คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 130

ลู เสี่ยวเหยา ตัวสั่นและยิ้มอย่างรวดเร็วอย่างขอโทษ “โอเคผมผิดเอง พี่สะใภ้ไม่ต้องห่วงผมสั่งหมอที่นี่ไปแล้ว ให้สัญญาว่าจะไม่ให้มีแผลเป็น นอกจากนี้ผมจะช่วยคุณแก้แค้นคนที่ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ ผมจะทำให้เธอตายแทนแน่นอน!"

ทัง โรลชูวตัวแข็งทื่อ "พวกคุณรู้แล้วเหรอว่าเป็นใคร?"

ลู เสี่ยวเหยา พยักหน้า "แน่นอนว่ามีกล้องวงจรปิดอยู่ด้านนอกวิลล่าของคุณ เรารู้หลังจากตรวจสอบแล้ว"

ใบหน้าของ ทัง โรลชูว หดลงทันที

ขอบเขตของความชั่วร้ายของ กู โรลโรล เกินกว่าที่เธอคาดไว้ ถ้าเธอไม่รู้ตัวเร็วพอเธออาจถูกฆ่าตายไปแล้ว

เมื่อนึกถึงฉากนั้น ทัง โรลชูว เริ่มรู้สึกถึงความกลัวที่จะเอาชีวิตรอดจากประสบการณ์ใกล้ตาย

เมื่อเขาเห็นการแสดงออกของเธอหัวใจของ ลู ชินจิน ก็ปวดร้าว เขารีบถามว่า "ที่รัก คุณบอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"

เขารู้ว่าเธอต้องมีเรื่องบางอย่างเมื่อเธออยู่ที่บ้าน

ทัง โรลชูว พยักหน้าและไม่ได้ซ่อนอะไรจากเขา "ผู้หญิงคนนั้นต้องการหุ้น 20% ของ ทัง กรุ๊ป อย่างไรก็ตามฉันเป็นผู้รับมรดก ดังนั้นเธอต้องได้รับอนุญาตจากฉันถึงจะได้หุ้นไป แต่ฉันปฏิเสธ เธออาจจะรู้สึกไม่เต็มใจ ดังนั้นเธอจึงขับรถชนฉัน"

"ผู้หญิงคนนั้นร้ายแค่ไหน! อันดับแรกเธอแย่งคู่หมั้นของใครบางคน แล้วยังต้องการทรัพย์สินของตระกูลของคุณ และในตอนนี้เธอถึงกับเอาชีวิตของคุณ! ในฐานะนายน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นผู้หญิงที่น่ากลัวขนาดนี้" ลู เสี่ยวเหยา พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

ท่าทีของ ลู ชินจิน นั้นบึ้งตึงจนน่ากลัว "ที่รัก ไม่ต้องกังวล จะไม่มีใครที่ทำร้ายคุณแล้วสามารถหนีไปได้"

ทัง โรลชูว ถูกรถชน หลังจากที่เธออยู่ในการสังเกตการณ์เป็นเวลาสองวันแพทย์ก็ยืนยันว่าเธอสบายดีและจากนั้น ลู​ ชินจิน ก็พาเธอกลับบ้าน

ในเวลากลางคืนเมื่อ ทัง โรลชูว ต้องการอาบน้ำ ลู ชินจิน ดึงเธอให้นั่งบนขาของเขาและพูดเบา ๆ ว่า "หมอบอกว่าบาดแผลของคุณไม่สามารถสัมผัสกับน้ำได้"

“ฉัน...ฉันจะระวังตัว”

แก้มของ ทัง โรลชูว เริ่มไหม้ เธอรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอกดทับส่วนหนึ่งของร่างกายของเขาที่ทำให้ตื่นเต้นได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม ท่าทีของ ลู ชินจิน นั้นสงบมาก “ผมจะช่วยคุณเอง”

หลังจากพูดคำเหล่านั้นเขาก็จับเธอไว้ที่เอวของเธอและยกเธอขึ้น เขาลุกขึ้นจากโซฟาและมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ

ทัง โรลชูว คล้องแขนของเธอไว้รอบคอของเขาและจ้องมองเขาด้วยตาเบิกกว้าง “ไม่...ไม่จำเป็น ฉันทำเองได้ค่ะ”

แต่ ลู ชินจิน จะฟังเธองั้นเหรอ?

หลังจากอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้วเขาก็เริ่มทดสอบอุณหภูมิของน้ำและเติมอ่างอาบน้ำ

ร่างกายของ ทัง โรลชูว ตึงเครียดมากและหัวใจของเธอก็เต้นแรง

“ไม่!”

เมื่อเธอพยายามจินตนาการถึงฉากนั้นเธอรู้สึกเขินอายมากจนอยากจะมุดหนี

"ไม่ต้องห่วง ผมจะระวังจะไม่ให้คุณเจ็บ"

ในเวลานี้ ลู ชินจิน ได้เติมน้ำลงในอ่างเรียบร้อยแล้วและกำลังยิ้มให้เธอด้วยริมฝีปากที่เย้ายวน

แก้มของ ทัง โรลชูว แดงราวกับมะเขือเทศสุก เธอเริ่มขยับร่างกายที่แข็งทื่อเข้าหาเขาในขณะที่ยังคงทำอะไรได้เอง "ฉันทำเองได้จริง ๆ..." เมื่อเธอพูดจบประโยคขาของเธอก็ลื่นไถลและตกลงไปข้างหน้า

“คุณไม่สามารถแม้แต่จะยืนอยู่กับที่ได้ แล้วคุณจะทำมันเองได้ยังไง?”

ลู ชินจิน โอบแขนรอบเอวของเธอและดึงเธอเข้าหาเขา เสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาหยอกล้อที่แข็งแกร่ง