คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 160

พวกเธอรีบไปที่สถานีตำรวจหลังจากออกจากกองถ่ายทันที

สถานีตำรวจเมืองปักกิ่ง มีเสียงดังมากและสามารถเห็นตำรวจในเครื่องแบบหลายคนเดินไปรอบ ๆ สถานี มีบางครั้งเหลือบไปเห็นอาชญากรตัวน้อยที่ถูกตักเตือนตอนพวกเขากำลังนั่งอยู่และทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก

ในไม่ช้า ก็มีเสียงตะโกนมาขัดความเป็นระเบียบเรียบร้อยของสถานีตำรวจและคำพูดเหล่านั้นก็ดูเหมือนจะเป็นคำสั่ง

“ฉันจะไม่ออกไปจนกว่าคุณจะยอมขังไอ้นี้ไว้ในห้องขังเป็นเวลาสองวัน!”

เสียงของพูดไม่ดังมากนัก แต่ก็ชัดเจนพอที่ทุกคนในสถานีตำรวจจะได้ยิน

ทุกคนหันมาและจ้องไปตามทิศทางของต้นเสียง

พวกเขาเห็นหญิงสาวผิวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานทางด้านซ้ายของห้องโถง เธอแต่งกายด้วยชุดเดรสสีแดงแบบเข้ารูปที่แสดงให้เห็นส่วนโค้งเว้าฉ่ำและทำให้เธอมีเสน่ห์

ความงามของเธอสะดุดตามากและดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอช่วยเพิ่มเสน่ห์อันเย้ายวนของเธอ เธอดูเหมือนร่ำรวยและมีสิทธิ แต่จากน้ำเสียงของเธอก็เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนอารมณ์ร้อน

ทุกคนรู้สึกงุนงงเล็กน้อยเมื่อได้เห็นความงามของเธอเป็นครั้งแรก แต่หลังจากนั้นไม่นานท่าทีของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นจนไม่น่าเชื่อ

"เยี่ยมจริง ๆ ถ้าฉันจำไม่ผิดชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นสารวัตรใช่ไหม?"

“หญิงสาวคนนี้กล้าออกคำสั่งสารวัตรได้ยังไง?”

ทุกคนตกใจและสงสัยว่าสาวงามคนนี้คือใครและทำไมเธอถึงกล้าหาญมาก มีบางคนที่ขยี้ตาด้วยความไม่เชื่อ และไม่เชื่อสิ่งที่เพิ่งได้เห็น

"เอ่อ คุณครับ อย่างที่ชายคนนี้อธิบาย มันเป็นเพียงความเข้าใจผิด และดูเหมือนเขาจะไม่ได้เป็นคนที่หลอกลวงคุณ เพราะงั้นได้โปรดใจเย็น ๆ ได้ไหม? คุณเพิ่งกลับมาและควรจะมุ่งหน้ากลับบ้าน" สารวัตรพูดอย่างจริงใจ

อย่างไรก็ตามลึก ๆ แล้วเขารู้สึกโกรธเคืองกับผู้หญิงคนนี้และหวังว่าเขาจะสามารถทำให้ผู้หญิงที่ก่อปัญหาคนนี้กลับบ้านไปให้เร็วที่สุด

หญิงงามจ้องมองเขาและยืนกรานอย่างหัวชนฝา "ไม่มีทาง เขาไม่ถือในคำพูดของเขา แต่ของฉันถือ! ถ้าคุณไม่ขังเขา ฉันจะขังตัวเองไว้สองวัน ฉันอยากดูว่าคุณจะอธิบายยังไงกับพ่อของฉัน!”

หลังจากนั้น สารวัตรก็โกรธเธอมากขึ้น เขาอ้าปากจะพูด แต่ก่อนที่เขาจะพูดได้มีคนพูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ "เฮ้ ทำไมคุณเป็นคนไม่มีเหตุผล ผมบอกคุณไปแล้วว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ผมขอโทษไปแล้วด้วย และให้คุณตีผม ทำไมคุณไม่เต็มใจที่จะปล่อยผมไป?”

คนที่พูดคือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ร่างกายของเขาเทียบได้กับนายแบบผู้ชาย และลักษณะของเขาก็สวยงามกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ ซึ่งทำให้เขาดูไร้กังวลและภาคภูมิใจ เห็นได้ชัดจากเสื้อผ้าของเขาว่าเขาทำได้ดีมาก

ทัง โรลชูว คงจะตกใจถ้าเธออยู่ในที่เกิดเหตุ

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ลู เซี่ยวเหยา

ลู เซี่ยวเหยา ค่อนข้างรำคาญและเสียใจกับความโชคร้ายของเขา “ทำไมผมต้องรับมือกับผู้หญิงที่วู่วามและไร้เหตุผลแบบนี้”

"คุณพยายามจะเอาเปรียบฉัน ดังนั้นคุณควรคิดว่าตัวเองโชคดีที่ฉันไม่ได้สับมือของคุณออก อย่าคิดว่าคุณจะหนีไปได้” เธอพูดด้วยการเย้ยหยันและจ้องมองไปที่ ลู เซี่ยวเหยา

“ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น” ลู เซี่ยวเหยา พึมพำขณะที่เขากลอกตาด้วยความโกรธ

เขาไปที่สนามบินเพื่อไปรับใครบางคน แต่เนื่องจากสนามบินมีคนแน่นมาก มือของเขาจึงเผลอไปปัดที่หน้าอกของผู้หญิงคนนี้

สิ่งนี้ทำให้พวกเขากลายเป็นที่ประจักษ์ของสาธารณชนและในไม่ช้าพวกเขาก็ถูกนำตัวส่งสถานีตำรวจ

"ใครจะสนว่าคุณตั้งใจจะทำหรือไม่" หญิงสาวกลอกตาไปที่เขาและหันไปพูดกับสารวัตรวัยกลางคน "ตกลงจะเอายังไงกัน คุณพี่ทั้งหลาย คุณหรือคุณจะไม่ขังเขาไว้ใช่ไหม? ถ้าคุณไม่ได้วางแผนที่จะขังเขาไว้ ฉันจะเข้าไปข้างในเอง"

"..."

สารวัตรรู้สึกจะบ้าตายและแอบด่าเจ้าหน้าที่ตำรวจที่พาตัวแสบมาที่โรงพัก

คนโง่เขลาคนนั้นไม่เพียง แต่พาผู้หญิงคนนี้ไปที่สถานี แต่ยังมีคนจาก ตระกูลลู อีกด้วย