คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 293

อากาศทางใต้แปรปรวนอย่างมาก เดี๋ยวท้องฟ้าสดใส ปลอดโปร่งเผลออีกแปบไม่นานฝนก็อาจเทลงมาได้

ทัง โรลชูว นั่งอยู่ริมหน้าต่างในคาเฟ่แห่งหนึ่ง มองออกไปด้านนอกยังผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างรีบร้อน สายตาของเธออบอุ่นและมุ่งมั่น

‘ก๊อก ก๊อก!’

เสียงที่ดังขึ้นฉับพลันทำลายความสงบสุขของเธอ เธอหันกลับไปมอง และก็ได้เจอกับใครบางคนที่สวมหมวกและใส่หน้ากากปิดปาก ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะคลี่ยิ้มอันสดใสออกมา

“คุณเหยียน”

เพียงไม่กี่นาทีหลังเครื่องลงจอด เธอได้รับโทรศัพท์จากผู้ช่วยของเขา บอกกับเธอว่าเขาต้องการพบเธอ

ทัง โรลชูว ไม่ได้ลังเลเลยแม้แต่น้อย เธอรีบตอบตกลงที่จะพบกับคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้

“พี่สะใภ้ คุณทำตัวสบาย ๆ เกินไปหรือเปล่า?”

เมื่อ ลู เซียวเหยา ได้ยินว่าเธอตกลงที่จะพบกับชายคนนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา เขาพูดขึ้นว่า “ลองคิดดูสิ ว่าถ้าพี่ใหญ่รู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นยังไง?”

ทัง โรลชูว มองไปทางเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ ก็ถ้าคุณไม่บอก ฉันไม่บอก ใครจะรู้ได้ล่ะ?”

ลู เซียวเหยา ไม่ได้พูดอะไรอีก

ใช่ เขาจะไม่บอกหรอก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเหล่าบอดี้การ์ดด้านหลังที่คอยคุ้มกันพวกเขาอย่างเข้มงวดจะไม่ไปบอกนี่

สุขุมและวางตัวดี นี่คือความรู้สึกแรกของ ลู เซียวเหยา เมื่อเห็น เหยียน ซู

เมื่อ เหยียน ซู เห็นเขา ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะผงกหัวให้อย่างสุภาพ สายตาของเขาดูเหินห่างและเย็นชา

ผู้ชายคนนี้เดาไม่ง่ายเลย

เป็นความรู้สึกถัดมาของ ลู เซียวเหยา หลังจากที่ได้พบกับเขาแล้ว