คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 116

เมื่อ ซอง อันยี ได้ยินว่า ทัง โรลชูว ยินดีที่จะขอโทษต่อหน้าสาธารณชนเธอก็ตกใจอย่างที่สุด "ทัง โรลชูว แกจะบ้าเหรอ? ทำไมแกเห็นด้วยกับเรื่องนั้น ฉันอยากจะเปิดหัวของแกและดูว่ามีอะไรอยู่ข้างใน!"

ทัง โรลชูว มองไปที่ ซอง อันยี ที่กำลังคลั่งและพูดอย่างใจเย็นว่า "ทำไมแกถึงกังวลมาก การแสดงเพิ่งเริ่ม แกคิดว่าฉันถูกเอาเปรียบอย่างง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"แกหมายความว่ายังไง? แกมีแผนจะจัดการเรื่องนี้งั้นเหรอ?"

ในที่สุด ซอง อันยี ก็สงบลงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังตกใจมาก

"ใช่ แต่ฉันอาจต้องการความช่วยเหลือจากแก"

"ยังไง?"

"มันเป็นเรื่องที่แกชอบ แกช่วยฉันได้ไหม?"

หลังจากกระซิบบางอย่างที่หูของเธอ ทัง โรลชูว ก็ตบไหล่ของเธอและพูดว่า "แกจะทำได้ใช่ไหม?"

"แน่นอนฉันทำได้ แต่แกจะทำอะไร?"

ซอง อันยี มองเธอด้วยความสับสน

ทัง โรลชูว ยักไหล่และเหล่ตาของเธอ "เนื่องจากบริษัท กำลังช่วย กู โรลโรล โจมตีฉัน เพราะงั้นฉันก็จะไม่ใจดีแล้ว และคราวนี้ฉันต้องการให้ บริษัท เข้าใจว่าการปฏิบัติต่อฉันเหมือนคนกดดันเป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์"

“แต่ โรลชูว ถ้า บริษัท โจมตีแกขึ้นมาล่ะ?”

ซอง อันยี ขมวดคิ้ว เธอดูกังวลมาก

แต่ ทัง โรลชูว ตะโกน "โจมตีฉันงั้นเหรอ? ไม่ต้องห่วงฉันจะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดแบบนั้น"

“ได้ยินแบบนี้ ก็โอเคแล้ว!”

แม้ว่าเธอจะยังคงกังวลเล็กน้อย แต่เมื่อเห็น ทัง โรลชูว กล้าหาญมาก ซอง อันยี ก็สามารถละทิ้งความกังวลของเธอได้ชั่วคราว

ต้องบอกว่า ไทม์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ มีประสิทธิภาพมาก ภายในสองชั่วโมงพวกเขาจัดสถานที่และทุกคนก็รอให้ ทัง โรลชูว ขึ้นไปบนเวทีและชี้แจงสถานการณ์

ก่อนขึ้นเวที ทัง โรลชูว โทรหา ลู ชินจิน และเล่าสถานการณ์ให้เขาฟัง

หลังจากที่เธอวางสาย ลู เสี่ยวเหยา มองไปที่ ลู ชินจิน อย่างเคร่งขรึมและพูดว่า "พี่ใหญ่ พี่แค่ไปดูพี่สะใภ้ที่ถูกบริษัทของเธอรังแก และไม่ทำอะไรเลย พี่จะทนให้มันเกิดขึ้นได้ไหม?"

ลู ชินจิน จ้องมองเขาและพูดเบา ๆ "ฉันบอกไว้ก่อนฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเธอเว้นแต่จำเป็น"

ลู​ เสี่ยวเหยากลอกตาที่ขัดแย้งกับภาพลักษณ์ของเขา “นี่มันแนวคิดอะไรกัน เธอเป็นภรรยาของพี่ถ้าพี่ไม่ยุ่งด้วยแล้วใครจะยุ่งล่ะ?”

“พี่สะใภ้ของแกไม่ปล่อยให้ฉันช่วย” ลู ชินจิน กลับสู่ความสงบเย็นตามปกติและพูดต่อ "นอกจากนี้เธอเพิ่งได้รับบาดเจ็บเมื่อไม่นานมานี้และยังคงถูกปกคลุมไปด้วยหนาม เธอจำเป็นต้องพึ่งพาตัวเองเพื่อพิสูจน์ตัวเอง ตอนนี้สิ่งที่ฉันทำได้คือทำต่อเธออย่างดีและค่อย ๆ เช็ดรอยแผลเป็นที่ก้นบึ้งของหัวใจเธอ ไว้ จนถึงตอนที่เธอยอมรับฉันอย่างสมบูรณ์ ก่อนหน้านั้นฉันจะทำหน้าบึ้งตึงไม่ได้ ไม่อย่างนั้น ถ้าเธอหนีไปฉันจะไปหาคนใหม่ที่เหมือนพี่สะใภ้ของแกได้ที่ไหน?"

"ผมเข้าใจแล้ว"

ลู เสี่ยวเหยา มาถึงสำนึกครั้งใหญ่ จากนั้นเขาก็มองไปที่ ลู ชินจิน ด้วยความกลัว "ผมไม่ได้คาดหวังว่าพี่จะคิดออกมาอย่างละเอียดขนาดนี้ วันนี้ผมได้เห็นด้านที่แตกต่างของพี่จริง ๆ"

“อย่าดูถูกพี่สะใภ้ของแก เธอต้องทนทุกข์ทรมานมามาก แต่คนที่ทำร้ายเธอจะไม่พบจุดจบที่ดี”

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ริมฝีปากของ ลู ชินจิน ก็โค้งงอจากนั้นเขาก็หันไปสนใจหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา

ลู เสี่ยวเหยา มองตามสายตาของเขาและเห็นว่ามันกำลังเล่นวิดีโอชี้แจงของ ทัง โรลชูว