คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 232

ทัง โรลชูว เห็น เซิน โมเฟย ที่กำลังหดหู่อยู่ เธอกลั้นหัวเราะไม่อยู่แล้วเผลอหัวเราะออกมา

ชู เซีย ขมวดคิ้ว “ฉันพูดอะไรตลก ๆ เหรอ?”

ทัง โรลชูว เงยหน้าขึ้นมองเธอก่อนจะยิ้มเจื่อน "ไม่ ไม่"

"เธอเป็นภรรยาของชินจินใช่ไหม?" ชู เซีย ถาม

"ค่ะ"

ทัง โรลชูว ไม่ได้ตั้งตัว เธอรู้สึกว่าคนสวยคนนี้ กำลังกดดันเธอนิดหน่อย ซึ่งทำให้เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ชู เซีย เลิกคิ้วและหันไปมอง ลู ชินจิน “ลุงลู รู้เรื่องนี้ไหม?”

ลู ชินจิน หลับตาลงเล็กน้อย ความรู้สึกเย็นเยียบกระพริบไปทั่วดวงตาของเขา “นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ”

ทัง โรลชูว รู้สึกได้ว่าบรรยากาศรอบ ๆ ตัวของเขาเขาเริ่มสั่นคลอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ ชู เซีย พูดถึง "ลุงลู"

จากปากของ ลู เซียวเหยา เธอได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลลู เธอรู้ว่าในขณะที่ครอบครัวชนชั้นสูงที่ดูหรูหราสำหรับคนอื่น ๆ แต่ก็มีความเน่าเฟะซ่อนอยู่ภายใน

เธอเชื่อว่า เขาต้องเกลียดพ่อของเขาเองแน่ ๆ

เช่นเดียวกันกับเธอ

เธอจับมือเขาอย่างช่วยไม่ได้ เขาหันกลับไปมองเธอด้วยความประหลาดใจ

เธอยิ้มให้อย่างอ่อนโยน นัยน์ตาของเขามีแต่ความห่วงใย และเข้าใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ความรักปะทุขึ้นภายในรูม่านตาสีดำของเขา ขณะที่เขาจับมือกับเธอ

พวกเขาจ้องตากันเป็นเวลาสักพัก จนทำให้อีกสองคนที่อยู่ในห้องกลอกตาวนไปมา

"โมเฟย พวกเขามักจะแสดงความรักราวกับว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ อย่างนี้ตลอดเลยเหรอ?"

"พวกเขามักจะทำแบบนี้แหละ นี่เป็นเรื่องปกติ เราต้องทำตัวให้ชินกับเรื่องพวกนี้" เซิน โมเฟย ดูเหมือนจะผ่านอะไรมามากมาย

ชู เซีย ยิ้มและไม่ขอออกความคิดเห็นใด ๆ