คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 525
ตอนที่ 525 กลับบ้าน
“ท่านเข้าใจถูกแล้วเจ้าค่ะ ต้นเฉียวเขียวนี้เน้นกินที่ลำต้น เพราะลำต้นของมันมีคุณสมบัติในการบำรุงเลือดลม เมื่อปอกเปลือกชั้นนอกออกไปแล้ว ลำต้นด้านในนั้นจะกรอบนุ่มอย่างมาก หากเติมน้ำมันงา คลุกเคล้ารวมกับเกลือและน้ำส้มสายชูเล็กน้อย ต่อให้เอาโสมมาแลกข้าก็ไม่ยอมเจ้าค่ะ”
จ้าวซู่เอ๋อเห็นท่าทางเช่นนั้นของนางก็พลันรู้สึกดีใจ “เช่นนั้นพวกเรารีบกลับไปทำเถอะ วันนี้ข้าอยากจะลองชิมสักหน่อย ว่าต้นเฉียวเขียวที่โสมก็ยังสู้ไม่ได้นี้ แท้จริงแล้วจะดีเลิศเพียงใด”
ไป๋จื่อชี้ไปยังต้นไป๋ตู้ที่ยังไม่โตเต็มที่ ซึ่งปลูกอยู่ด้านในสุดของที่ดิน “หากมันโตเต็มที่แล้วจะทำเป็นอาหารเป็นยาได้ขนานใหญ่เลยเจ้าค่ะ พวกบุรุษในเมืองเหล่านั้น เกรงว่าจะต้องใช้จ่ายเงินกันอย่างบ้าคลั่งแน่”
“ต้นไป๋ตู้คืออะไรหรือ มีคุณสมบัติพิเศษอะไร” จ้าวซู่เอ๋อไม่เข้าใจ
เด็กสาวยิ้มอย่างมีเลศนัย “ข้าขออุบไว้ก่อนนะเจ้าคะ เมื่อมันโตเต็มที่แล้ว ข้าจะทำให้พวกเราลองกินดูก่อน ถึงตอนนั้นแล้วท่านย่อมเข้าใจความวิเศษของมันเองเจ้าค่ะ”
จ้าวซู่เอ๋อเป็นคนที่ประสบการณ์ แม้ไป๋จื่อจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่ความหมายโดยนัยแจ่มแจ้งมาก นางได้ฟังแล้วก็หน้าแดงไปถึงใบหู มองตาขวางใส่ไป๋จื่อทัยที “อาจื่อ อย่าได้พูดวาจาเช่นนี้มั่วซั่วเชียว จะทำให้คนหัวเราะเยาะเจ้าเอา”
ไป๋จื่อร้องเชอะเสียงหนึ่ง ก่อนจะแค่นหัวเราะอีกเสียง “หัวเราะเยาะข้า? ข้าไป๋จื่อเป็นตัวตลกของพวกเขาหรือเจ้าคะ ข้าทำมาหากินอย่างสุจริต พูดอะไรตรงไปตรงมา มีอะไรน่าหัวร่อกันเชียว”
ตอนที่ทั้งสองคนกลับถึงบ้าน รถม้าไม่ได้อยู่ในลาน อาอู่และโจวกังก็ไม่อยู่เช่นกัน มีเพียงหูจ่างหลินที่เล่นสนุกอยู่กับหรูเอ๋อร์
ครั้นเห็นไป๋จื่อและจ้าวซู่เอ๋อกลับมา หูจ่างหลินก็รีบปรี่เข้ามาหา “จื่อยาโถว เจ้ากลับมาได้เสียที แม่ของเจ้าเป็นห่วงเจ้าจะตายอยู่แล้ว”
ไป๋จื่อยิ้มกล่าวว่า “ท่านลุงหู ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ แค่ช่วยโถงสมุนไพรส่งยาไปที่ค่ายทหารเท่านั้น ข้าพบหมออาวุโสคนหนึ่งที่นั่น เขาเห็นข้าอยากศึกษาหาความรู้ จึงรั้งให้ข้าอยู่เสียหลายวัน และสอนวิชาแพทย์ให้ข้าจำนวนหนึ่งด้วย ข้าเองถือโอกาสไปหาหูเฟิงด้วยเช่นกัน เขาสบายดีมาก และยังฝากข้ามาบอกท่านว่าไม่ต้องเป็นห่วงเขา ขอเพียงเขาจัดการธุระในค่ายทหารเสร็จสิ้น เขาก็จะกลับมาเจ้าค่ะ”
หูจ่างหลินฟังแล้วก็ยิ้มไม่หุบ คนที่เขาเชื่อมั่นที่สุดเห็นทีจะมีแต่ไป๋จื่อและหูเฟิงนี่แหละ ไป๋จื่อบอกว่าหูเฟิงไม่เป็นอะไร เช่นนั้นบุตรชายของเขาก็ต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน อย่างไรเสียไปจื่อก็เป็นภรรยาในอนาคตของหูเฟิง
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ดียิ่งนัก!”
นางยิ้มพลางยกตะกร้าผักในมือขึ้นมา “ท่านลุงหู ข้าเก็บสมุนไพรสดมาเล็กน้อยเจ้าค่ะ อีกเดี๋ยวจะทำอาหารเป็นยาให้พวกท่าน”
หรูเอ๋อร์ดึงชายเสื้อของไป๋จื่อพลางเขย่าไปมา “พี่ไป๋ ของขวัญของข้าเล่า”
ไป๋จื่อชะงักงัน ของขวัญ นางพูดเมื่อไรว่าจะนำของขวัญมาให้หรูเอ๋อร์
จ้าวซู่เอ๋อรีบกล่าว “คืออย่างนี้ หลังจากที่เจ้าไปวันนี้ หรูเอ๋อร์ก็งอแงจะหาแต่เจ้า เพื่อปลอบโยนนาง จึงทำได้เพียงพูดว่าเจ้าออกจากบ้านไปทำธุระ ยามกลับมาจะนำของขวัญมาให้ด้วย หากรู้ว่าเจ้าจะกลับมาวันนี้ ข้าจะให้อาอู่ไปซื้อให้นางที่เมือง”
ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ไป๋จื่อลูบเรือนผมของหรูเอ๋อร์ “ตอนนี้ข้าไม่มีของขวัญหรอก แต่พรุ่งนี้จะมีแน่ หรูเอ๋อร์เด็กดี วันนี้เจ้ากินข้าวให้หมด นอนหลับให้สนิท พรุ่งนี้ข้าจะนำความตื่นตาตื่นใจครั้งใหญ่มาให้เจ้า ดีหรือไม่”
หรูเอ๋อร์ปรบมือด้วยความดีใจ ร่างอวบกระโดดสูงละลิ่ว “ดียิ่งๆ! ข้าอยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เดี๋ยวนี้เลย!”
หลังจากหลอกล่อหรูเอ๋อร์ได้แล้ว ไป๋จื่อกับจ้าวซู่เอ๋อก็ไปทำอาหารที่ห้องครัวด้านหลัง ห้องครัวเป็นสถานที่ที่ไป๋จื่อตั้งใจออกแบบมาก แม้มันจะไม่ได้ประณีตและครบพร้อมเหมือนในยุคปัจจุบัน แต่รูปแบบก็ใกล้เคียงกันมาก ส่วนทำงานชัดเจน และยังมี ‘น้ำประปา’ ที่ไหลมาจากบนหลังคาด้วย เวลาล้างผักหรือล้างจานจึงสะดวกสบายเป็นอย่างยิ่ง ประหยัดเวลาไปได้ไม่น้อย
จ้าวซู่เอ๋อถามว่า “เจ้าเรียนสิ่งเหล่านี้มาจากที่ใด ห้องครัวนี้ ทั้งยังมีห้องอาบน้ำ รวมถึงกระท่อม ทุกอย่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”
……….
ตอนที่ 526 น้ำแกงข้นเฟิงหลานม่วง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา