คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 32

“โรลโรล ผมสามารถดูแลคุณได้คุณไม่จำเป็นต้องทำงาน ในอนาคต คุณจะเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยของตระกูลจี มันไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการมาตลอดเหรอ?"

จี ยินเฟง กอดเธอและค่อย ๆ บอกเรื่องอื่นในขณะที่ปลอบโยนเธอ

กู โรลโรล ผลักเขาออกไปและพูดด้วยความขุ่นเคืองว่า "ไม่ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว! ฉันต้องการที่การเติบโตในวงการบันเทิง พวกเขาต้องการให้ฉันเป็นแบบนั้น และสิ่งที่คุณขอจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะเกิดขึ้น ฉันต้องการ เป็นนักแสดงและคนดังในวงการ วันหนึ่งฉันจะเหยียบย่ำ ทัง โรลชูว คนนั้นให้จมดิน ฉันต้องเอาชนะมันให้ได้! "

"โรลโรล คุณท้องอยู่นะ อย่าประมาทสิ"

ใบหน้าของ จี ยินเฟง ดูท่าไม่ค่อยดีและเสียงของเขาก็ค่อนข้างเย็นชา

กู โรลโรล ดูเหมือนจะพึ่งรู้ว่าเธอพูดแรงเกินไป และพยายามทำเสียงให้อ่อนลงอย่างรวดเร็ว เธอพูดกับ จี ยินเฟง ระหว่างสะอื้น "ยินเฟง แม้ว่าฉันจะแต่งงานกับคุณ และตอนนี้เรามีลูกแล้ว ฉันก็อยากมีอาชีพเป็นของตัวเอง ฉันไม่ต้องการอยู่เคียงข้างคุณแบบที่ไม่ทำอะไรเลย ดีแต่อยู่ไปวัน ๆ ฉันจะรู้สึกว่าฉันเข้ากับคุณไม่ได้ ฉันไม่อยากแพ้ ทัง โรลชูว ฉันอยากจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าคุณตัดสินใจถูกแล้วที่เลือกฉัน ถ้าฉันถอยกลับออกไปตอนนี้ ก็เหมือนคนขี้ขลาด ทุกคนจะดูถูกฉัน คุณจะต้องเผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยของคนอื่น คุณไม่อายจริง ๆ เหรอถ้าเป็นแบบนั้น?”

กู โรลโรล มีเหตุผลและเธอก็โน้มน้าวใจได้ดีมาก แม้แต่ จี ยินเฟง ที่ถูกชักจูกเล็กน้อยก็เริ่มผ่อนคลาย การจ้องมองของเขาละลายเป็นแอ่งน้ำ

นี่คือพรสวรรค์ที่เธอมี เธอรู้ว่าต้องพูดอะไรในทุกสถานการณ์และควบคุมมันได้อย่างดีเยี่ยม เธอมักจะพูดคำหวาน ๆ เพื่อทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหว

เมื่อเห็นว่าเขาหวั่นไหวเธอจึงรีบใช้ประโยชน์จากมัน "ยินเฟง ดูสิว่า ทัง โรลชูว เยาะเย้ยเราในสองวันนี้ยังไม่พอ เธอทำให้เราเสียชื่อเสียงต่อสาธารณะ ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นเธอจะทำอะไรอีก ฉันไม่อยากใช้ชีวิตทั้งชีวิตภายใต้นิ้วหัวแม่มือของเธอ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปฉันยอมตายดีกว่า"

"อย่าพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้น ผมมาที่นี่ผมจะไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสทำอย่างนั้นแน่นอน"

จี ยินเฟง ดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดของเขาอีกครั้งเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสงสาร

“คุณสัญญากับฉันได้ไหม?”

จี ยินเฟง ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ "คุณเคยพูดแบบนี้แล้ว ผมจะไม่เห็นด้วยได้ยังไง ทำในสิ่งที่คุณต้องการไม่ว่าจะเข้าวงการบันเทิงหรือเป็นนักแสดงหญิงระดับหน้า ผมจะใช้เงินทั้งหมดของผมเพื่อช่วยคุณ แต่คุณต้องสัญญากับฉันอย่างหนึ่ง..."

"ได้เลย"

"ไม่ว่ายังไงก็ตาม คุณต้องดูแลเด็กที่คุณกำลังท้องอยู่ พ่อแม่ของผมรอคอยเด็กคนนี้ ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง"

"ฉันสัญญา"

เมื่อเห็นว่า จี ยินเฟง เห็นด้วยในที่สุด กู โรลโรล ก็ฝืนยิ้มพร้อมน้ำตาของเธอ เธอกอดเขาแน่นและพูดว่า "ยินเฟิง ฉันรู้ว่าคุณรักฉันมากที่สุด"

หลังจากเอาใจเธอแล้ว จี ยินเฟง ก็กลับไปที่สำนักงาน

ทันทีที่เขาเดินออกไป กู โรลโรล ได้สลัดคราบความ "อ่อนแอ" และ "น่าเวทนา" ของเธอออกไปทันที เธอลุกจากเตียงและเดินออกไปพร้อมกับใบหน้าที่ดุร้ายขณะที่เธอพูดกับ เซา เสี่ยวหวัน "แม่ แม่ได้บอก ทัง โรลชูว เกี่ยวกับเรื่องที่ฉันเป็นลมหรือเปล่า?"

ทัง โรลชูว มองไปที่การกระทำของ เซา เสี่ยวหวันด้วยรอยยิ้มที่ดูปลอม เธอพบว่ามันไร้สาระ

"แกมาที่นี่เพื่อดูว่า โรลโรล ตายหรือยังงั้นเหรอ?"

เซา เสี่ยวหวัน โกรธมากจนใบหน้าของเธอกระตุก

ทัง โรลชูว ไม่ตอบเธอ แต่เธอหันกลับมาและมองไปที่ กู โรลโรล

กู โรลโรล เกิดมาหน้าตาดี เธอมีกลิ่นอายของผู้หญิงอย่างเป็นธรรมชาติ ขณะที่เธอนั่งอยู่ที่นั่น ในขณะนี้ด้วยใบหน้าที่ซีดและดูอ่อนแอและบอบบางเธอดูน่าสงสารมาก

อย่างไรก็ตาม ทัง โรลชูว ยังคงจับความโกรธที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอได้

"ใช่ ฉันกลับมาเพื่อเอาของบางอย่างไป และมาดูว่าคุณกู แท้งลูกจริง ๆ หรือเปล่า แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณกูจะสบายดี เธอดูเหมือนจะตายยังไงไม่ทราบ?"

"ทัง โรลชูว แก...ใจแกมันอัมหิตจริง ๆ โรลโรล กลายเป็นแบบนี้ไปแล้วแก...แก...แก..."

เซา เสี่ยวหวัน รู้สึกกระวนกระวายใจมากในขณะที่พูด น้ำตาก็ไหลลงมาที่ใบหน้าของเธอทันทีและร่างกายของเธอก็สั่นด้วยความโกรธ