คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 529
ตอนที่ 529 ตุ๊กตาผ้าทำมือ
ตอนนั้นนางยังเด็ก แย่งเด็กโตไม่ได้ ตุ๊กตาทำมือจึงไม่ตกมาถึงมือนาง คุณน้าคนนั้นแอบซ่อนผ้าเอาไว้เล็กน้อย เมื่อเด็กโตไปเล่นกันหมดแล้ว คราวนี้ถึงจะพาพวกนางเด็กเล็กไปหลบมุมทำตุ๊กตา นางมองคุณน้าวาดรูปแบบลงบนผ้า ก่อนจะค่อยๆ เย็บขึ้นมาทีละเข็ม แล้วยัดนุ่นเข้าในนั้นก้อนหนึ่ง ก่อนจะเย็บปากให้มันด้วย จากนั้นค่อยใช้ปากกาวาดจมูกและปาก เท่านี้ตุ๊กตาผ้าตัวเล็กที่เรียบง่ายก็เสร็จแล้ว
แม้จะประณีตและสวยงามได้ไม่เท่าตุ๊กตาผ้าที่ขายอยู่ในห้างสรรพสินค้า แต่สำหรับเด็กอย่างพวกนางแล้ว มันกลับมีค่าควรมองอย่างยิ่ง พวกนางกอดมันนอนหลับไปในทุกวัน ราวกับว่าขอเพียงกอดตุ๊กตานี้แล้ว พวกนางจะได้ครอบครองความรักที่แท้จริง
จนกระทั่งถึงตอนนี้ ตุ๊กตาตัวนั้นก็ยังคงอยู่ นางใช้มันย้ำเตือนตนเองอยู่เสมอ ว่าต้องใช้ความสามารถทั้งหมดที่มี ช่วยเหลือเด็กอย่างนางให้ได้มากหน่อย ให้พวกเขาลำบากน้อยลงกว่านี้ และมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม
“เจ้าเป็นอะไรไป” อาอู่เห็นนางเหม่อมองพร้อมกับขอบตาแดง จึงตกใจจนสะดุ้งตัวโยน
ไป๋จื่อดึงสติกลับมา แล้วปีนขึ้นรถม้าอย่างคล่องแคล่ว “ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ กลับกันเถอะ”
หลังจากกลับถึงบ้านแล้ว นางก็เรียกจ้าวซู่เอ๋อมาที่ห้องตนเอง เพราะจ้าวซู่เอ๋อมีฝีมือการเย็บปักที่ยอดเยี่ยม นางจึงให้อีกฝ่ายช่วยเย็บตา จมูก และปากบนผ้า ส่วนตัวนางใช้ไหมพรมถักเป็นเปียเล็กๆ ก่อนจะให้จ้าวซู่เอ๋อเย็บมันติดบนผมของตุ๊กตา นอกร่างอวบของมันสวมชุดกระโปรงตัวเล็ก บนนั้นปักลายผลไม้น่ารักไว้จำนวนหนึ่งด้วย
ไป๋จื่อถือตุ๊กตาที่ทำเสร็จแล้ว พลางกล่าวชมว่า “แม้จะทำมือเช่นนี้ แต่เกรงว่าถึงจะเป็นแผนกของเล่นที่แพงที่สุดในห้าง ก็หาซื้อตุ๊กตาที่ประณีตขนานี้ไม่ได้”
จ้าวซู่เอ๋อเก็บด้ายและผ้า ยิ้มถามว่า “อะไรคือแผนกของเล่นหรือ”
คำถามนี้ของจ้าวซู่เอ๋อ กลับทำให้ไป๋จื่อเกิดความคิดดีๆ บางอย่าง “พี่สะใภ้ ท่านว่าตุ๊กตานี้สวยหรือไม่”
“แน่นอนว่าสวย คงจะมีแต่เจ้านี่แหละถึงเกิดความคิดเช่นนี้ได้ ข้าไม่เคยเห็นตุ๊กตาผ้าที่สวยขนานี้มาก่อนเลย” จ้าวซู่เอ๋อยิ้ม
“พวกเราเปิดร้านในเมือง ขายแต่ตุ๊กตาผ้าเช่นนี้ เมื่อถึงตอนนั้นก็จ้างคนเก่งงานเย็บปักในหมู่บ้านของพวกเราช่วยงาน วางขายตุ๊กตานี้ในตู้ จะต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแน่เจ้าค่ะ”
นางจะรับผิดชอบออกแบบตุ๊กตาโดยเฉพาะ ตอนนี้นางมีรูปแบบตุ๊กตาผ้าอยู่ในหัวเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็มีทั้งนั้น นางอยากจะลงมือทำเสียตอนนี้เลย
จ้าวซู่เอ๋อได้ฟังแล้วก็ตาเป็นประกาย “ความคิดนี้ไม่เลวแล้ว แต่จะเปิดร้านในเมืองต้องใช้เงินไม่น้อยไม่ใช่หรือ”
ไป๋จื่อโบกมือ “พวกเราไม่ต้องซื้อร้านหรอกเจ้าค่ะ แค่เช่าร้านทำขายไปก่อน ดูว่ากิจการเป็นอย่างไรค่อยตัดสินใจเรื่องราวหลังจากนั้น” นางคิดคำนวณอยู่ในใจ ถึงตอนนั้นนางจะเช่าสองร้าน อยู่ใกล้กันดีที่สุด ร้านหนึ่งขายตุ๊กตาผ้า ส่วนอีกร้านหนึ่งขายยาลูกกลอน ดูท่าวันคืนแห่งความร่ำรวยรออยู่ข้างหน้าแล้ว!
“ควรจะกินข้าวแล้ว พวกเจ้าสองคนซ่อนตัวทำอะไรกันอยู่ในห้อง” อาอู่เรียกพวกนางจากข้างนอก
“เดี๋ยวจะตามไปเจ้าค่ะ ท่านไปก่อนเถอะ” ไป๋จื่อไล่อาอู่ไป นางคุยเรื่องเปิดร้านกับจ้าวซู่เอ๋ออีกครู่หนึ่ง ทั้งสองคนเบิกบานใจมาก เมื่อตกลงกันเสร็จสรรพก็พากันลงไปชั้นล่างพร้อมกัน
หรูเอ๋อร์นั่งอยู่ข้างๆ อาอู่ ดูท่าทางเหม่อลอยไม่มีชีวิตชีวา ไป๋จื่อจึงยิ้มถามว่า “หรูเอ๋อร์ อารมณ์ไม่ดีหรือ”
เด็กหญิงทำปากจู๋ “ผู้ใหญ่อย่างพวกท่านพูดไม่เป็นคำพูด ตกลงกับข้าว่าวันนี้จะนำของขวัญมาให้ข้า ข้ารอมาทั้งวันแล้ว แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรสักอย่างเลย” นางยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ ขอบตาแดงก่ำขึ้นมาแล้ว
ไป๋จื่อเดินไปข้างหน้านาง ให้นางหลับตาก่อน ครั้นลืมตาขึ้นอีกครั้ง ตรงหน้าของนางก็มีตุ๊กตาสวยน่ารักตัวหนึ่ง ทำเอานางดีใจจนกอดตุ๊กตาพลางกระโดดโลดเต้นอยู่ในโถงหลายรอบ
อาอู่ยิ้มว่า “อาจื่อ เจ้าอย่าตามใจนางจนเสียคนล่ะ”
……….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา