ตอนที่ 515 ถูกคนหลอกล่อ
สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนไปยกใหญ่ ขณะนี้ไม่น่ามองเป็นอย่างยิ่ง ราวกับว่าถูกใครเปิดโปงเรื่องเลวทรามที่กำลังทำอยู่
เมื่อเผชิญหน้ากับหลินหยางที่ดูน่าเกรงขามขนาดนี้ พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้าง แต่พอนึกถึงจำนวนเงินที่คนคนนั้นรับปากว่าจะให้พวกเขา และนึกขึ้นได้ว่า ‘ลูกสาว’ เป็นถึงหมอระดับแถวหน้าของโรงพยาบาลหมิงซิง ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มีบ้านและรถของตัวเองแล้ว ดูท่าเธอจะได้เงินเดือนไม่น้อยเลยทีเดียว บวกกับประกันชีวิตของเธอแล้ว เมื่อเธอตายไป พวกเขาหาเองทั้งชีวิตก็ไม่มีทางได้เท่ากับเงินประกันชีวิตก้อนใหญ่นั้น
เงินทำให้คนเป็นบ้าได้ ยิ่งทำให้เคยเผยธาตุแท้ออกมา!
ผู้ชายคนนั้นถลึงตามองหลินหยางด้วยความโมโห “คุณพูดจาไร้สาระให้น้อยๆ หน่อยเถอะ เธอเป็นลูกสาวของพวกเรา พวกอยากพาเธอไปก็เพราะหวังดีกับเธอ”
หลินหยางค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ เก็บอารมณ์โกรธก่อนหน้านี้เอาไว้ เพียงมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชาเท่านั้น “ผมเป็นหมอเจ้าของไข้ของเธอ และเป็นผู้ปกครองชั่วคราวของเธอด้วย ถ้าผมไม่อนุญาตให้พวกคุณพาเธอไป พวกคุณก็พาเธอไปที่ไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
เขาไม่สนใจชายหญิงสองคนที่กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กล่าวต่อว่า “กลับไปบอกคนที่อยู่เบื้องหลังพวกคุณคนนั้น บอกเธอว่าขอแค่มีผมหยางเทียนอยู่ ผมไม่มีทางให้มีใครมาทำไป๋จื่อ”
จากนั้นเขาก็หันไปมองไป๋จื่อที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง มองใบหน้าซีดขาวของเธอ เห็นน้ำตาหยดหนึ่งกำลังไหลลงจากหางตา ก่อนจะหายไปในเรือนผมสีดำขลับอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มปรี่ไปที่ข้างเตียง จับมือของไป๋จื่อไว้แน่น “ไป๋จื่อ? คุณตื่นแล้วเหรอ คุณตื่นแล้วจริงๆ ใช่ไหม”
ไป๋จื่อไม่ได้ลืมตา แต่น้ำตากลับไหลออกจากหางตาอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่านี่เป็นน้ำตาแห่งความเสียใจ หรือน้ำตาแห่งความซาบซึ้งกันแน่
พ่อกับแม่ที่ทิ้งเธอไปในอดีตกลับมาในวันนี้ ไม่ใช่เพราะอยากมาเยี่ยมหรือเป็นห่วงเธอ แต่มีใครบางคนหลอกล่อพวกเขา ต้องการให้พวกเขาทำร้ายเธอถึงชีวิต พวกเขาเองก็ต้องการครอบครองทรัพย์สินของเธอด้วย
เปรียบกับหลินหลินหยางที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเธอทางสายเลือด แต่กลับอยู่ข้างกายเธอไม่ห่างไปไหนเสมอ แต่เธอไม่เคยแม้แต่จะตอบสนองความต้องการของหลินหยาง ระหว่างพวกเขาไม่เคยมีพันธะสัญญาอะไรต่อกัน เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเธอด้วยซ้ำ
เธอขยับริมฝีปาก เสียงอ่อนแรงดังออกมาจากลำคอ “ให้พวกเขาไป”
แม้หลินหยางจะได้ยินไม่ชัดว่าเธอกำลังพูดอะไร แต่เธอกำลังพูด กำลังพูดอยู่จริงๆ
เขาดีใจจนแทบคลั่ง ทว่าเขาก็กดข่มความรู้สึกนั้นเอาไว้ แล้วก้มหน้าลงเข้าไปใกล้ปากของเธอ “คุณพูดอีกครั้งสิ”
ไป๋จื่อขยับริมฝีปากขยุกขยิก เสียงอ่อนแรงมาก แต่กลับชัดเจนขึ้นกว่าเมื่อครู่นัก “ให้พวกเขาไป ฉันไม่อยากเห็นพวกเขา”
หลินหยางกันไปกล่าวกับชายหญิงที่ยืนอยู่ปลายเตียงแต่ไม่กล้าเข้ามาใกล้ “เธอให้พวกคุณไป เธอไม่อยากเห็นพวกคุณ”
พวกเขาสองคนสบตากันครั้งหนึ่ง ฝ่ายผู้หญิงลังเลเล็กน้อย สุดท้ายเธอก็ยังคงเดินไปข้างหน้า เข้าไปใกล้หลินหยาง แล้วจับมือของไป๋จื่อเอาไว้ แต่ไป๋จื่อกลับออกแรงดึงมือกลับ
ผู้หญิงคนนั้นทำตัวไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้ดึงดันจับมือไป๋จื่อต่อไป เพียงกล่าวเสียงอ่อนว่า “ลูกรัก ลูกตื่นแล้วสินะ ตื่นแล้วก็ดี พรุ่งนี้พวกเราออกจากโรงพยาบาลกันเถอะ”
ไป๋จื่อสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามหยุดความปรารถนาที่อยากจะระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างสุดความสามารถ
พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาล? เธอมีสภาพนี้แล้ว พรุ่งนี้จะออกจากโรงพยาบาลได้ยังไง ผู้หญิงคนนี้ไม่ถามหลินหยางเลยสักคำ ว่าออกจากโรงพยาบาลแล้วเธอจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง
“ไสหัวไป!” อารมณ์ขุ่นเคืองทั้งหมดของเธอ กลั่นออกมาเป็นคำพูดนี้ในที่สุด
หลินหยางกำลังตรวจสอบอุปกรณ์ที่เชื่อมกับร่างกายของไป๋จื่อเหล่านั้น อาการโดยทั่วไปล้วนเป็นปกติ ไป๋จื่อในตอนนี้นอกจากอ่อนแรงแล้ว ก็ไม่แตกต่างอะไรจากคนทั่วไปเลย
เขาได้ยินไป๋จื่อบอกให้ผู้หญิงคนนั้นไสหัวไป แต่เธอกลับยังยืนอยู่ข้างเตียงเหมือนกับภูเขาก้อนหนึ่ง ไม่ขยับตัวสักนิด
……….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...