คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 579
ตอนที่ 579 หากที่หายไปเป็นบุตรสาวจะทำอย่างไร
หลิวซื่อเริ่มเข้าใจบ้างแล้ว “โอ้ เจ้าหมายความว่า ใช้บุตรชายของพวกเราไปแสดงตัว ทำเช่นนี้แล้ว ครอบครัวของพวกเราก็จะรุ่งโรจน์แล้วใช่หรือไม่”
เจ้าใหญ่ตบเข่าฉาด ยิ้มพลางเอ่ยว่า “ถูกต้อง ข้าหมายความตามนั้น”
ในดวงตาของหลิวซื่อพลันทอประกาย “เช่นนั้นก็หมายความว่าเสี่ยวเฟิงก็จะได้เรียนหนังสือต่อไป ไม่แน่ว่าอาจจะได้ขยับฐานะเป็นคุณชายอันสูงศักดิ์ด้วย ต่อไปย่อมได้ใช้ชีวิตเหนือคนธรรมดา ยามข้าออกจากบ้านก็จะมีสาวใช้คอยปรนนิบัติ ได้กินรังนกทุกวัน มีคนคุกเข่าเรียกข้าว่าฮูหยินทุกวันใช่หรือไม่”
เจ้าใหญ่ยิ้มไม่หุบ “แล้วก็ต้องเรียกข้าว่านายท่านด้วย เมื่อพวกเรามีเงินแล้ว อยากกินอะไรก็จะได้กินสิ่งนั้น อยากทำอะไรก็จะได้ทำสิ่งนั้น ข้ายังอยากแต่งอนุอีกสักคนด้วย แล้ว…” ครั้นเห็นสีหน้าของหลิวซื่อเปลี่ยนไป เขาก็หยุดปากในทันที ก่อนจะยิ้มกลบเกลื่อนว่า “ข้าพูดเล่น มีเจ้าก็พอแล้ว”
หลิวซื่อแค่นหัวเราะเสียงเย็น นางคิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามอีกว่า “แล้วถ้าหากที่หายไปเป็นบุตรสาวจะทำอย่างไร”
“หากทำบุตรสาวหาย สกุลไป๋ของพวกเราก็ยังมีไป๋เจินจูอยู่ไม่ใช่หรือ” เจ้าใหญ่ตอบ
“แต่นางไม่ใช่บุตรสาวของพวกเรา ถึงแม้นางจะมีสายเลือดเดียวกับคนเหล่านั้น แล้วยังจะสนใจพวกเราอีกหรือไร”
เจ้าใหญ่ยิ้ม “เจ้าวางใจเถอะ นางจะกล้าทำเช่นนั้นได้อย่างไร เจ้าลองคิดดูสิ พวกเรารู้เบื้องลึกเบื้องหลังของนางทั้งหมด หากนางอยากมีชีวิตที่ดี ก็ต้องกตัญญูรู้คุณกับพวกเราเช่นเดียวกับพ่อแม่แท้ๆ ของนางด้วย”
ทั้งสองคนหมกมุ่นอยู่กับแผนการชั่ว โดยที่ไม่รู้เลยว่าทุกคำพูดของพวกเขา ดังเข้าหูของไป๋เจินจูที่อยู่ข้างนอกเรือนทั้งสิ้น
ไป๋เจินจูได้ฟังดังนั้นก็ใจเต้นแรง อีกทั้งรู้สึกตื่นเต้นอยู่ลึกๆ แม้กระทั่งคาดหวังและภาวนาให้บ้านที่ทำลูกหายไปบ้านนั้น ทำบุตรสาวหายไปด้วยเถอะ
ขณะที่นางกำลังจะหมุนกายจากไป ก็ได้ยินหลิวซื่อที่อยู่ในเรือนกล่าวว่า “แต่เจินจูและจางซูเหมยหน้าตาคล้ายกันมาก พวกนางยืนอยู่ข้างกันแล้ว มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นแม่ลูกกัน หากบอกว่านางเป็นลูกของคนอื่น แล้วใครเล่าจะเชื่อ” ไป๋เจินจูรู้สึกหมดหวังในทันที นางเดินไปถึงลานด้านหลังด้วยความห่อเหี่ยว สุดท้ายนางก็มองใบหน้าธรรมดา ดำคล้ำ ไปจนถึงเครื่องหน้าที่คล้ายกับผู้เป็นมารดาอย่างยิ่งผ่านภาพสะท้อนในกะละมังน้ำ
น้ำตาไหลลงมาหยดแล้วหยดเล่า ตกหระทบผิวน้ำที่เดิมทีสงบนิ่ง ก่อให้เกิดคลื่นน้ำเป็นระลอกจนใบหน้าของนางบิดเบี้ยว…
…
เป็นเช่นที่เจ้าใหญ่คาดการณ์ไว้ หลังจากนั้นสองวันก็มีคนมาที่บ้านจริงๆ เขารู้สึกดีใจมาก วันนี้บ้านใหญ่อยู่กันพร้อมหน้า ส่วนบ้านรองนั้น นอกจากไป๋เจินจูแล้ว คนอื่นๆ ล้วนไปซื้อของใช้ในเทศกาลตรุษจีนในเมือง อีกหลายชั่วยามถึงจะกลับมา
คนผู้หนึ่งลงจากในรถม้าคันหรู เขาสวมใส่ชุดผ้าไหมปักลายไม้ไผ่สีเขียวเข้ม ด้านนอกสวมทับด้วยชุดคลุมทำจากขนจิ้งจอก น่าเกรงขามยิ่ง เขาดูแล้วอายุอย่างมากสามสิบห้าปี เครื่องหน้าชัดเจนงดงาม ครั้นเห็นใบหน้านี้แล้ว คนสกุลไป๋ทั้งหมดก็พลันเกิดความรู้สึกคุ้นตากันอย่างพร้อมเพรียง คล้ายกับว่าเคยเห็นใบหน้านี้ที่ไหนมาก่อน แต่นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก
“นี่นี่คือบ้านของเจ้าใหญ่และเจ้ารองไป๋ใช่หรือไม่” เผยชิงหานถาม
เจ้าใหญ่ไป๋รีบเข้าไปต้อนรับ ความเจ้าเล่ห์บนใบหน้าเข้มข้นไม่แปรเปลี่ยน
“ใช่ๆๆ ข้าก็คือเจ้าใหญ่ไป๋ขอรับ”
คนที่มีกลิ่นอายของบ่าวไพร่ตั้งแต่กำเนิดเช่นนี้ ชีวิตนี้ของเผยชิงหานเคยเห็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไหนแต่ไรจึงล้วนไม่เคยเห็นพวกเขาอยู่ในสายตา เขาเหล่ตามองอีกฝ่ายครั้งหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”
เจ้าใหญ่ไป๋นำเผยชิงหานเข้าไปในเรือนทันที ในบ้านไม่มีชุดน้ำชางดงามอะไร จึงใช้ถ้วยสำหรับกินข้าวมาเทน้ำร้อนให้เขา
“บ้านของข้ายากจน ไม่มีชาดี ขอท่านผู้สูงศักดิ์อย่าได้ถือสา!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...