คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 303

เมื่อ ทัง โรลชูว เริ่มสงบลง ลู ชินจิน ก็พาเธอไปนั่งบนโซฟา

ทัง โรลชูว ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน ก่อนที่เธอจะกลับมามีสติอีกครั้ง เธอก็เหลือบไปเห็นรูม่านตาสีเข้มของเขา พวกเขาจ้องหน้ากันซักพักก่อนที่เขาจะกระพริบตา

“อย่ามองนะ ตอนนี้ฉันน่าเกลียดแน่ ๆ” เสียงของเธอแหบเล็กน้อยเพราะสะอื้นนานเกินไปจากการร้องไห้

"ใช่ ตอนนี้คุณน่าเกลียดนิดหน่อย" ริมฝีปากของ ลู ชินจิน โค้งเป็นรอยยิ้ม

"จริงเหรอ?" ทัง โรลชูว รู้สึกกังวล เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อจ้องหน้าของเขา แต่กลับเห็นรอยยิ้มของเขาทำให้เธอรู้ได้ว่าเขาแค่ล้อเล่น

รอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขากอดเธอแน่น "คุณไม่ได้น่าเกลียดเลย ในสายตาของผมคุณสวยมากมาตลอดเลยนะ"

เสียงของเขาเหมือนลมในฤดูใบไม้ผลิที่อ่อนโยน ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกอบอุ่น

“ถึงคุณจะล้อเล่น ฉันก็ไม่ให้อภัยคุณหรอกนะที่บอกว่าฉันน่าเกลียดน่ะ” ทัง โรลชูว เชิดคางของเธอขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

เมื่อเห็นเธอมั่นใจในตัวเองแบบนั้น ลู ชินจิน ก็หัวเราะออกมาดัง ๆ เขากอดเธอแน่นขึ้น และไม่พูดอะไรมาก

ทัง โรลชูว นอนบนหน้าอกของเขาเงียบ ๆ มันทำให้เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา และเธอก็รู้สึกสงบอย่างที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เปิดปากของเธอ และอธิบายว่า "ฉันไม่ได้เป็นคนผลัก กู โรลโรล"

"ผมรู้"

เสียงทุ้มของเขา เข้าหูเธอจากเหนือหน้าผาก และน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

"ถ้าฉันรู้ว่าเธอใจร้ายถึงขนาดที่ใช้ลูกของเธอเป็นเครื่องมือเพื่อเอาชนะฉัน ฉันคงจะเอากล้องยื่นให้เธอไป" ดูเหมือนเธอจะสะอึกอยู่ขณะอธิบายสถานการณ์

ลู ชินจิน ลูบไล้เรือนผมนุ่มสลวยของเธอขณะที่เขาตอบอย่างแผ่วเบา "แม้ว่าคุณเอากล้องนั้นให้เธอไป เธอก็คงจะมีแผนอื่นอีก"

ลู ชินจิน ปล่อยเธอไปและจับไหล่ของเธอไว้ เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอขณะที่เขาพูดทีละคำว่า "เด็กคนนั้นเป็นคนที่เธอทำร้ายเอง มันไม่ใช่ความผิดของคุณ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นน้ำตาก็เอ่อคลอในดวงตาของ ทัง โรลชูว เขาเข้าใจว่าทำไมเธอถึงเสียใจมาก