คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 511
ตอนที่ 511 นั่งมองดาวเต็มท้องฟ้า
หูเฟิงยักไหล่ “วันนี้เจ้าไปกระโจมของจอมพลมา ข้าเดาว่าเจ้าอยากพูดเรื่องของจอมพลหวังกระมัง”
รอยยิ้มภูมิใจบนใบหน้าของไป๋จื่อพลันแข็งค้าง “แปลกจริงเชียว ดูท่าเจ้าต่างหากถึงจะเป็นพยาธิไส้เดือนในท้องของข้า!”
เขายื่นมือไปจับมือนางไว้ เอ่ยเสียงอ่อนโยน “ข้าจะพาเจ้าไปที่หนึ่ง”
“ที่ใดหรือ”
นางเพิ่งพูดประโยคนี้ออกไป ก็พลันรู้สึกอึดอัดที่เอว เพราะเอวบางของนางถูกแขนข้างหนึ่งโอบเอาไว้ ร่างกายลอยขึ้นทันที ทำเอานางตกใจจนต้องหลับตาปี๋ ได้ยินเพียงเสียงลมหวีดหวิวที่ข้างหู ในใจนางรู้สึกกลัว จึงยื่นมือไปโอบรอบร่างกายของเขาตามสัญชาตญาณ พิงตัวไว้บนร่างของอีกฝ่าย
ใครบางคนยกยิ้มจางที่มุมปาก ในแววตาเผยความประหลาดใจออกมา
ครั้นหยุดลงแล้ว นางก็ยังคงไม่กล้าลืมตา จนกระทั่งรู้สึกได้ว่าร่างกายของนางลอยสูง เท้าไม่แตะพื้น มีเพียงก้นที่สัมผัสบนไม้กลมๆ ท่อนหนึ่ง
“ถึงแล้ว ลืมตาดูสิ”
นางยังคงหลับตา ส่ายหน้าน้อยๆ “ไม่มอง ข้าไม่มอง พาข้าลงไปเร็ว” อาจจะเป็นความกลัวจากการตกจากต้นหงกั่วเมื่อครั้งก่อน ตอนนี้นางเห็นต้นไม้สูงๆ ก็ขาอ่อนแล้ว ราวกับว่าเป็นโรคกลัวความสูงก็ไม่ปาน
หูเฟิงหัวเราะเบาๆ เพราะไม่เคยเห็นท่าทางเช่นนี้ของนางมาก่อน
“ที่แท้เจ้าก็มีเวลาที่หวาดกลัวเหมือนกัน ข้ายังคิดว่าเจ้าไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน ที่ไหนก็กล้าบุกไป เป็นสตรีอาจหาญที่กล้าทำได้ทุกอย่าง!”
ไป๋จื่อหลับตากล่าวว่า “สตรีอาจหาญก็เป็นคน เป็นคนย่อมมีเรื่องที่ตนเองกลัว ตอนนี้ข้ากลัวความสูง เจ้ารีบพาข้าลงไปเถอะ”
หูเฟิงจะยอมได้อย่างไร กว่าจะหลอกล่อนางมาที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เขาปล่อยนางไปไม่ได้
“ขืนเจ้ายังไม่ลืมตา ข้าจะจูบเจ้า”
เด็กสาวพลันหน้าร้อนฉ่า เบิกตาโพลงในทันที ก่อนจะถลึงตาใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ เหมือนสตรีขี้อายที่กำลังตกอยู่ในห้วงความรักเหล่านั้น
จากนั้นนางก็ต้องตกตะลึงกับความงดงามที่อยู่เบื้องหน้า พวกเขานั่งอยู่บนต้นเฉียงที่สูงที่สุดในป่า ด้านหน้าเป็นแม่น้ำใสสะอาดสายหนึ่ง สองฝั่งแม่น้ำมีแต่ป่าแน่นขนัดไปทั่วทั้งผืน ดวงดาวดารดาษสะท้อนอยู่บนผิวแม่น้ำ ครั้นลมโชยมา แสงดาวบนนั้นก็ระยิบระยับ ราวกับผ้าคาดเอวผืนยาวโรยกากเพชรสีทอง
หูเฟิงชี้ไปด้านบน “ดูข้างบนสิ!”
ท้องฟ้ากว้างไกลไร้ที่สิ้นสุด ก้อนเมฆและดวงดาวผลัดกันโผล่ออกมาอวดโฉมเคียงข้างทางช้างเผือก เคียงข้างจันทร์กระจ่าง ที่นั่นเหมือนกับเป็นโลกอีกใบหนึ่ง โลกที่งดงามจนทำให้คนลืมหายใจ
ได้มองดวงดาวบนท้องฟ้าเช่นนี้ ยิ่งสวยงามและชวนฝันยิ่งกว่าเดินทางระหว่างดวงดาวต่างๆ ขณะเดินทางด้วยจิตเสียอีก
เพราะในอวกาศนั้น ดาวตระการตาที่มองแล้วตาพร่าเลือนเหล่านี้ ก็เป็นเพียงก้อนหินขนาดยักษ์ ไม่มีชีวิตชีวาเท่านั้นเอง
ทว่าเมื่ออยู่บนโลก สิ่งที่เห็นกลับเป็นภาพที่ต้องตาต้องใจฉากหนึ่ง
นี่เป็นเหตุให้มนุษย์ริเริ่มการถ่ายรูปสินะ!
หากได้เห็นทิวทัศน์ที่ไม่น่ามอง พบคนที่ไม่น่าพบในสถานที่เช่นนี้ ก็อาจจะมีความรู้สึกที่แตกต่างออกไป
ในยุคปัจจุบันนั้น นางเสียใจในหลายๆ เรื่อง ทว่าก็ได้รับการเติมเต็มอยู่ที่นี่ นี่เป็นเหตุผลที่นางมีความรู้สึกที่ต่างออกไปกระมัง
“ยังอยากลงไปอีกหรือไม่” เขาโอบเอวบางของนางไว้ไม่ยอมปล่อย แม้กระทั่งโอบเข้าไปหาตัวเองมากขึ้นด้วย ทั้งสองคนอิงแอบอยู่ด้วยกัน มองฟ้าดินที่งดงาม ทิวทัศน์เบื้องหน้า แม้จะไม่ใช่สุรา แต่มองแล้วก็ทำให้เมามายได้เช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...