คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 239

หลังจากเสียงกรีดร้องและการต้อต้านของ หยาง เฉียนเฉียน ดังขึ้นนั้น ทัง โรลชูว ก็ถอดผ้าพันแผลที่หน้าผากของเธอออกและเปิดแผลเล็ก ๆ นั่น

มันเป็นบาดแผลเล็ก ๆ

“หยาง เฉียนเฉียน เธอคิดว่าสถานีตำรวจเป็นของเธอเหรอ?” ทัง โรลชูว โยนผ้าพันแผลลงบนร่างกายของ หยาง เฉียนเฉียน “หรือเธอคิดว่าตัวเองร่ำรวยพอที่จะส่งอันยีเข้าคุกเพียงแค่ใช้เส้นสายของเธอ?”

เมื่อเห็นว่าเธอถูกเปิดเผย หยาง เฉียนเฉียน ก็หยุดแกล้งและพูดว่า "แล้วถ้าเป็นเรื่องจริงล่ะ? ในสายตาของฉัน ซอง อันยี ก็เป็นแค่มดตัวเล็กที่กำลังจะถูกฉันขยี้ด้วยมือของฉันไง”

น้ำเสียงเย่อหยิ่งของ หยาง เฉียนเฉียน ทำให้ เสี่ยวเซียว โกรธ เธอกำลังจะตบ หยาง เฉียนเฉียน แต่ ทัง โรลชูว ดึงเธอออกไป “เสี่ยวเซียว อย่าประมาทนังคนนี้”

“แต่...” เสี่ยวเซียวแทบคลั่งด้วยความโกรธ

ทัง โรลชูว อธิบายว่า "เสี่ยวเซียว เมื่อสุนัขกัดเธอ เธอจะกัดสุนัขกลับไหม?"

"ทัง โรลชูว ใครกันแน่ที่เป็นสุนัข?"

จากนั้น เสี่ยวเซียว ก็เข้าใจความหมายทันทีและโต้กลับ "ใครก็ได้ ที่กำลังร้อนตัวอยู่"

ทำให้คนนั้นโกรธได้สำเร็จ ขณะที่เธอพูด เธอก็ทำหน้าตลกใส่ หยาง เฉียนเฉียน เธอลืมตาขึ้นด้วยความสับสนและจ้องมองไปที่ เสี่ยวเซียว

“หยาง เฉียนเฉียน ฉันรู้ว่าลุงซองและน้าซองถูกเธอใส่ร้าย เธอใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อช่วย ฮัน อี้เฉิน”

ทัง โรลชูว ยิ้มเยาะขณะที่เธอดวงตาของเธอมีความหนาวเย็นที่ซ่อนอยู่ข้างใน "ตอนนี้เธอไม่เต็มใจที่จะปล่อยอันยีออกไปด้วยซ้ำ ในฐานะนายหญิง เธอบ้าและยังจองหองมาก เธอคิดว่าอันยีรังแกได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"เพราะเธอกล้ารังแกอันยี ฉันต้องการตอบแทนสิ่งที่เธอทำเป็นสิบเท่าสิ" เสี่ยวเซียว ก็เห็นด้วยเช่นกัน

เมื่อเห็นเพื่อนรักของเธอต่อสู้เพื่อเธอ ซอง อันยี ก็น้ำตาไหล เธอรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก

เธอพยายามที่จะไม่ร้องไห้ เพราะเธอสัญญากับโรลชูวว่าเธอจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าคนพวกนั้น

ซอง อันยี สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเอาทัมบ์ไดรฟ์ออกมาจากกระเป๋า "หยาง เฉียนเฉียน พ่อแม่ของฉันถูกใส่ร้าย ฉันพบหลักฐานที่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของพวกเขาได้แล้ว ตราบใดที่ฉันส่งทัมบ์ไดรฟ์นี้ให้ตำรวจพวกเขาก็จะพ้นผิดได้ทันที"

หยาง เฉียนเฉียน ใช้ความคิดซักพัก แต่เธอก็คิดอะไรออกขึ้นมา เธอพูดว่า "เธอไร้เดียงสาขนาดที่คิดว่าธัมบ์ไดรฟ์นี้สามารถช่วยพ่อแม่ของเธอได้เลยงั้นเหรอ?”