ตอนที่ 575 องค์ชายก็ทำผิดโทษฐานเดียวกับประชาชนได้
ไป๋จื่อคลึงข้อมือที่บัดนี้เป็นรอยแดงชัดเจน อีกทั้งก่อนหน้านี้พวกเขาดันหลังของนางไม่ยอมหยุด เวลานี้จึงรู้สึกเจ็บขึ้นมาอยู่บ้าง
“แม่นางไป๋ เจ้าอย่าเพิ่งโมโหเลยนะ ข้าจะลงโทษพวกที่มีตาหามีแววไม่ให้เจ้าเอง” เฉียนจงหยวนฉีกยิ้มหวาน ยามพูดจากับไป๋จื่อมีแต่ก้มหน้า ทั้งยังโค้งตัว ไหนเลยจะมีท่าทางข่มขวัญยามเผชิญหน้ากับนางเช่นก่อนหน้านี้
กู้ผิงฮุ่ยไม่เข้าใจ จึงตะโกนขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “นายท่าน เหตุใดต้องลงโทษคนแทนเด็กสาวบ้านนอกเช่นนี้ด้วย มัดมือไปแล้วก็มัดสิ ครั้งก่อนมัดนางมาไม่สำเร็จ ครั้งนี้มัดนางมาสำเร็จได้เช่นนี้ก็นับว่าเป็นสวรรค์เป็นใจแล้ว”
เฉียนจงหยวนถลึงตามองภรรยาทันที เขาเอ่ยด้วยโทสะ “เจ้าหุบปากเสีย ที่นี่ไม่มีธุระของเจ้าแล้ว ยังไม่รีบไปอีกหรือ”
แล้วกู้ผิงฮุ่ยจะไปยอมได้อย่างไร “ที่นี่จะไม่มีธุระของข้าได้อย่างไร จินเอ๋อร์ยังนอนอยู่ในห้องอยู่เลย ท่านจะไล่ข้าไปไม่ได้ เฉียนจงหยวน ท่านกล้าไล่ข้าเช่นนี้ได้อย่างไร”
ไป๋จื่อไม่สนใจฟังพวกเขาตีฝีปากกันไม่จบไม่สิ้น นางพูดตรงประเด็นทันที “ฮูหยินเฉียนพูดถูก เถ้าแก่เฉียนไม่จำเป็นต้องลงโทษคนแทนข้า ข้าไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น เอาละ พวกเจ้าค่อยๆ ก่นด่ากันแล้วกันนะ ที่ร้านของข้ายังมีงานให้ทำมากมาย ขอตัวก่อน”
กู้ผิงฮุ่ยตะคอกเสียงดังทันที “หยุดเดี๋ยวนี้ ที่นี่จวนสกุลเฉียน ไม่ใช่ที่ที่เจ้าคิดอยากจะมาก็มา คิดอยากจะไปก็ไป เจ้าเห็นตนเองเป็นคนสำคัญเกินไปแล้ว!”
“แล้วอย่างไร เจ้ายังอยากกักตัวข้าไว้หรือ แต่ข้าขอเตือนเจ้าสักคำนะ การกระทำของเจ้านั้นผิดกฎหมาย หากเจ้าไม่อยากไปนั่งอยู่ในคุก ก็อย่าทำเรื่องพรรค์นี้จะดีที่สุด” ไป๋จื่อหัวเราะอย่างเย็นชา
นี่ราวกับเป็นเรื่องตลกที่สุดที่กู้ผิงฮุ่ยเคยได้ยินมา “เจ้าจะส่งข้าเข้าคุกรึ ข้าไม่ได้ฟังผิดไปกระมัง หรือว่าเจ้าไม่รู้ว่านายอำเภอเมืองชิงหยวนแห่งนี้เป็นน้องชายแท้ๆ ของข้า”
ไป๋จื่อเอ่ยเสียงดังกังวาน “เป็นน้องชายแท้ๆ ของเจ้าแล้วอย่างไร ถึงแม้เป็นองค์ชายทำความผิด ก็ต้องรับโทษเช่นเดียวกับประชาชน หรือว่าเจ้าคิดว่าตนเองสูงศักดิ์ยิ่งกว่าราชนิกูล หรือในสายตาของเจ้าไม่มีกฎหมายของแคว้นฉู่อยู่เลย หรือจะพูดว่าเจ้าคิดว่าน้องชายของเจ้ามีอำนาจล้นฟ้า ทำให้เจ้าสมดังใจปรารถนาได้ในเมืองชิงหยวนแห่งนี้ หรือแม้กระทั่งภายในอาณาเขตแคว้นฉู่นี้ใช่หรือไม่”
เฉียนจงหยวนยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกไม่ชอบมาพากล เพราะวาจาของไป๋จื่อช่างทำให้คนฟังหวั่นใจเสียจริง
“แม่นางไป๋ ฮูหยินของข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น เจ้าเข้าใจผิดแล้ว”
กู้ผิงฮุ่ยพูดเสียงแหลม “ข้าหมายความตามนั้น เข้าใจไม่ผิดหรอก” นางหันมาถลึงตาใส่ไป๋จื่อ แค่นหัวเราะด้วยอีกเสียงหนึ่ง “องค์ชายทำผิดแล้วต้องรับผิดเช่นเดียวกับประชาชนหรือไม่ ข้าไม่รู้หรอก และข้าก็ไม่สนใจเช่นกัน แต่ข้ากู้ผิงฮุ่ยอยู่ที่เมืองชิงหยวนแห่งนี้ ล้วนทำอะไรได้ตามใจปรารถนา เจ้าเป็นแค่เด็กบ้านนอก ถึงแม้ตอนนี้ข้าจะทำให้เจ้าตาย ก็ไม่ต่างอะไรกับการบี้ยุงตายตัวหนึ่ง เอาละ เจ้าเชื่อฟังข้าหน่อยดีกว่า ไม่เช่นนั้นวันนี้เจ้าเดินเข้ามาได้ ข้าจะส่งเจ้าออกไปในท่านอนเอง”
ไป๋จื่อปรบมือ “น่ากลัวเหลือเกิน ใต้เท้ากู้ ท่านได้ยินหรือไม่” สายตาเฉียบคมของนางมองเห็นกู้เฟิงคังตั้งนานแล้ว และคนที่มากับกู้เฟิงคัง ยังมีเฉินไท่เหรินอีกด้วย มีเฉินไท่เหรินอยู่ด้วยเช่นนี้ นางยิ่งมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม
กู้เฟิงคังเดินหน้าดำคร่ำเคร่งเข้ามา เขามองพี่สาวตนเองด้วยแววตาคมปลาบราวกับใบมีด พร้อมทั้งเอ่ยเสียงทุ้ม “แม่นางไป๋ พี่สาวของข้าเป็นคนพูดจาขวานผ่าซากมาแต่ไหนแต่ไร นางไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้นจริงๆ หรอก แม่นางไป๋อย่าได้ถือสานางเลยนะ”
ไป๋จื่อส่ายหน้า “ข้าว่านางไม่ใช่คนพูดจาขวานผ่าซากหรอก นี่เรียกว่ายโสโอหังต่างหาก นางมีนายอำเภอเช่นท่านเป็นที่พึ่ง ชาวบ้านเมืองชิงหยวนอย่างพวกข้าล้วนมีชีวิตอยู่ในกำมือนาง ข้ากลัวเหลือเกิน!”
กู้เฟิงคังหัวเราะแห้งๆ “แม่นางไป๋พูดเล่นแล้ว ก็แค่วาจาไร้สาระของสตรีบ้าคนหนึ่ง อย่าคิดเป็นจริงเป็นจังเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...