คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 571

ตอนที่ 571 เกี่ยวดอง

“ก็ดีเหมือนกัน พวกเราเปลี่ยนที่คุยกัน จะได้ดื่มต่อด้วย! คืนนี้ไม่เมาไม่เลิกรา!” เผยชิงหานวางจอกสุราลง ไม่สนใจสายตาสอบถามของใต้เท้าเจิ้งที่มองมา ลากชางซูหังจากไปทันที

ทั้งสองคนเปลี่ยนจากหอจุ้ยเซียนมาที่ร้านสือเค่อ ทั้งสองแห่งต่างก็มีคนจับจองที่นั่งมากมาย ทว่าที่ร้านสือเคอกลับไม่ได้เสียงดังอึกทึกเหมือนที่หอจุ้ยเซียน ทั้งสองคนเข้าไปในห้องรับรองที่ดูเป็นส่วนตัว ก่อนที่เสี่ยวเอ้อร์จะยกสุราและกับแกล้มมาให้อย่างรวดเร็ว

เผยชิงหานยกถ้วยสุราขึ้น พลางถามว่า “ยังไม่ได้ถามเลยว่าเจ้ามีชื่อแซ่ว่าอะไร”

ความจริงเขาถามไปแล้ว…

ชางซูหังประสานมือให้เผยชิงหาน “ข้านามว่าชางซูหัง เป็นเจ้าเมืองตงหยางขอรับ”

เผยชิงหานชะงักไปเล็กน้อย เพราะคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงของใต้เท้าเจิ้งในวันนี้ ล้วนเป็นขุนนางที่มีตำแหน่งสูงมากกว่าระดับสาม ไปจนถึงคนจำพวกโหวและป๋อเช่นเดียวกับเขา อีกฝ่ายเป็นเพียงเจ้าเมืองที่มียศเพียงระดับสี่ ไยถึงได้รับเชิญมาที่งานเลี้ยงได้

“คืออย่างนี้ขอรับ ข้าเป็นญาติห่างๆ ของใต้เท้าเจิ้ง วันนี้ได้มีโอกาสสนทนากับเขาพอดี ใต้เท้าเจิ้งจึงบังคับพาข้ามาด้วย” ชางซูหังรีบอธิบาย

ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง เผยชิงหานเข้าใจแล้ว ทว่าเขาก็ไม่ได้ดูถูกชางซูหัง เทียบกับโหวที่มีดีแค่ชื่อตำแหน่งน่าฟังมากกว่าเช่นเขา อำนาจของเจ้าเมืองอาจจะมากกว่าเขาก็เป็นได้

เผยชิงหานยังคิดถึงเรื่องเมื่อครู่อยู่ จึงถามต่อ “พี่ชางยังไม่ได้บอกข้าเลย ว่าเหตุใดวันนี้ฮ่องเต้ถึงเอ่ยถึงข้าต่อหน้าท่าน”

ชางซูหังคิดว่าเขาลืมไปแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะยังจำได้…

เผยชิงหานเลิกคิ้ว เพราะเห็นว่าชางซูหังคล้ายกับไม่อยากพูด ในใจพลันมีไฟโทสะก่อตัว “เป็นอะไรไป ไม่อยากพูดหรือ”

ความกระอักกระอ่วนบังคับให้ชางซูหังต้องยิ้ม พลางคิดว่าควรจะรับมือเรื่องนี้อย่างไร ทว่าเผยชิงหานกลับอาศัยความเมาหลายส่วน ทุบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน “ในเมื่อเจ้าไม่อยากพูด เช่นนั้นข้าจะไปถามความจากฮ่องเต้เอง”

เผยชิงหานหมุนกายจะไป ฝ่ายชางซูหังตกใจจนหัวหมุน ปรี่ไปถึงด้านหน้าของอีกฝ่ายทันที ขวางเขาเอาไว้ “ท่านโหวอย่าเพิ่งใจร้อน ข้าจะบอกท่านเอง” เดิมทีเขาไม่ควรเอ่ยถึงเรื่องนี้ แต่ในเมื่อหลุดปากพูดออกไปแล้ว หากไม่อธิบายให้ชัดเจน แล้วท่านโหวนำเรื่องนี้ไปกราบทูลฮ่องเต้ เช่นนั้นเขาไม่เท่ากับต้องตายสถานเดียวหรือ บอกท่านโหวไปตอนนี้ ขอให้เขาเก็บเป็นความลับ ไม่แน่ว่าจะยังรักษาชีวิตนี้ไว้ได้

ชางซูหังเล่าเรื่องราวอย่างละเอียด พาให้เผยชิงหานรู้สึกตกใจยกใหญ่ ความเมามายทั่วร่างหายไปในทันใด

“พู่หยกที่เจ้าพูดถึง เป็นพู่หยกสลักลายพระสังกัจจายน์ ปลายนิ้วมีสีแดงชาดใช่หรือไม่” เผยชิงหานรีบถาม

ชางซูหังพยักหน้า “ใช่แล้วขอรับ รูปแบบของพู่หยกมีเอกลักษณ์มาก คุณภาพของหยกก็เป็นเลิศ ข้ามองเพียงครั้งเดียวก็รู้ว่าเป็นของดีอย่างแน่นอน ถึงได้นำไปมอบให้ไทเฮา แต่ใครจะรู้ว่าหาเรื่องมาใส่ตนเข้าให้แล้ว”

“หมายความว่าเจ้าค้นพบที่มาของพู่หยกแล้วหรือ” เผยชิงหานถามอีก

ชางซูหังยกถ้วยสุราขึ้นดื่มจนหมด “ยังไม่พบขอรับ พรุ่งนี้ข้าจะไปยังเมืองชิงหยวนกับคนของฮ่องเต้ สืบสาวเรื่องนี้ให้ถึงต้นตอ พวกเขายังพูดถึงเด็กคนหนึ่งด้วย ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือเรื่องอะไร เพียงแต่ครั้งนี้ข้ามีหน้าที่นำทาง คนของฮ่องเต้น่าจะรู้เส้นสนกลในอยู่”

สีหน้าของเผยชิงหานพลันซีดขาว ในใจมีความคิดนับพันหมื่นผุดขึ้นมา หากเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ หากนางยังมีชีวิตอยู่ แล้วเขาควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

เขาพลันนึกถึงจิ้นอ๋อง และคิดถึงสัญญาหมั้นหมายระหว่างจิ้นอ๋องกับนาง ตอนนั้นเขาไม่รู้โดยสิ้นเชิงว่านางมีสัญญาหมั้นหมายกับจิ้นอ๋อง หากเขารู้เช่นนั้นแต่แรก ไม่ว่าจะพูดอย่างไรเขาก็ต้องรั้งเด็กคนนั้นไว้ ขอเพียงได้เกี่ยวดองกับจิ้นอ๋อง เขายังต้องกังวลว่าจวนชางหยวนโหวจะไม่รุ่งโรจน์อีกหรือไร

เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว เขาก็ตัดสินใจ เอ่ยถามกับชางซูหังว่า “พี่ชาง สถานที่ที่เจ้าพูดถึงเมื่อครู่เป็นเมืองชิงหยวนใช่หรือไม่” เขารู้จักที่นั่น มันอยู่ใกล้กับสมรภูมิที่ชายแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือมาก นับเป็นเมืองเล็กๆ ที่ชายแดนแห่งหนึ่ง

……….

ตอนที่ 572 จวนสกุลเฉียนเชิญหมอ