คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 135

"เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?" ทัง โรลชูว กระพริบตาด้วยความสงสัย

"ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับรายละเอียดเท่าไหร่ แต่ฉันได้ยินจากเพื่อนคนหนึ่งว่า จี กรุ๊ป ดูเหมือนจะมองหานักลงทุนในทุก ๆ ที่ มีการคาดเดาว่าโครงการหนึ่งของพวกเขาหยุดนิ่งด้วยเหตุผลบางประการ พวกเขาพบหุ้นส่วน แต่พวกเขาถูกยกเลิกในนาทีสุดท้าย ตอนนี้สถานการณ์ใน จี กรุ๊ป รุนแรงมาก เพราะงั้นฉันคิดว่า กู โรลโรล คงจะไม่มารบกวนคุณในช่วงนี้ได้"

แม้ว่า หลี่ น่า ดูเหมือนจะพูดถึงเรื่องนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ยังมีการสอดรู้สอดเห็นในน้ำเสียงของเธอ

เห็นได้ชัดว่า หลี่ น่า เดาว่า จี กรุ๊ป น่าจะอยู่ในสถานการณ์นี้เพราะพวกเขาตกเป็นเป้าหมาย

ในวันนี้และวันที่ผ่าน ๆ มา การที่จะกำหนดเป้าหมายไปที่ จี กรุ๊ป อีกฝ่ายต้องมีประวัติที่น่ากลัวพอสมควร

หลี่ น่า มีข้อสงสัยว่าเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับ ทัง โรลชูว

อย่างไรก็ตาม ทัง โรลชูว ไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ในขณะที่เธอดูประหลาดใจและงงงวย

"มันจะดีที่สุดถ้าเธอไม่มารบกวนฉัน ฉันสามารถทำงานได้ด้วยความสงบและเงียบสักที"

หลังจากไตร่ตรองสักพัก ทัง โรลชูว ก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับ จี กรุ๊ป อย่างไรก็ตาม ลู ชินจิน ก็เข้ามาในความคิดของเธอในช่วงเวลาสั้น ๆ

หลี่ น่า พยักหน้าและคิดว่าเธอคงคิดมากเกินไป แม้ว่า ทัง โรลชูว จะเกิดมาพร้อมกับช้อนทองในปากของเธอ ทัง กรุ๊ป ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับ จี กรุ๊ป มาโดยตลอด เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเป็นศตรูกับ จี กรุ๊ป และ นอกจากนี้ ทัง กรุ๊ป ก็ไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรจากมันเลย

ด้วยเหตุนี้ หลี่ น่า จึงส่ายหัวและเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว เธอบอกว่า "ขอไม่พูดถึงเรื่องนี้ ในตอนนี้ อันที่จริงฉันขอให้คุณมาเพราะฉันมีงานให้คุณ"

"งานอะไรคะ?"

“มันเป็นการประชุมประจำปีของ บริษัท ในเวลาครึ่งเดือนจำได้ไหม?”

"ใช่ค่ะ" ทัง โรลชูวพยักหน้าโดยไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

หลี่ น่า ประสานมือทั้งสองข้างและวางลง

บนโต๊ะ เธอพูดอย่างแผ่วเบา “คุณยังรู้ด้วยว่า ไทม์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ มีชื่อเสียงที่ไม่ดีเมื่อเร็ว ๆ นี้ เพื่อที่จะควบคุมเรื่องนั้น บริษัท จึงตัดสินใจใช้ประโยชน์จากการประชุมประจำปีนี้เพื่อทำอะไรบางอย่าง ในคืนนั้นเราอาจจะเชิญคนมีชื่อเสียงและคนดัง ๆ มาร่วมงานด้วย คนในวงการที่จะมาช่วยเราในครั้งนี้ ผู้บริหารระดับสูงได้สั่งให้ฝ่ายสื่อของเรารับผิดชอบในการบันทึกภาพทั้งเย็นของวันนั้น"

"ผู้จัดการคุณตั้งใจจะให้ฉันรับผิดชอบเรื่องนี้เองเหรอคะ?"

ทัง โรลชูว ไม่ได้โง่ เธอสัมผัสได้ทันทีถึงความหมายที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงของเธอ เธอรู้สึกตึงเครียดอย่างช่วยไม่ได้

"ถูกต้อง ตอนนี้คุณเป็นรองผู้จัดการแผนกสื่อเช่นเดียวกับ ลู เส้าหลิน แต่ฉันเชื่อว่าคุณมีความสามารถมากกว่าเธอ ฉันเชื่อว่าคุณสามารถทำงานได้ดีในเรื่องนี้"

รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏบนใบหน้าของ หลี่ น่า ราวกับว่าเธอพบว่ารอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของ ทัง โรลชูว นั้นน่าสนใจ

ทัง โรลชูว ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ "จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกว่าการโปรโมตอาจไม่ใช่เรื่องดีเลย"

"สายเกินไปแล้ว มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณอีกต่อไป"

รอยยิ้มของ หลี่ น่า แผ่กว้างมากขึ้น "ทำให้ได้ดีนะ"

“ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

ทัง โรลชูว รู้สึกกังวลเล็กน้อย ในที่สุดเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับมัน

ในสองสัปดาห์ต่อมา ทัง โรลชูว ทำงานอย่างขยันขันแข็งอีกครั้ง เนื่องจากการเตรียมการสำหรับการประชุมประจำปี

ด้วยเหตุนี้ซอง อันยี จึงได้ แต่ร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่น "ทัง โรลชูว ฉันไม่ต้องการให้แกได้รับการเลื่อนตำแหน่งเลย เมื่อแกได้รับการเลื่อนตำแหน่ง แกถูกใช้งานหนักขนาดนี้แกไหวเหรอ?”

"ฉันสามารถปกป้องแกได้ ถ้าฉันได้รับการเลื่อนตำแหน่ง คนอื่น ๆ ไม่สามารถแม้แต่จะอ้อนวอนขอโอกาสเช่นนี้ได้ และมีเพียงแกเท่านั้นที่บ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้" ทัง โรลชูว หัวเราะและแกล้งเธอ

เธอไม่สุภาพเลย

ซอง อันยี มองเธออย่างหดหู่ "แน่นอนฉันต้องบ่น! ถ้าแกต้องการปกป้องฉัน แกควรจัดงานให้ฉันน้อยลง ดูฉันวิ่งขึ้นและลงขาของฉันจะเดี้ยงอยู่แล้ว"