คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 252
เซิน โมเฟย ชะงักไปสักพัก “ยัยโรคจิตงั้นเหรอ?”
“ชูวกำลังพักผ่อน โทรหาเธอทำไม?”
เสียงของเธอดูเย็นชาและไม่มีความเป็นมิตรเลย
“ยัยโรคจิต เธอยังโกรธอยู่เหรอ?”
เขาหัวเราะเบา ๆ
ปลายสายเงียบไป เซิน โมเฟย คิดว่าเธอวางสายไปแล้ว แต่พอดูที่หน้าจอเธอก็ยังอยู่
เขาวางโทรศัพท์ไว้ข้างหูแล้วเรียกเบา ๆ ว่า "ยัยโรคจิต”
"คุณเรียกใครว่ายัยโรคจิตนะ?"
เสียงที่ปลายสายเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันจน เซิน โมเฟย ตกใจและเกือบจะขว้างโทรศัพท์
“ทำไมไม่บอกผม ว่าเธอให้ยื่นโทรศัพท์ให้พี่สะใภ้แล้ว ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ?” เขาพึมพำ
ทัง โรลชูว ได้ยินไม่ชัด “โมเฟย คุณว่ายังไงบ้างนะ? ยัยโรคจิตงั้นเหรอ?”
"มะ..มะ ไม่มีอะไร" เซิน โมเฟย เขารีบปาดเหงื่อที่ไม่ได้ไหลสักหยด แล้วเขาก็รีบเปลี่ยนเรื่องทันที “พี่สะใภ้ เป็นยังไงบ้าง?”
"มันก็เป็นแค่รอยไหม้"
“จริง ๆ แค่นั้นเหรอ?”
"ไม่นะ มันไม่รุนแรงเท่าไหร่ ฉันกินยาไปแล้วสัก 2-3 วันก็ดีขึ้นเอง"
“แล้วมันจะเป็นแผลเป็นไหม?”
"หมอบอกว่าจะไม่เป็น"
ได้ยินว่ามันจะไม่เป็นแผลเป็น เซิน โมเฟย จึงถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก "ดีมาก งั้นก็ดีแล้วล่ะ"
“ทำไมฉันรู้สึกว่า คุณเป็นกังวลจังเลย?”
"ฮ่า ๆ ผมกลัวว่าพี่ชายของผมจะให้ผมรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นน่ะสิ"
เซิน โมเฟย หัวเราะแห้ง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม