ทัง โรลชูว รู้สึกราวกับว่าเธอนอนหลับมานานเธอตื่นขึ้นมาเห็นเพดานสีขาวของโรงพยาบาล และดูเหมือนว่าเธอจะสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ไม่นานภาพของเสียงกรีดร้องที่บ้าคลั่งของ กู โรลโรล ก็ปรากฏขึ้นในความทรงจำของเธอ
เธอจำได้ว่าเธอถูก กู โรลโรล เตะเข้าที่ท้อง นั่นเป็นความเจ็บที่ทรมานเป็นอย่างมาก
แล้วเธอก็จำอะไรต่อจากนั้นไม่ได้แล้ว
เธอจ้องมองเพดานอยู่นานก่อนจะเลียริมฝีปาก นี่น่าจะเป็นโรงพยาบาล
จากนั้นเธอก็หันหน้าไปรอบ ๆ
ใบหน้าหล่อเหลาสะดุดตาเธอ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกสับสน
“ทำไมชินจินอยู่ที่นี่?”
เขาหลับอยู่ข้างเตียงที่เธอนอน แม้เขาจะหลับอยู่แต่เขาก็ขมวดคิ้วราวกับว่าเขาฝันร้ายมาก
เขาเป็นห่วงเธอมากแน่ ๆ
เธอจะเอื้อมมือไปลูบคิ้วที่ขมวดของเขา แต่ก็พบว่ามือของเธอถูกเขาจับแน่น
เธอยิ้มอย่างห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่ในใจเธอรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก
และเธอยังรู้สึกเสียใจด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอดูแลตัวเองไม่ดี เขาคงไม่ต้องมาเครียดเพราะเธอแบบนี้
เธอถอนหายใจเบา ๆ "ชินจินคะ ชินจิน..."
ลู ชินจิน รู้สึกเหมือนมีใครบางคนเรียกชื่อเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้นชัด เขาก็รู้ว่านี่เป็นเสียงของชูวชูว
เขาลืมตาขึ้นทันที และนั่นทำให้เขาสบตากับสายตาอ่อนโยนตรงหน้า เขาอึ้งเล็กน้อยก่อนจะรู้ตัวว่า...
เธอฟื้นแล้ว
เขายืดหลังตรงและจ้องไปที่ใบหน้าซีดของเธอ เขาถามเบา ๆ ว่า "อึดอัดหรือเปล่า?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม