ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่" ถามไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ มือไม้สั่น เธอใจไม่ดี ยิ่งอาการแพ้ท้องของเธอวันนี้ก็แปลกมาก เพราะมันแพ้หนักกว่าปกติ หรือลูกอยากจะบอกอะไรกันแน่

"คุณทำใจดี ๆ ไว้นะ มันไม่เป็นผลดีต่อเด็กในท้อง" ป้าแม่บ้านเป็นห่วงเพราะเห็นดาวพระศุกร์เป็นกังวลมาก แถมหน้าซีดปากสั่น

"เมื่อกี้ป้าว่าอะไรนะครับ" สุขายะคิดว่าตัวเองฟังผิด

"ใช่ค่ะป้าพูดว่าอะไรนะ" พิมพ์ญาดาถามซ้ำอีกคน

"เอ่อ..คือว่า.."

"เรื่องนั้นพวกคุณไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ แต่เรื่องข่าวหมายความว่ายังไง" ดาวพระศุกร์ไม่สนใจแล้วว่าใครจะรู้เรื่องที่เธอท้อง แต่สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือเขาเป็นยังไงบ้าง

"ผมขอเช็คชื่อก่อนครับ ว่าพี่ชายผมได้ขึ้นสายการบินนี้ไหม" สุขายะรีบโทรไปหาคนที่พอจะประสานงานเรื่องนี้ให้ได้

ทุกคนต่างก็รอแบบใจจดใจจ่อ เพียงไม่นานคนนั้นก็ส่งข่าวกลับมา

{"อะไรนะครับ คุณแน่ใจแล้วเหรอว่าพี่ชายผมขึ้นสายการบินนี้"}

{"ใช่ครับชื่อของคุณหิตายะก็มีในเที่ยวบินนี้ด้วย"}

"คุณ!!" พิมพ์ญาดากับแม่บ้านต่างก็เรียกดาวพระศุกร์ให้ฟื้น เพราะตอนนี้เธอหมดสติไปอีกครั้งเมื่อรู้ว่าหิตายะขึ้นไปกับสายการบินนี้ด้วย

ดึก ๆ ของคืนเดียวกันนั้น

สุขายะบอกว่าจะไปตามข่าวเรื่องนี้เอง ให้พิมพ์ญาดาอยู่เป็นเพื่อนดาวพระศุกร์ และเขาก็หายไปนานหลายชั่วโมงแล้ว โดยไม่ได้ส่งข่าวกลับมา ดาวพระศุกร์เป็นกังวลมาก ทั้งเหนื่อยเพลียจนเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ดึกดื่นค่อนคืน

ที่เธอรู้สึกตัวเพราะมีมือของใครบางคนลูบไล้เรือนร่างระหง แถมมือนั้นยังเย็นเฉียบ จนหญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมา

"คุณเป็นใคร" จังหวะที่ดาวพระศุกร์พยายามมองผ่านความมืดอยู่นั้น ใบหน้าชายหนุ่มได้โน้มต่ำลงมา เธอรู้ได้ในทันทีว่าผู้ชายคนนี้คือใคร..

"ไม่จริงใช่ไหม หรือฉันฝันไป คุณกลับมาหาฉันกับลูกแล้วใช่ไหม" น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาจากดวงตางามคู่นั้นแบบไม่รู้ตัว ตอนนี้เธอคิดว่าคนที่อยู่ต่อหน้าก็คือดวงวิญญาณของหิตายะ

"ร้องไห้ทำไม" มือหนาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าให้หญิงสาวแบบทะนุถนอม

"ฉันคิดถึงคุณ" มือเรียวตวัดโอบรัดต้นคอชายหนุ่มแล้วดึงลงมากอดไว้ ถึงแม้เขาจะเช็ดน้ำตาให้เธอแล้วแต่มันก็ยังไหลไม่หยุด

"ร้องไห้ทำไม ผมกลับมาแล้ว"

"คุณไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะคะ ฉันจะดูแลลูกของคุณให้เป็นอย่างดี ฉันจะสอนให้เขารักพ่อให้มาก ๆ"

"หือ??" คิ้วหนายกขึ้นสูง มุมปากกระตุกยิ้ม เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่

"แล้วแม่ล่ะ"

"ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่ถ้าคุณอยากได้ยินฉันก็จะบอก..ฉันรักคุณค่ะคุณหิตายะ" ตั้งแต่รู้ข่าวว่าเขาเกิดอุบัติเหตุ หญิงสาวก็เสียใจมาก แทบจะตรอมใจเลยก็ว่าได้ แต่เพื่อลูกที่อยู่ในท้องเธอจึงพยายามเข้มแข็ง

"รักเลยเหรอ?" ชายหนุ่มแค่คิดว่าเธอจะบอกว่าคิดถึงเขามาก หรือชอบเขาอะไรประมาณนี้ แต่นี่เธอบอกรักเขางั้นเหรอ เขายังไม่เคยทำดีกับเธอจนถึงขั้นทำให้หลงรักได้เลย

"ถ้าคุณรักผมจริง ผมขอได้ไหม"

"ขออะไรคะ"

"แบบนี้ไง" เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังแล้วกัน แต่เรื่องนี้ที่เขาต้องการจากเธอมาก และต้องการมาหลายวันแล้วด้วย ชายหนุ่มปิดปากหญิงสาวด้วยจูบอันเร่าร้อน

"อืมมม??" ดาวพระศุกร์เริ่มจะสงสัยตกลงเขาเป็นวิญญาณหรือยังมีชีวิตอยู่ แต่ตอนนี้ เธอคิดถึงเขามากเหลือเกินจนลืมวิเคราะห์ หญิงสาวเผลอไปจูบตอบสนองเขา ลิ้นทั้งสองพันกันพัลวันแบบดูดดื่ม

"อืมม" หิตายะพอใจมาก จากที่คิดว่าจะขอกอดให้หายคิดถึง แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ชายหนุ่มค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาวออกจนเผยให้เห็นหน้าอกอันอวบอิ่ม ใบหน้าคมก้มลงไปซุกไซร้ร่องหน้าอกนั้นแบบหิวกระหาย